Betreft een paard van net 6 jaar oud. In bezit vanaf veulen en het was een stoere, bloednieuwsgierige jonge vent. Met 3,5 in laten rijden en zoals verwacht heeft hij geen pas verkeerd gezet. En toch is het rijden er nooit echt van gekomen. Het bleek een enorme binnenvetter te zijn: vol in de stress maar nauwelijks tonen, dus ik ben voorzichtig met hem geweest. Nieuw terein was nooit een issue, maar alles wat om hem heen bewoog en veranderde, dat bracht hem volledig van de rel. Hing er net geen jas over de reling en opeens wel? Dan was het klaar. Stond de instructeur net links van de hindernis en toen opeens rechts? Niet ok (understatement). Nooit heeft hij geprotesteerd dmv bokken, steigeren, ontploffen, wegrennen, etc. Maar er was altijd iets wat hem van zijn padje af bracht en naar ontspanning rijden was de grootste uitdaging en vaak niet voor elkaar te krijgen.
Twee jaar terug trof ik hem een keer met zijn hoofd op de grond en hij wilde zijn hals niet omhoog brengen. DA erbij, kon niets vinden, pijnstilling erin en de volgende dag was het weer goed. Twee weken terug trof ik dit beeld weer. Duidelijk ernstige pijn en maar gapen. Gisteren foto's laten maken en niemand heeft dit aan zien komen, maar forse OCD op C5-C6 met ingebed fragment en C6-C7 met los fragment op de zenuwen en artrose. Einde oefening, volledig afgekeurd. DA had het nog nooit zo erg gezien en die heeft wat gezien in zijn carrière. En dit laatste blijft maar door mijn hoofd gaan.
En toen? Toen viel alles op zijn plek. Dat ontzettende brave paard wat ik er in zag, maar met dat rare gedrag van hem tussen zijn oren, die prikkels die hij maar niet leek te kunnen verwerken en alles wat zo bij hem binnen kwam. De 1000x dat ik me afvroeg "wat is er toch met jou mannetje, kon je het maar vertellen". Maar nooit geen stap verkeerd gezet, nooit ook maar iets van pijn getoond. DA geeft aan dat paard niet in staat is om pijn te tonen, omdat het hem zo'n pijn doet. Gevangen in zijn eigen lijf waren zijn woorden.
Volgende week ga ik nog rustig praten met de DA. Na deze boodschap was het even klaar met informatie ontvangen. Alleen op basis van de foto's had ik hem ter plekke kunnen laten gaan, maar gelukkig staat hij nu waar hij hoort te staan. Maar dan komt de vraag "hoe eerlijk is dat?". Hoeveel pijn heeft hij nu dan? Wanneer slaat zijn hals weer zo vast dat hij wankelt en barst van de pijn?
De beslissing is aan mij, maar ik merk dat ik behoefte heb aan informatie. De DA heeft het woord operatie niet eens in de mond genomen, dus ik doe voor nu de aanname dat dat kansloos is. Weet ik nog niet of ik dat zou willen, maar dat terzijde. Ik lees veel over operatie, rust, inspuiten etc., maar ook deze opties zijn niet benoemd door de DA. Wederom de aanname omdat het te ernstig is en er domweg geen opties zijn.
Zijn er mensen met ervaringen? Specifiek dus met OCD in de hals.
Ik vrees dat je het stadium rust en inspuiten al wel gepasseerd bent, en zo vaak word ocd in de hals niet geopereerd zover ik weet. Het is wat anders dan een simpele kijkoperatie aan bijvoorbeeld een kogel of sprong. Maar kaart het zeker aan, je wil er wel een doorslaggevend antwoord op. Opereert je dierenarts zelf? Anders kan je nog vragen om de foto’s door te sturen naar een chirurg en hun mening te horen.
Lastige beslissing TS. Wat een verdrietig verhaal. Als deze van mij was geweest, durf ik vrij zeker te zeggen dat ik hem had laten gaan. Halsproblemen zijn vaak erg pijnlijk en geven veel problemen.
Tegenwoordig opereren ze zeker wel OCD's in de hals. Bij oa Equitom maar zelf zeer goede ervaring met de Dierenkliniek in Lusche (Duitsland). Wat je zou kunnen doen is de röntgenfoto's opsturen naar hen en dan overleggen. In Nederland voeren ze, zover ik weet, het nog niet uit. Ook vanwege het feit dat je andere materialen nodig hebt dan bij een OCD in de knie, kogel enz. Voordat je een keuze maakt, laat je rustig informeren. Je mag mij ook altijd een pb doen om je verder te helpen.
Als je alles wil proberen en het geld hebt, dan is Equitom idd the way to go. De vraag is alleen, is het dat waard? Operatie zal heel duur zijn, hoogstwaarschijnlijk een lang en pijnlijk herstel, en zal hij dan erna pijnvrij zijn?
Popstra
Berichten: 15743
Geregistreerd: 21-06-08
Geplaatst: 08-07-25 09:17
Als je fotos naar Equitom stuurt krijg je netjes antwoord over wat hun er van vinden en evt voor je paard kunnen betekenen. Ik zou dit zeker doen. Heb dit zelf ook eens gedaan en hun zijn vooruitstrevend op hals gebied.
Ik heb er helaas ervaring mee, met een paard waar we dat jaren niet hebben kunnen vinden, we hebben het dan ook over 20 jaar geleden inmiddels. Paard was altijd 'wat' mee, verschillende vage blessures, soms vaag onregelmatig, en idd op den duur soms met zn hoofd aan de grond staan en zn hals niet meer kunnen optillen. toen begon een belletje te rinkelen, op de foto's toen een beetje hetzelfde verhaal als bij jouw paard. Na die diagnose ging het snel, 2 maanden later begon hij neurologische problemen te krijgen, en hebben wij de keus gemaakt om hem op 10 jarige leeftijd in te laten slapen helaas. Je zit daar in een heel kritisch gebied met alle zenuwbanen.
Misschien heeft Equitom inmiddels vooruitstrevende technieken, de moeite waard om het daar eens voor te leggen wellicht.