Geplaatst 
Een paar jaar geleden (ongeveer 3/4 ) Had een pony (toen mijn lievelingspony) haar been gebroken, of in ieder geval een scheur in haar bot. (linkerachterbeen (of rechts))
Ik helemaal overstuur natuurlijk.. Jah, wat wil je een kind van 10 jaar waarvan haar lievelingspony 'een spuitje' krijgt. Ik weet nog precies hoe het ging: de telefoon ging, was mijn instructrice, dat ik de volgende dag (want toen had ik les) maar beter even een fototoestel mee kon nemen, omdat die pony er over een paar dgen niet meer was. 
Dus de volgende dag ik daar met een fototoestel heen, wel de les gereden op een andere pony, en de terugweg in de auto was ik helemaal overstuur..(janken!!) Toen kwam ik de volgende week weer met de gedachte dat die pony nu wel dood zou zijn. Maar nee hoor, ze stond weer gewoon. Dus ik vragen waarom ze niet dood was..(klinkt een beetje stom):P : Ja ze hadden bij de dierenarts foto's laten maken, en het bleek dat het bot weer aan elkaar kon gaan groeien (iets in die richting in ieder geval) ik dus helemaal blij enzo..!!:D:D:D
En nu zo'n 3/4 jaar later loopt die pony weer mee in de lessen, gallopeert weer keihard mee in de les:P (ze rijdt wel minder hoor, en met minder zware mensen op haar rug) en alles gaat nu weer goed!!
'Het moraal van dit verhaal: geef nooit snel op als er een leven op het spel staat!' (wijs he?)
Ik weet niet waarom ik dit verhaal op de site heb gezet, maar ik vond het wel een mooi verhaal..
Greetz Eefskuh..
