Ik hoorde dit woord langs komen, maar ik heb geen flauw idee wat het is! En als ik weet wat het is ben ik eigenlijk ook wel benieuwd wat je er tegen kan doen
Groetjes,
Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Moderators: Firelight, Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight
Pagina 1 van de 1
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-05 18:43
Ik hoorde dit woord langs komen, maar ik heb geen flauw idee wat het is! En als ik weet wat het is ben ik eigenlijk ook wel benieuwd wat je er tegen kan doen
Groetjes,
- Sammie
-
- Berichten: 71592
- Geregistreerd: 04-06-03
Re: Wat is nacroleptie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 10-05-05 18:45
Bij mensen komt het ook voor en die vallen letterlijk in slaap, maakt niet uit wat ze doen. Werk, op de bank zitten. Enz
Had er een tijdje geleden een topic over geopend. Zal heteven voor je zoeken.
viewtopic.php?f=3&t=330229&hilit=
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-05 18:47
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-05 19:25
-Kan je gewoon fanatiek doorrijden als je paard na een zware inspanning bijna omvalt (dus schijnselen van nacrolepsie)
-is er iets tegen te doen?
-kan het beter worden?
-En is het ernstig?
Ik hoop dat jullie hier antwoord op kunnen geven, want eigenlijk ben ik best wel nieuwsgierig.
- Mist
-
- Berichten: 9679
- Geregistreerd: 17-02-03
- Woonplaats: noord brabant
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 10-05-05 19:33
Equine Narcolepsy
by: Lee Benson
March 2001
As Jennifer Johnson stood in the lineup awaiting the judge's decision with her recently acquired Quarter Horse mare Dobie Breeze, the last thing she expected was that her mount suddenly would collapse in a heap beneath her. But that's just what happened. Moments later, the mare scrambled back onto her feet and calmly resumed her normal stance, while her startled and perplexed owner looked on. Fortunately for Jennifer, the mystery of the mare's strange behavior was solved practically on the spot when a spectator informed her that her horse appeared to be narcoleptic. Research confirmed the diagnosis in the following days.
Although the episodes continued, Jennifer showed Dobie successfully for many years after that initial incident (the mare earned a place on the AQHA Register of Merit). During events that required a lot of standing still, such as showmanship and halter classes, she learned to spot the signs--drooping eyelids, a slight lowering of the head--in time to give the mare a pinch or rattle the reins and snap her back to full consciousness. When picking out her tail, Jennifer would remain watchful and ready to jump out of the way in case Dobie started to fall. Crashing sounds during the night often summoned Jennifer to the stable. There, she would find Dobie standing calmly, often with a few new scrapes and scuffs acquired from a dive into the manger minutes earlier.
Dobie Breeze, now retired from showing, was fortunate to fall into the hands of a kind, patient owner who was willing to work with this otherwise healthy and athletic horse throughout a lifetime that would be oddly punctuated with attacks of equine narcolepsy.
One must remember that equine narcolepsy is an extremely dangerous disease, and only professional horse people should work with these horses. The consequences of an attack can be devastating and life threatening to the person around a narcoleptic horse.
Narcolepsy, The Disease
Narcolepsy is a rare and severe sleep disorder that has been reported in many mammals. In humans, it affects approximately one to two in 2,000; in horses the incidence probably is even lower. Although narcolepsy was identified in humans almost 100 years ago, like many sleep disorders research was not initiated until the early 1970s. All that we know of sleep disorders in animals stems from studies on the condition in humans, and even today relatively little time and money is available for research on sleep disorders. Ironically, it is estimated that the consequences of sleep disorders have a larger impact on the North American economy than any other physical affliction, mainly due to people missing work.
The causes of narcolepsy remain largely a mystery, although scientists have come to understand something of the processes involved. Sleep was once thought to be nothing more than a simple slowing down of the brain and body. We now know that sleep and its various phases are a complex orchestration of neurochemicals, hormones, biological clocks, and various body chemicals and systems. We also know that certain neurotransmitters--such as adrenaline, serotonin, and dopamine--play a large role in gov-erning the sleep process and its patterns.
