Ik heb met mijn eigen merrie maandenlang stalrust gegeven, elke dag 10 minuten gestapt en afgespoten, precies zoals de dierenarts en iedereen hierboven ook vertelt. Met als resultaat een paard met weliswaar een dunne pees, maar die pees werd bij de geringste inspanning weer dik en zodra ik een drafje probeerde ging het weer mis. Ik kwam toen op een punt dat ik vond dat ik niet op deze manier kon doormodderen. Ik heb haar 24 uur per dag op een weilnad van een paar hectare gezet met wat andere paarden. Elke dag homeopathische medicijnen gegeven en de pees ingesmeerd met koelgel (dit deed ik trouwens tijdens de stalrust ook) Binnen EEN WEEK was de pees dun, binnen een maand was ze niet meer kreupel in draf! Ik heb haar toen weer naar stal gehaald, maar toen speelde haar pees weer op. Terug op de wei ging het opnieuw goed. Ik heb haar daar een halfjaar laten staan. Nu nog staat ze 24 uur per dag buiten het is nu drie jaar geleden en ze is nooit meer kreupel geweest. Rust roest en gedoseerde beweging (stimuleert de doorbloeding!) doet wonderen. Vaak geneest het paard het beste als hij zo natuurlijk mogelijk gehouden wordt. Als een van mijn paarden ooit nog een peesblessure krijgt, kies ik meteen voor deze optie. Als jij de mogelijkheid hebt om haar 24x7 op een groot stuk land te zetten, zou ik dat zeker doen. laat haar eerst maar daar haar veulen krijgen, en dan zie je daarna wel weer verder. Maar zeker niet de moed opgeven.