Ik moet het vooral even van me afschrijven..
Ik heb mijn lieve merrie van 20 al een jaar of 9. 5 jaar geleden is er PPID geconstateerd. Als ze een klein wondje had werd haar hele been dik, en ze heeft een longontsteking gehad waar ze zelf niet overheen kon komen. Ze is toen aan de medicatie gegaan en daarmee is het heel lang stabiel gebleven!
Vorig jaar ben ik verhuisd naar een andere stal en daarmee is alles weer helemaal op gaan spelen. Eerst een ooginfectie, daarna een voorhoofdsholteontsteking. Ik heb haar medicatie toen opgehoogd en bloed laten prikken -> waardes waren goed en ontsteking ging weer weg. Een aantal weken geleden wilde ze ineens niet veel meer eten -> medicatie weer terug naar haar oude dosis en nu lijkt ze zich weer goed te voelen. Helaas kampt ze nu weer met mok en rotstraal, terwijl we dit eigenlijk tm december helemaal goed hebben kunnen houden..
Intussen ben ik al maanden bezig met haar kuren voor haar darmen, lever en immuunsysteem. Dit moesten we steeds onderbreken omdat ze ziek was en/of niks wilde eten. (We zijn eindelijk op de helft

Soms word ik er zo moedeloos van. Álles doen voor je paard, maar het lijkt dan toch nooit genoeg. Ik kan me er dan ook helemaal slecht over voelen als er weer iets bij komt en kan dat moeilijk loslaten. Het bepaalt vaak mijn hele humeur. Herkent iemand dit?