Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Ir111 schreef:Ik heb godzijdank een begripvolle werkgever. Als t moet (bv voor een ziek dier) dan kan ik vrijnemen. En dat betekend dat er allemaal dingen gedaan moeten worden door collega's om mijn afwezigheid op te vangen. Maar iedereen is daar ok mee.
Andersom, als mijn werk wat vraagt zal ik mijn agenda omgooien om bij te springen. Werkt 2 kanten op.
Moonlight17 schreef:Naast dat ik prima later mijn werk kan doen en mijn leidinggevende alles prima vind zolang ik mijn werk maar af heb.
Ik vind het niet kunnen dat een werkgever over zieke dieren/kinderen/familie valt, waar voor gezorgd moet worden. Ja het is mijn keuze en mijn verantwoordelijkheid. Dat je daar verlof voor moet nemen prima, maar me ontzeggen dan ga ik door naar de volgende werkgever.
MarlindeRooz schreef:Moonlight17 schreef:Naast dat ik prima later mijn werk kan doen en mijn leidinggevende alles prima vind zolang ik mijn werk maar af heb.
Ik vind het niet kunnen dat een werkgever over zieke dieren/kinderen/familie valt, waar voor gezorgd moet worden. Ja het is mijn keuze en mijn verantwoordelijkheid. Dat je daar verlof voor moet nemen prima, maar me ontzeggen dan ga ik door naar de volgende werkgever.
Als ik me bij de Hema Ziek ging melden dan vroegen ze eerst wat ik had. Wat al niet mag. Als je vaag deed bleven ze doorzeuren. En als je zei “griep” of zoiets dan dramden ze of je een half dagje kon. Daarbij vroegen ze “wat heb je allemaal dan voor klachten”.
Ook gingen ze vragen wanneer je wel weer kon komen.
Ook was het altijd gedoe want je was altijd te vaak ziek. En er werd over andere collega’s die ziek waren bijna altijd geroddeld.
Dus ik kijk nu wel uit.
KimD schreef:Er is quote die stelt dat als je vandaag sterft het eind van de maand iemand anders jouw baan doet. Afgelopen jaar is een directe collega van mij gestorven, ze was er meer dan vijftien jaar en zeer gewaardeerd en deed inhoudelijk belangrijk werk. Uiteraard waren collega's er oprecht kapot van, en een aantal weken was de sfeer echt verdrietig en veel mensen bleven ook bewust meer thuiswerken want op het werk ging het steeds over haar. Toch, aan het eind van de maand kwam de vraag 'en wie neemt voor nu haar werk over?'.
Haar UserID verdween, haar werkzaamheden werden overgenomen, haar bezittingen van het werk werden door haar familieleden ingeleverd en hoewel haar kaartje nog op het bord hangt, is ze 'verwijderd' uit ons bedrijf.
Die quote, in combinatie met de gebeurtenis deed me beseffen dat ik me vaak té verantwoordelijk voel voor mijn werk en me geregeld teveel inzet om alles rond te breien. Dat doe ik met liefde, en wat hier benoemd wordt is ook zeker waar, het gaat twee kanten op. Ik zet met liefde een extra stap en werk net iets langer en hard, maar als er iets met mijn dieren is, dan eis ik diezelfde flexibiliteit. Als het antwoord 'Nee' zou zijn, dan meld ik me ziek. Mijn leven en de dieren in dat leven zijn belangrijker dan welke baan dan ook, als een mens daar geen begrip voor kan hebben, dan is dat hun probleem en niet het mijne. Waar iemand ad-hoc verlof voor moet hebben, en wat voor iemand belangrijk is kan een werkgever niet bepalen.
Gelukkig heb ik nu sinds een aantal jaar een werkgever die echt wel heel flexibel is, en begripvol. Ik heb er nu een aantal keer 'gebruik' van gemaakt toen we ons nest pups hadden, en toen pasgeleden een van onze honden 's ochtends dringend een fysio nodig had. Dus daar ben ik heel blij mee, want mijn vorige werkgever was minder begripvol maar wist ook dat als ik die zorg had, ik niet kwam opdagen.
MarlindeRooz schreef:Moonlight17 schreef:Naast dat ik prima later mijn werk kan doen en mijn leidinggevende alles prima vind zolang ik mijn werk maar af heb.
Ik vind het niet kunnen dat een werkgever over zieke dieren/kinderen/familie valt, waar voor gezorgd moet worden. Ja het is mijn keuze en mijn verantwoordelijkheid. Dat je daar verlof voor moet nemen prima, maar me ontzeggen dan ga ik door naar de volgende werkgever.
Als ik me bij de Hema Ziek ging melden dan vroegen ze eerst wat ik had. Wat al niet mag. Als je vaag deed bleven ze doorzeuren. En als je zei “griep” of zoiets dan dramden ze of je een half dagje kon. Daarbij vroegen ze “wat heb je allemaal dan voor klachten”.
Ook gingen ze vragen wanneer je wel weer kon komen.
Ook was het altijd gedoe want je was altijd te vaak ziek. En er werd over andere collega’s die ziek waren bijna altijd geroddeld.
Dus ik kijk nu wel uit.