Ik ben niet echt zenuwachtig voor de achterhoeven en zit echt wel zo in elkaar dat ik er zelfverzekerd op afstap. Ik blijf praten tegen het paard zodat hij weet waar ik ben en altijd een beetje sussende woordjes.
Als ik eenmaal het been aanraak tilt hij zijn hoef netjes op maar zet hem snel weer neer en gaat lopen draaien (hij staat vast met een halster) maar begint dan een beetje onrustig te doen. (even aaien en troetelen en het is weer over).
Maandagavond zette ie zn hoef op mijn teen neer en dat was iets minder fijn 
Ik heb het op de manege gevraagd aan wat lesgenootjes maar die waren even druk bezig en zeiden dat hij daar altijd erg lastig in is, de lerares was er nog niet en was toevallig wat later dus daar kon ik het ook niet aan vragen.
Ik zal volgende week maandag even proberen of rechtsachter wel wil, voorlopig is linksachter als een onruststoker geweest.
Ik heb ergens iets gelezen over kramptrekkers (oid) maar dat is het volgens mij niet, ik herken het niet echt.
Zal maandagavond even extra goed opletten hoe hij reageert en mss een andere benadering proberen.
Met de voorhoeven zorg ik altijd dat ik tegen het paard aan sta zodat hij weet dat ik er ben, is dat ook verstandig om dat achter ook te doen en waar ga ik er dan tegenaan staan? Bij het been zelf of iets verder richting de buik?
Thanks voor de reacties