A neurotransmitter is a chemical manufactured by the nervous system and stored in the body's nerve cells. When a nerve cell releases a neurotransmitter (fires), an electrochemical reaction takes place. In narcolepsy, the neurotransmitters related to sleep fire improperly or off-cue. Some theories about the cause of narcolepsy blame depleted levels of neurotransmitters, or the body's inability to produce sufficient amounts of them.
Studies of narcolepsy in humans have revealed that there are four components of the condition. The first component is excessive daytime drowsiness, during which periods of rapid eye movement (REM) sleep might invade waking consciousness. REM sleep is the phase of sleep during which we dream. It is so named because the eyes move rapidly back and forth during this period. The second component is cataplexy, which is a sudden and temporary loss of muscle tone while conscious.
Cataplexy is one of the most baffling aspects. In humans, an attack might be triggered by sudden surges of emotion, especially laughter, anger, or surprise, causing victims to buckle at the knees and collapse. After a few moments, they can stand again.
Sleep paralysis is the third component, and perhaps the most frightening for victims. During sleep paralysis, a narcoleptic might awaken during the night and find that he or she is totally paralyzed. The paralysis usually lasts no longer than a minute but might seem to last for hours to the victim. Daytime hallucinations and/or extremely terrifying dreams are the fourth component.
Narcolepsy In Horses
The first two components of human narcolepsy (the sudden onset of REM sleep and cataplexy) have been witnessed in horses. As horses are unable to tell us whether they dream, hallucinate, or experience sleep paralysis, we will never know if the other two components play a part or not.
In narcoleptic horses, the sudden onset of REM sleep usually occurs during periods of inactivity--while the horse is in his stall, at pasture, or standing relaxed in a run-in shed. Typically, the horse will drop his head quite low and spread his front legs for balance while the hindquarters sag. The horse's eyes might be closed or half-open, and eye movement (REM) is visible. Most horses remain standing during attacks, but some, particularly ponies, sit down on their haunches and might roll onto their sides. Attacks can last from a few seconds to 10 minutes. Some horses can be aroused easily, others not at all. In all cases, horses awake calmly and resume their normal behavior immediately as if nothing happened.
Cataplexy is a more problematic and potentially dangerous aspect of narcolepsy in horses, simply because of the size of the animal. While emotions have proven to be attack-triggers in humans, simple actions such as stroking the head and neck, leading a horse out of his stall, hosing or bathing after exercise, or the intake of the first mouthful of water or grain at feeding time, can cause a narcoleptic horse to buckle suddenly at the knees, stumble, and possibly collapse. As in humans, the cardiac and respiratory muscles continue to work normally during the episode, while all other muscle groups lose function to varying degrees. Forcing a horse to try to walk his way out of a cataplectic episode can cause him to become ataxic (lose control of all muscle functions). The best approach is simply to stand back and let the episode run its course. Within minutes, or even seconds, the horse will regain control and return to normal.
Most literature on equine narcolepsy agrees that episodes, particularly cataplectic episodes, do not occur during exercise; however, reports from owners differ. Jennifer Johnson's mare Dobie had two foals. One of them, now an eight-year-old gelding, is a narcoleptic who regularly collapsed under saddle at slower gaits. However, the faster he went, the less likely he was to suffer an attack. His owners decided to take a pragmatic approach and turn him into a barrel racer, and have had few problems since.
Accounts such as this one suggest that narcolepsy is a genetic disorder and a heritable one. This might explain why certain breeds, such as Thoroughbreds, Quarter Horses, Standardbreds, Morgans, Appa-loosas, and Welsh ponies, appear to be more susceptible to narcolepsy than other breeds. Narcolepsy also has been known to run in certain families of Suffolks and Shetlands in the United Kingdom, where the condition is sometimes referred to as "fainting disease."
In horses, as in humans, narcolepsy generally declares its presence early in life. The first episodes often occur in foals around six months of age, although adult-onset cases have been reported. Sometimes foals can outgrow it, but often it is with them for life. A predictable pattern to the attacks, including their frequency and duration, usually is established within two weeks of the initial episode.
