Fitzroy schreef:Maar kunnen paarden dan langere tijd last van (een lichte vorm van) spierbevangenheid hebben?
Het is nl. al een aardig tijdje zo. Op zich vind ik het geen verkeerde optie, omdat mijn paard idd aardig stijf beweegt, alleen wordt hij door beweging ietsje beter, dit i.t.t. spierbevangenheid waar het alleen maar slechter wordt door beweging.
Ja, spierbevangenheid en zeker een lichte vorm daarvan kan ook chronisch. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat ik niet weet of de benaming als spierbevangenheid in dat geval wel klopt, in ieder geval kan door systematisch een stukje overtraining een vorm van spierbevangenheid ontstaan. Als ik het een beetje simpel uitleg bedoel ik met overtraining dan dat er vaker achter elkaar over de verzuringsgrens is heen getraind, waardoor de spieren niet genoeg hersteltijd hadden om zichzelf op te bouwen. Daardoor zijn ze juist gaan afbouwen en zodoende blijft er steeds meer melkzuur achter in de spieren. Dit kan zich heel geleidelijk ophopen, waarvan kenmerkend is dat ze stijf bewegen.
Er wordt dan vaak niet gedacht aan spierbevangenheid omdat het niet accuut is en omdat het niet slechter wordt van bewegen, ik heb namelijk zelf ook de ervaring dat tíjdens het rijden de lossigheid beter lijkt te worden. Helaas heeft dit tot effect dat het na het rijden, wanneer het paard weer rust, alleen maar weer erger wordt. Dat merken mensen echter niet, omdat het paard dan onder de dekens op stal staat.