Geplaatst Mijn paard had 2 maanden geleden ineens een dikke knie RA.
Aangezien hij 2,5 is en nog een verschrikkelijke slungel, dachten we dat hij een verkeerde beweging had gemaakt, en hebben em op rust gezet.. 3 weken later was de knie weer normaal en ben ik begonnen met stappen, en de week daarna met gedoseerd wat laten lopen aan de longe, zodat hij niet teveel uit kon spatten, hij zat immers vol energie.
Ondanks dat hij het erg rustig heeft gedaan weer een dikke knie de volgende dag.. dus maar weer op rust, af en toe stappen aan de hand natuurlijk.. knie werd weer dunner..
Omdat we toch twijfelde aan een ocd, hebben we vandaag foto's laten maken.
Ik had me enigzins voorbereid dat hij een operatie zou moeten ondergaan, dat zou ook geen probleem zijn geweest.. alles voor mij paardje!!! Op hem zou ik nooit bezuinigen!!!
Nu zijn dus de foto's gemaakt, en ondanks dat ik me voor had bereid, had ik dit niet verwacht..
De knieschijf beweegd normaal gesproken door een gleuf in de kop van het bovenbeen bot (naam kan ik even niet op komen.. staan mijn hersens even niet naar..).
Nu is de buitenkant van dit bot beschadigd, waardoor is onbekend, en glijd de knieschijf niet makkelijk meer door die gleuf, maar hapert.. en daar is helaas niks aan te doen
Ik voel me zo kl*te, machteloos... hij is pas 2,5...
Ik ga de foto's op sturen naar diverse klinieken, kijken wat hun ervan zeggen...
Maar ondertussen gaat er zoveel door mijn hoofd...
Wat als er echt niks aan te doen is??
Recreatie?? Voor zover dat hij ooit ingereden kan worden...
Gezelschapspaard?? Wie wil nou een paard waar je niks meer mee kan??
Verkopen?? Maar dan heb ik weer geen garantie dat het belang van het paard voorop staat..
Ik weet dat ik niet stijl-op-sprong hoef te beslissen...
Maar het maalt nu wel heel erg...
Soms kan ik het van me af zetten, en soms lopen de tranen over mijn wangen..
Wat nu.................................???