Diagnosis And Treatment
One of the most troubling aspects of narcolepsy is that it can be mistaken for other conditions that are much more serious and require immediate intervention--such as shock, poisoning, snake bite, botulism (especially in foals), heat stroke, seizures, or exhaustion. Narcolepsy can strongly resemble hyperkalemic periodic paralysis (HYPP--a genetic muscle stimulation disorder that causes varying levels of intermittent paralysis) in Quarter Horses. That certainly would elicit panic in a horse owner. Narcolepsy is rare enough that most vets have not had any experience with the condition, and since attacks usually occur during rest and are short-lived, it is rare that veterinarians get to witness the episodes. However, knowledgeable, well-read veterinarians will be able to make a diagnosis based on a detailed account of the horse's actions and physical attitude.
If there is serious doubt, a test involving the administration of physostigmine salicylate can be done by a veterinarian. In narcoleptic horses, physostigmine will cause a cataplectic attack within three to 10 minutes of administration. The test also can induce a colic attack, so it only should be used when other life-threatening conditions cannot be ruled out by any other means.
There is no cure for narcolepsy in humans or horses, and treatments for the disease can cause a multitude of other problems. In human patients, the disease can be curtailed with lifestyle adjustments to reduce stress, combined with the well-timed use of stimulants and antidepressants. Knowledge of how the disease works and learning to identify possible triggers can help patients dramatically in coping with and avoiding attacks. Obviously, such approaches would not work with equine patients.
On the drug therapy side, imipramine, a tricyclic antidepressant, has been used to treat narcoleptic horses with inconsistent results, while atropine sulfate has been shown to relieve the condition in horses for up to 30 hours. Both drugs can cause severe colic attacks, so the risks far outweigh the benefits.
There is some good news to report in drug therapy options. Recently, Sharon Doolittle, DVM, whose practice is based in Johnston, R.I., has had success treating narcoleptic horses with the antidepressant amitriptylene. Doolittle treated four horses with the drug with excellent results in three of them (the fourth horse was sold before she could make an assessment). In each of the cases, the owners reported that their horses would become drowsy, suddenly fall asleep, then crash to the ground while standing in cross-ties, being groomed, waiting between classes at horse shows, or standing in their paddocks. The owners were concerned that their horses might injure themselves, perhaps severely, by collapsing so suddenly. Doolittle did not witness any of the incidents, and all of the owners declined the physostigmine test, fearing side effects.
After doing blood work (a complete blood cell count and chemical profile) and considering the owners' descriptions, she made presumptive diagnoses of narcolepsy and began administering amitriptylene, a drug that had been recommended to her by researchers at Tufts University. One horse responded with a complete cessation of symptoms. A second horse responded with 80-90% f ewer epi-sodes, while a third horse had to be given the maximum dosage to achieve a 50-60% reduction in the fre-quency of the attacks. While amitriptylene can cause colic, none of the horses treated by Doolittle experienced negative side effects.
An owner's decision to use drug therapy should be made only after thorough consultation with a veterinarian. The frequency and severity of the attacks, the potential for injury, and the risks of drug treatment must be weighed before deciding on the best course of action. In some cases, the wisest approach might be to follow Jennifer Johnson's lead and simply learn to live with it.
With or without drug therapy, narcoleptic horses will require a little more monitoring and attention to their environment than normal horses. If you suspect you've got a "sleeper" on your hands, consider these management tips:
Invest in break-away snaps for your lead shanks and cross-ties.
Install rubber padding on the walls and floor of the horse's stall.
Remove any objects from the paddock, stable, and stall that could injure the horse if he were to collapse on or near them.
If you don't already know how to tie a quick release knot, learn now.
