Geplaatst Dit is geen post waarin ik om algemeen/ongevraagd advies vraag, als ik advies nodig heb zal ik dat specifiek benoemen
Wees daarnaast ook alsjeblieft vriendelijk. Weet dat ik altijd 100% voor het welzijn van mijn paard kies en er alles aan zal doen om hem een goed leven te bieden. De foto's die geplaatst zijn hieronder kunnen als verontrustend worden ervaren, een paard dat er zo uitziet bij een ander zou ook bij mij alarmbellen doen rinkelen. Ik zou mijn twijfels trekken bij de verzorging, maar in dit geval ging het gewoon echt om een heel erg ziek dier waar we echt bovenop zaten.
Oké, to the point.
Ik kocht in november 2023 Brego, paspoortnaam Jewel, een jonge, net zadelmakke draverruin. Eigenlijk was het liefde op het eerste gezicht. Ik mocht hem poetsen & mee zadelen, de vorige eigenaar liet hem voorrijden en dan mocht ik opstappen. Natuurlijk, hij is jong dus balans etc moest nog aan gewerkt worden, maar hij voelde meteen goed aan. Wel is er toen al gezegd dat hij begin 2023 een maagzweer had, mager was en nu weer op de goede weg was. Dit klopte ook, hij was aanzienlijk voller dan op de verkoopfoto's. Verder was hij ook mentaal goed, ik voelde zelf geen gekke dingen op zijn lijf, liet zich goed aanraken, voetjes geven etc. Hij kwam ook helemaal goed door de klinische keuring, met wel het advies om even de tandarts te laten komen om wat haken weg te vijlen, en de hoefsmid omdat de hoeven brokkelig waren door het weghalen van de ijzers.
Brego kwam 11/11/2023 bij mij. Het ging in het begin best goed, hij moest natuurlijk even wennen aan de nieuwe omgeving, maar ik kon opstappen en wegrijden. De tandarts kwam langs, en de verkoper had zelfs nog voor de verkoop de hoefsmid laten komen
Na ingang van het nieuwe jaar leken we beiden niet goed in ons vel te zitten, en ik beschuldigde mezelf. Ik was gestresst, en dat moet Brego aangevoeld hebben. Opstappen werd een uitdaging, en met het draven liep hij volledig onder mij weg. Het werd ook kouder buiten en ik had minder en minder controle. We hebben een tijdje grondwerk gedaan waardoor ons vertrouwen en onze band verbeterde.
Fysiek zag ik (nog) niks veranderen aan hem. Het voorjaar 2024 kwam, en tegen april-mei waren we alweer een stuk verder. De rust was terug, ik kon weer opstappen & rijden, en we maakten zelfs onze eerste sprongetjes. Wel was hij nog wat snel, loperig en snel schrikkerig, maar misschien stak ik te weinig tijd in het rijden & grondwerk? Het zou wel aan mij liggen, toch? Ook was hij na het rijden extreem zweterig, terwijl we maar 30-45min reden, met veel stappen tussendoor. Hij dronk dan na het rijden ook veel. Ik besloot hem wat elektrolyten bij te voeren na het rijden. Omdat ik niet wist wanneer hij voor het laatst ontwormd was gaf ik hem maar meteen een ontwormingskuur.
Brego begon echter vanaf mei iets af te vallen, wat ik normaliter niet zou verwachten bij een 4 jarige die op een paddock staat & snacht's op stal. We besloten hem meer hooi en een beetje meer krachtvoer te gaan geven. We hebben hem thuis de bijnaam "pedaalemmer" gegeven, want het is een bodemloze put, alles kan en gaat erin. Hij lust ook alles wel, gelukkig! Maar, hij leek wel echt nog looplust te hebben onder het zadel, geen moment voelde hij alsof hij niet vooruit wilde. Hij wíl voor je werken, hij wíl zijn best doen. Als hij de hindernissen zag gingen de oortjes naar voren en werd hij zelfs rustiger, alsof hij zei "yesss dit vind ik leuk om te doen, ga maar zitten, ik neem je mee over die hindernis!". Hij ging er bijna als vanzelf op af, trok niet aan of terug. Heeft ook tot op heden nog nooit een hindernis geweigerd. Geblunderd wel, want ik ben een dressuurruiter en moet nog aan de stuurkunst werken met springen.
Het werd juni/juli, en Brego's vacht werd in sneltreinvaart vaal en ruw, hij kwam niet goed door de rui, de glans was weg en ondanks meer voer was hij binnen 2-3 weken ineens erg veel afgevallen. Ribben, heupen etc staken uit. Ik voelde me zo enorm schuldig, er was duidelijk iets aan de hand en ik had eerder de veearts moeten bellen, STOM STOM STOM! Ik was zo boos op mezelf! Ik besloot per direct volledig te stoppen met rijden en liet de veearts komen. Die schrok ook wel van de toestand, maar vertelde dat dat niet ongebruikelijk is dat zoiets snel kan gaan. Brego was gevoelig op de maag, en gezien het verhaal van begin 2023 was de meest logische verwachting dat hij een maagzweer zou hebben. Er werd mest en bloed afgenomen om een breed te laten vaststellen. Daarbij werd hij ook getest op Lyme puur ter uitsluiting. Met enigszins streng advies van de veearts zijn we van de basisbrok overgestapt op Gastro+ van Havens. Hieronder zie je de foto's van Brego in juli 2024.
