Gisteravond kwam ik op stal, omdat ik na drie dagen ziekte Wild even wilde zien en daarna zou ik met iemand meegaan naar Lisse. Ik loop het donkere gangpad in (er was niemand meer) en roep m'n paardjes. Wild hinnikte heel zachtjes terug en ineens hoor ik een vreselijke gil. Ik deed het licht aan en zag een hoef tussen de tralies door naar buiten steken. Umeda's hoef.
Ik belde meteen de zoon van de eigenaresse (= goeie vriend en gaat de boel overnemen) en die hoorde aan m'n stem al dat het heel erg was. Hij kwam meteen en ging net zo hard weer terug om spullen te halen enzo.
Umeda lag op haar zij met haar bovenste achterbeen tussen de tralies. Haar hele hoef stak door de tralies naar buiten. Hoe die er ooit tussen is gekomen is een raadsel, maar ze zat hartstikke klem. Ze probeerde steeds op te staan en klapte net zo hard weer neer, ik hoorde van alles kraken en zag haar bewegingen maken die een een paard niet hoort te maken met de achterhand. Met een slijptol is de tralie eruit gehaald en toen was ze los.
Ze ging meteen staan, maar haar linkerachterbeen hing er vreselijk raar bij. De vriend die hielp wilde haar deken losmaken, maar mocht er niet bij. Uiteindelijk liet ze mij toe en kon ik haar een halster om doen. Toen heb ik mijn instructrice gebeld en die kwam meteen. Ondertussen ben ik naar de spuitplaats gegaan met Um. Ze liep op drie benen en viel steeds om, dus Goddank hebben we een spuitplaats bijna naast haar stal. Tijdje afgespoten en toen kwam mijn instructrice. Die heeft het overgenomen en ik ben uiteindelijk alsnog naar Lisse gegaan. In de auto kwamen de tranen, het was zo zielig en zo eng..
Mijn instructrice is vier keer geweest vannacht en smste mij steeds hoe het ging. Op een gegeven moment kreeg ik een bericht dat ze dacht dat Um van binnen doodbloedde, zo erg lag ze te kreunen en te draaien. Toen ze opstond ging het beter.
Uiteindelijk ben ik vanmorgen om 7 uur weer gaan kijken en Um stond er rustig bij. Ze had praatjes en wilde wel even met me mee. Ze staat weer op haar been en loopt niet heel slecht, maar het ziet er wel vreselijk uit. Helemaal open en dik en heel warm en ze heeft aan de ene kant een hele dikke buik, omdat ze zo lang ongelukkig heeft gelegen. Ze moet zich heel beroerd voelen, maar houdt zich supersterk. Het is een kanjer.
En nu? Afwachten..