A team of researchers at Stanford University has identified the gene that causes narcolepsy in dogs (Lin, L.; Faraco, J.; Li, R.; Kadotani, H.; Rogers, W.; Lin, X.; Qiu, X.; de Jong, P.J.; Nishino, S.; Mignot, E. The Sleep Disorder Canine Narcolepsy Is Caused by a Mutation in the Hypocretin (Orexin) Receptor 2 Gene. Cell, 98 (3); 365-376). The result of a 10-year study, this breakthrough has enormous implications and might prove to be a crucial step in the development of new treatments and cures for various sleep disorders in humans and animals.
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-05 20:18
(die vertalen sommige woorden ook anders)
- Sammie
-
- Berichten: 71592
- Geregistreerd: 04-06-03
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 10-05-05 21:33
Beter worden doet het niet en echt ernstig is het ook niet.
Maar je kan je paard erop laten testen, denk ook aan andere mogelijkheden. Als het alleen gebeurt ná het rijden, dan kan het ook gewoon oververmoeidheid zijn. En dan moet je suplimenten of ander voer gaan bijvoeren. Of minder gaan rijden. Zal van de week eens kijken of ik dat artikel voor je kan vertalen, maar echt moeilijk Engels is het niet hoor.
heb je mijn linkje nog gelezen, want daar staat ook het een en ander info voor je in?
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-05 10:38
- Sammie
-
- Berichten: 71592
- Geregistreerd: 04-06-03
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 12-05-05 16:49
Paarden Narcolepsy
Door: Lee Benson
Vertaald door: Sammie
Maart 2001
Toen Jennifer Johnson met haar pasgekochte Quarter merrie Dobie Breeze in de rij stond te wachten op de beslissing van de jury, was het laatste wat ze verwachtte dat haar paard plosteling omviel. Maar dat gebeurde wel. Een ogenblik later, krabbelde de merrie weer op en deed alsof er niks gebeurt was, terwijl de geschrokken en verbaasde eigenaar op onderzoek uit ging. Gelukkig, voor Jennifer, werd het mystery van de merrie's rare gedrag terplekke opgelost toen een omstander haar informeerde dat haar paard Narcoleptisch leek te zijn. In de opvolgende daarop bevestigde een onderzoek die diagonis.
Hoewel de "aanvallen" bleven gebeuren, bleef Jennifer succesvol doorgaan met het showen van Dobie. (..) Tijdens evenementen waarbij langdurig stilgestaan moest worden (...) ontdekte Jennifer dat er voorbodes waren-zakkende oogleden, het zakken van het hoofd, waarop Jennifer de merrie bij bewustzijn bracht door te knijpen of de teugels te laten kletteren.
(...)
Als er gedurende de nacht verdacht 'vallende" geluiden waren te horen, ging Jennifer in de stal kijken. Meestal vond ze Dobie staand aan, vaak met een paar nieuwe schrammen van een val minuten eerder.
Dobie Breeze, nu met pensioen, heeft het geluk gehad dat ze in handen in gekomen van een lieve, geduldige vrouw die bereidt was om aan de slag te gaan met deze, anders zo gezonde en atletische, merrie, die op de meeste rare momenten last had van de Narcolepsie.
Het is belangrijk om je te realiseren dat paarden narcolepsie een zeer gevaarlijk aandoening is en dat alleen professionele paardenmensen met deze paarden kunnen werken. De gevolgen van zo'n aanval kan gevaarlijk en zelfs levensbedreigend zijn voor een persoon dichtbij een narcoleptisch paard.
De ziekte Narcolepsie
Narcolepsie is een zeldzame, maar ernstige slaap verstoring die bij verschillende zoogdieren is geconstateerd. Bij mensen komt het ongerveer bij de 1 of 2 op de 2000 mensen voor. Bij paarden is dit aantal zelfs lager. Narcolepsie werd al zo'n 100 jaar geleden geconstateerd, onder zoek werd pas gedaan in de jaren 70. Alles wat we weten van slaapverstoringen bij dieren, is gebaseerd op studies die bij mensen is gedaan. (...)