Binnen een paar dagen kreeg ik de uitslag van het mestonderzoek, alles in orde. Geen wormen oid. Helaas viel de communicatie met mijn veearts weg, en moest ik lang wachten op de resultaten van het bloedonderzoek, 2 maanden om precies te zijn. Het goede nieuws was dat Brego zichtbaar aan het bijkomen was. Ik kreeg uiteindelijk de factuur van het laboratorium, dus nu wist ik ook waar het bloed naartoe was gestuurd. Ik nam zelf contact op met het lab en vroeg hen om mij de uitslagen te mailen. Maar wat ik ontving maakte mij niet gelukkig. Voor de mensen met een (veterinaire) medische achtergrond plaats ik hieronder een screenshot van de resultaten, maar een uitgebreide uitleg zal ik mij nog even onthouden (ik ben gelukkig zelf laborante van beroep en kon met de meeste resultaten snel een idee krijgen van de problematiek). Wat we wel kunnen concluderen is dat er duidelijk een infectie was, er spierafbraak gaande was en dat Brego positief testte op Lyme.
Ik belde mijn veearts nog maar een keer, en stuurde hem ook op whatsapp, dat ik niet blij was met wat ik zag, de tijd die het heeft gekost om te communiceren met mij, en wat hier het plan van aanpak ging worden? Conclusie: Brego is aan het bijkomen, de diagnose van de maagzweer zal waarschijnlijk juist zijn geweest, want met het andere voer is er veel verbeterd. Verder zou de veearts nogmaals langskomen, aangezien het al bijna 2 maanden geleden was. Er ging opnieuw bloed afgenomen worden om te kijken hoe de Lyme zich ontwikkeld heeft in zijn lijf. Indien de infectie verergerd of hetzelfde was, zou hij een maand lang antibiotica gaan krijgen. Indien de waarden gezakt zouden zijn, zouden we niet actief behandelen, maar ondersteunen met supplementen en hopen dat zijn lijf het volledig kan aanvechten.
Wel merkte ik aan zijn gedrag al een hoop. Brego was rustiger, minder snel schrikkerig en blijft ook niet in de schrik hangen. Dankzij grondwerk en het feit dat hij duidelijk gezonder aan het worden was (maagzweer wegtrekkend), vloeide hij spanning af en had hij meer aandacht en energie.
Eind oktober kwam dus de veearts opnieuw en hij bevestigde in ieder geval klinisch dat het duidelijk beter met Brego ging. Ook hij vond Brego kalmer, hij reageerde zelfs nauwelijks op de naaldenprik. Ook het duwen op de maag gaf geen pijnreflex meer, thank god!
Ik besloot het rijden weer heel rustig op te pakken, Brego voelde zelfs zo fijn en ontspannen dat we in oktober onze eerste kleine bosritjes hebben gemaakt. Ik merkte ook echt iedere rit meer en meer verbetering. Hij begint zelfverzekerd te worden, en kan echt genieten in het bos. Hij voelt niet heet of snel, eerder voorzichtig en nieuwsgierig. We maken af en toe een praatje met fietsers, wandelaars of andere ruiters, die ons gelukkig ook de weg naar huis kunnen wijzen als we verdwaald zijn. Zelfs tijdens die warmere nazomerdagen in oktober, was Brego niet meer kletsnat van het zweet.
Deze week kreeg ik de uitslag van het laatste bloedonderzoek. Het goede nieuws is dat de infectiewaarden én de waarden op Lyme zijn gezakt. Wel komt naar voren dat hij nu aan bloedarmoede lijdt. We gaan hem nu ondersteunen door red cell toe te voegen aan zijn dieet. Verder moeten we gewoon doordoen zoals we al maanden bezig zijn. In februari komt de veearts opnieuw langs, maar het is duidelijk dat er vooruitgang is geboekt. Hieronder de bloeduitslagen van deze week:
Hieronder foto's van Brego op zondag 3 november 2024. Verschillende mensen hebben mij gevraagd of ik niet stiekem het paard verwisseld heb, maar ze delen vooral in de vreugde dat het met hem zoveel beter gaat. Volledig hersteld is hij nog niet, hij moet nog een 50kg bijkomen, spieren terug opbouwen en van de bloedarmoede afraken. Heel intensief rijden we dus nog even niet, en ook springen laat ik maar voor wat het is. Hij heeft zoveel van zichzelf moeten geven en ik gun hem ook de tijd om weer op kracht te komen. Maar oh oh oh wat kunnen we samen genieten van onze korte ritjes, in het bos of in de bak. Je hoeft hem maar iets te vragen en hij doet het. Ik had echt niet verwacht dat ik weer zó enorm gehecht kon raken aan een paard, zeker na de twijfels begin dit jaar en de miskoop met mijn vorige paard waarbij het gewoon totáál niet ging. Hij is ook zo ongelooflijk relaxt en geduldig voor zo'n warmbloed jonkie. Ik kan mijn leven echt niet meer voorstellen zonder Brego en ik heb hem beloofd dat ik nóg beter naar hem ga luisteren als hij aangeeft dat hij zich niet lekker voelt.
Voorlopig zijn er dus geen medische updates over Brego, dat komt pas op zijn vroegst begin 2025.
Het enige stukje advies dat ik nodig heb is van mensen die zelf red cell hebben gegeven aan hun paard. Hoe hebben jullie dit gedaan? Gewoon over het krachtvoer gieten? Of gebruiken jullie een spuit om het direct in de mond toe te dienen?