De oorzaken van Narcolepsie zijn nog steeds een mysterie, hoeveel onderzoekers wel het proces inmiddels begrijpen. Voorheen werd slaap gezien als niets meer dan het trager gaan werken van de hersenen en lichaam. Tegenwoordig weten we dat slaap en de verschillende fases hier van een complex mix is van neurochemicalien, hormonen, biologische klokken en verschillende lichamelijke oorzaken. We weten inmiddels ook dat lichaamseigen stoffen-zoals pijnstillers of adrenaline- een belangrijke rol spelen in het slaapproces en in haar patroon.
Een lichaamseigen stof word aangemaakt door het zenuwensysteem en wordt opgeslagen in zenuwcellen. Wanneer zo'n cel die stof loslaat, ontstaat er een chemische reactie in het lichaam. Bij narcolepsie, wordt deze stof onjuist of verkeerd losgelaten. Sommige theorieen over de oorzaken van narcolepsie, beweren dat de aangemaakte stof niet compleet of onjuist is of dat het lichaam er niet voldoende van kan aanmaken.
Studies bij mensen is aangetoond dat er 4 verschillende vormen zijn van de aandoening. Het eerste is het vergaande dagdroomerigheid, waarbij de remslaap het bewustzijn doet kwakkelen. Tijdens de remslaap dromen zoogieren. (...) Het tweede is een (totale) ontspanning/verslapping van de spieren.
Deze tweede vorm is een van de meest verbazingwekkende verschijningen. Bij mensen kan zo'n aanval ontstaan bij een plotselinge piek in emoties, zoals lachen, boosheid of een verrassend effect waardoor het slachtoffer door de knieen gaat en omvalt. (..)
Slaapverlamming is de derde vorm en waarschijnlijk ook 1 van de meest angstige voor het slachtoffer. Tijdens een slaapverlammming, kan het slachtoffer wakker worden en zich realiseren dat zij of hij volledig is verlamd. Deze verlamming duurt meestal niet langer dan een minuut, maar lijkt voor het slachtoffer uren te duren.
Hallucinaties of verschrikkelijke angstaanjagende (dag) dromen is de 4de vorm.
Narcolepsie bij paarden
De eerste en de tweede mensen narcolepsie (het opkomen van de remslaap en spierontspanning) is waargenomen bij paarden. Daar paarden ons niet kunnen vertellen of ze ook wel eens dromen, hallucineren of tijdelijk verlamd zijn, zullen we nooit te weten komen of de 2 andere versies van narcolepsie ook bij paarden voorkomen.
Bij narcopetische paarden, komt de remslaap plotseling op als het paard weinig doet- in stal, op de wei, of lekker ontspannen in een schuilstal met weide. Bijna alle paarden doen hetzelfde: het paard laat z'n hoofd zeer laag bij de grond zakken, de voorbenen spreidden zich ter balans omdat de achterbenen (in)zakken. De ogenleden kunnen gesloten of half gesloten zijn en de REM(ogen bewegen heel snel) kan zichtbaar zijn. De meeste paarden blijven staan bij zo'n aanval, maar sommige en voornamelijk pony's, gaan op hun kont zitten en kunnen omrollen op hun zij. Zulke aanvalllen kunnen enkele seconden tot 10 minuten duren. Sommige paarden zijn snel wakker(door ze op te laten schrikken) te maken, bij anderen lukt dit totaal niet. In alle gevallen worden paarden normaal wakker en hervatten hun normale gedrag alsof er niks is gebeurt.
Spierverslapping is meer problematisch en gevaarlijker bij narcolepstische paarden, enkel alleen vanwege hun grote. Hoewel bewezen is dat deze aanvallen ontstaan door emotisch, bij paarden kunnen paarden door hun knieen gaan, bijna of geheel omvallen door simpele dingen zoals; een aai over het hoofd of hals, een paard uit destal halen, (geheel) met water afspoelen na de beweging, of de eerste inname van water of voer.
Bij mensen blijven bij een totale spierontspanning het hart en ademhalingsapparaat functioneel. Een paard forceren om tijdens zo'n aanval door te lopen, kan er voorzorgen dat het paard controle verliest over álle spierfuncties. De beste manier is om enige afstand te nemen en de aanval af te wachten. Na enkele seconden of minuten zal het paard weer controle krijgen en weer als normaal functioneren.
De meeste literatuur over spierontspannende narcolepsie vertellen dat dit niet tijdens de beweging gebeurt. Echter, er zijn verhalen van eigenaren die het tegenbewijs tonen. Dobie, Jennifer's merrie heeft 2 veulens gehad. Een daarvan, een 8 jarige ruim, is narcoleptisch en viel regelmatig om onder het zadel tijdens de langzame gangen. Hoe harder de gang was, hoe minder het leek dat hij zo'n aanval zou krijgen. Zijn eigenaren besloten om met hem mee te gaan doen aan 'tonnen' racen en hebben sindsdoen weinig problemen gehad.
Zulke vormen van Narcolepsy is genetisch en erfelijk. Dit kan verklaren waarom sommige rassen, zoals de volbloeden, quarters, dravers, morgans, appaloosa's en Welsch pony's er meer vatbaarder voor zijn. Het is bekend dat narcolepsie in sommige families vaak voorkomt, waar de ziekte soms aangeduid wordt als "de flauwval ziekte".
Net als bij mensen, kan narcolepsie bij paarden, vroeg gecontstateerd worden. De eerste aanvallen gebeuren meestal als het veulen 6 maanden oud is, maar het kan ook pas voor het eerst gebeuren op volwassen leeftijd. Soms kan een veulen er 'overheen' groeien, maar dit gebeurt zelden. Een voorspel patroon, wanneer, hoevaak en hoelang een aanval duurt is vaak vast te stellen na de eerste aanval.
De diagnose en behandeling.
De symtomen van Narcolepsie kunnen worden verward met andere aandoeningen of ziektes die veel gevaarlijker zijn en waarbij direct handelen nodig is, zoals shock, vergiftiging, een slangebijt, koortsaanvallen, uitputting of een zonnesteek. Narcolepsy kan erg lijken op hypp (een genetische spierstimuliatie aandoening, waarbij verschillende in graad oplopende versies van de ziekte zijn), een ziekte die vaak bij Quarters voorkomt. Narcolepsie komt te weinig voor, waardoor dieren- en veeartsen geen enkele ervaring hebben met deze ziekte, en daarbij zijn de meeste aanvallen gedurende rust en van korte duur, waardoor de kans dat een dieren- of veearts zeer klein is dat hij zo'n aanval meemaakt. Toch kunnen de meeste, goede dieren- en veeartsen een diagnose stellen gebaseerd op het gedetailleerde doen en laten van het paard.
Als er echte twijfel ontstaat, kan er een test gedaan worden door de da/va, waarbij een bepaalde stof (physostigmine) wordt ingebracht bij het paard. Bij narcoleptie paarden zal de totale spierontspannings aanval binnen 3 tot 10 minuten aanvangen na inbrenging van deze stof. Deze test of stof kan ook koliek veroorzaken dus deze test kan eigenlijk alleen bij hoge uitzondering (levensbedreigend) worden gedaan.
Er is geen ter verbetering vatbare kuur voor narcoleptische paarden of mensen en mogelijke behandelingswijzen kunnen verschillenden andere problemen veroozaken. Bij mensen kan de ziekte enigszins verminderen door aanpassingen van de levensstijl, zoals het verminderen of vermijden van stress, gecombineerd met op juiste momenten gebruikte stimulanten en antidepressiviteiten. Kennis van hoe de ziekte werkt en het indentificeren van mogelijke voorbodes voor een aanval kan ervoor zorgen dat een aanval wordt afgewend of deze beter wordt uitgezeten. Het is meer dan logisch dat deze aanpak niet werkt bij paarden.
Er is wel een drug/medicijn,imipramine die in combinatie met een atropine sulfate ernstige aanvallen verminderd, maar beide medicijnen kunnen zorgen voor ernstige koliek, dus de nadelen zijn veel groter dan de voordelen.
Toch komt er wel goed nieuws van de medicijnen kant. Recentlijk heeft Sharon Doolittle, (...), met succes narcolepstische paarden behandeld met amitriptylene, een antidepresiviant. Doolilttle, heeft 4 paarden behandeld met deze drugs waar hele goede resultaten voortkwamen bij 3 van hen. (Het 4de paard werd verkocht voor een eventueel resultaat kon worden beoordeeld). Alle 4 de paarden werden dromerig, vielen in slaap en op de grond, tijdens het poetsen,wachten tijdens shows of gewoon in de paddock. De eigenaren waren bezorgd dat de paarden zichzelf ernstig konden bezeren door zo plotseling om te vallen. Doolittle heeft vooraf geen aanval gezien, en alle eigenaren weigerden de physostigmine test, vanwege de bijeffecten. (koliek)
Na bloedonderzoek en het analyseren van de verhalen van de eigenaren, nam Doolitte aan dat ze inderdaad aan narcolepsy leden en begon met het injecteren van amitriptylene. (..)
Bij 1 paard stopten de symptomen geheel. Bij het 2de paard verminderde de aanvallen met 80 tot 90%., terwijl het derde paard de maximale dosis kreeg waardoor de aanvallen met 50 tot 60% afnamen. Hoewel amitriptylene ook koliek kan veroorzaken, kregen de paarden geen nare bijeffecten.
Het besluit van de eigenaar om een drugstherapie aan te gaan kan alleen gemaakt worden na zorgvuldig overleg met de da/va. De frequentie en ernstigheid van de aanvallen, zoals verwondingen, zullen samen met de risico's van de medicatie afgewogen moeten worden voordat er een besluit genomen wordt. Bij de meeste paarden zal de methode van Jennifer het beste werken, door het gewoon te accepteren en er het beste van te maken.
Met of zonder drugstherapie, narcoleptisch paarden hebben een beetje meer aandacht nodig dan de andere paarden. Als je denkt dat je een narcoleptisch paard hebt, onthoudt dan de volgende tips:
Koop halstertouwen met veiligheidssluiting.
Voorzie de stal van rubber op de vloer en wanden.
Verwijder objecten in de paddock en stal die het paard kunnen bezeren als hij erop of vlakbij valt.
Leer hoe je een veiligheidsknop kunt maken.
Een team van onderzoekers heeft het gen ontdekt die narcoleptie veroorzaakt bij hongen. De slaapstoornis wordt veroorzaakt door de mutatie in het hypocretin (orexin) Receptor 2 gen, cell: 98 .
Na 10 jaar studie is dit een doorbraak en kan dit een belangrijke stap voorwaarts zijn in nieuwe behandelingen en kuren voor verschillende slaapstoornissen bij mensen en dieren.
Alstublieft!
- _Nann_
-
- Berichten: 4469
- Geregistreerd: 08-10-04
- Woonplaats: Rotterdam
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 12-05-05 17:42
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-05 07:08
Dat lijkt me ook best eng zo'n epileptie aanval!
- Sammie
-
- Berichten: 71592
- Geregistreerd: 04-06-03
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 13-05-05 22:33
OrissE_GipsY schreef:Als je het nog nooit gezien of ervan gehoord hebt is het voor een 'onbekende' idd heel erg eng en raar, zelf ik ben af en toe bang dat ze nu idd echt op de grond plat gaat. Maar dat is nog nooit gebeurd, ze schrikt elke keer net op tijd op.zooo dat lijkt me behoorlijk eng als je paardje dta heeft... .
- Sammie
-
- Berichten: 71592
- Geregistreerd: 04-06-03
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst: 14-05-05 15:58
Anniek schreef:hmm.. wel intressant dat verhaal!
Trouwens, graag gedaan hoor! Het duurde slechts 2 uur voordat ik het helemaal vertaald had.
- abcde123
- Berichten: 1762
- Geregistreerd: 02-10-04
Re: Wat is nacrolepsie, en wat kan je er tegen doen?
Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-05 20:59
Echt mega bedankt dan!!!!!!!
Pagina 1 van de 1