Geplaatst Let op: vast een heel lang verhaal.
Mijn paard van toen ruim 23 kreeg begin dit jaar wat licht staak gedrag in de bak (als in vaker stil willen staan, proberen te mesten). In eerste instantie gaf ik buikpijn de schuld. Hij kreeg toen minder fijn ruwvoer waar helaas regelmatig schimmel in zat wat er eruit moesten halen, dus ik vond het niet gek. Toen het even bleef aanhouden heb ik de dierenarts gevraagd voor een PPID test, gezien hij eerder negatief was, maar wel veel symptomen had. Waarde 144, dus meteen gestart met Prascend. Hij leek te verbeteren en werd weer actiever in de bak. Oorzaak gevonden, dachten we.
Helaas een aantal weken later stond hij opeens stokkreupel. In stap was niks te voelen, halverwege op buitenrit in draf echt heel onregelmatig. Terug op stal werd ook de stap minder. Dierenarts kwam de volgende dag en heeft een kreupelheid onderzoek gedaan en rechtsvoor als het probleem aangegeven. Novacam en rust.
Een week later kwam de hoefsmid en was hij nog steeds niet goed. Hij gaf ook duidelijk veel ongemak aan bij de behandeling en de smid vond White Line Disease onder de ijzers. Meteen de dierenarts weer op de stoep voor foto's met de verdenking van hoefbevangenheid en een hoefkanteling door de schimmel, maar dat was gelukkig allemaal in orde. Schimmel in behandeling en nog een week novacam afmaken en rust. Vermoeden was dat hij dan misschien toch ook kreupel liep van de WLD hoewel dit ongebruikelijk is in deze mate.
De dag erna heb ik hem van stal verhuisd en heeft hij heel druk gedaan met laden. Wilde er echt niet op en ik maakte me zorgen over dat kreupele been. Gelukkig niet meteen wat gemerkt. Op de nieuwe stal heeft hij nog een week rust en novacam gekregen voordat de dierenarts weer op controle kwam.
Een nieuwe buigproef en onderzoek gaven inmiddels aan dat hij wel iets verbeterd was, maar nog niet afdoende. Het advies was om hem rust te geven (stond wel in een uitloopje) tot de volgende beurt van de smid zodat de schimmel goed behandeld kon worden en de hoefwand kon aansterken.
In die weken dat hij stil stond begon me op te vallen dat hij met uitkrabben soms last had van zijn achtervoetje: hij wilde opeens zijn voetje niet meer neerzetten na uitkrabben. Na een pas lopen was het weer over en zag je er niks van. Dat zat me niet lekker. De weken vorderde en de dagen bestonden uit rust op zijn paddockje en verder dagelijks even richting de roundpen stappen om even te kunnen rollen. Om te monitoren of hij verbeterde vroeg ik af en toe een heel klein drafje daar. Hij leek weer iets te verbeteren, maar nog steeds niet rad. Maar naar mate hij weer wat ging draven merkte ik niet zoveel meer van die achtervoet. Toch iets van artrose misschien? Kan zeker op zijn leeftijd. Het wandelen buiten kwam erbij en in stap zag je niks aan hem. Hij genoot van de wandelingen en het bewegen leek hem goed te doen. Naar mate de weken vorderde deed ik op de zachte ruiterpaden af en toe een klein drafje aan de hand met het idee om hem toch los en soepel te houden en gezien hij elke keer iets verbeterd was bij controle zei mijn dierenarts me daarmee door te gaan.
De smid kwam weer en de schimmel was zo goed als helemaal weg. De hoefwand zou weer sterk moeten zijn en er waren dus geen redenen meer om kreupel te mogen zijn. Dierenarts stond dus ook snel weer op de stoep en heeft weer een kreupelheid onderzoek gedaan en deze keer uitgebreider. De voorknie leek het probleem want daar reageerde hij het meeste op (en zijn voet was uitverdoofd om die uit te sluiten). Op mijn aandringen heeft ze ook de buigproef achter gedaan ondanks dat ze daar zelf niks aan zag. Maar na de buigproef inderdaad erg onregelmatig. Daar zat dus ook iets niet helemaal goed. Er zijn een heleboel foto's van de benen gemaakt, maar daar was eigenlijk niks op te zien terwijl er inmiddels toch wel flinke artrose vorming verwacht werd. Omdat er misschien toch iets zat wat net niet op de foto's stond heb ik nog Duivelsklauw aangeraden gekregen en gezien ze wel weer verbetering zag gaf ze me de optie om nog 1 ronde novacam te proberen om een eventueel restje onsteking op te ruimen. Wanneer dat niet zou werken was een gespecialiseerde kiliek wel echt haar advies.
En: hij verbeterde. Dusdanig dat ze zei dat ik voorzichtig weer het stappen onder het zadel moest proberen om hem weer wat belasting te geven en te zien wat dat deed. Dat vond hij zo zo leuk en dat gaf me goede moed. Ook daarop bleef hij goed. Maar zonder de novacam werd hij uiteindelijk toch weer licht onregelmatig op de cirkel. Dus naar de kliniek.
Die vonden de voorknie inderdaad ook het probleem. Zagen niet veel, maar wel een klein onregelmatig plekje op het bot bij de aanhechting van een bandje. Dat bandje bleek bij de echo wat beschadigd te zijn met letsel wat ouder was dan 6 weken. Vermoeden: bandje verrekt, gewricht daardoor instabiel geworden en is pijn gaan doen. Het voorstel was IRAP en hij is daar 2x mee ingespoten. Wel weer verbeterd maar nog niet goed, dus nog een ronde IRAP er achteraan. Al die tijd rust en aan de hand stappen. Achtervoet hebben ze ook bekeken en vonden een kleine oneffenheid in de sagittale groeve. Er werd me verteld dat dat overeen kwam met ongemak bij extreme buiging maar dat hij op de bewegings analyse helemaal goed liep met dat been dus ik daar niet zoveel aan zou moeten doen. Focus ging dus op de voorknie.
Maar na die 2x inspuiten bleef hij in draf dus licht onregelmatig. Tijdens een nieuwe echo vonden ze inmiddels ook een stukje ingekapseld weefsel waarvan ze niet wisten wat het precies was en of dat hetgeen was wat het herstel belemmerd. Opties: kijkoperatie, ct scan of mri, bij voorkeur allemaal onder narcose. Voor de minimale kreupelheid die hij nu toonde vond ik dat wel een heftige optie. Veel risico's, erg duur, en eigenlijk 0,0 garanties. De kliniek vond hem voor wel weer wat verbeterd en stelde voor om de IRAP nog 1x te doen. Na twee weken ook weer iets verbeterd, maar nog steeds niet goed. Ze stelden voor om het draven aan de lijn op te pakken om te zien of het nu ook stijfheid en krachtverlies zou zijn omdat hij nu niet meer duidelijk kreupel was voor, maar meer met zijn hele lichaam wat rommelig leek. En weer leek hij te verbeteren, dus langer draven werd me verteld. Na 2 weken keken ze weer mee maar zagen nu toch geen echte verbetering meer. Ze vonden hem sloom en niet perse werkwillig. Zelf had ik het idee dat zo vaak longeren hem ook echt niet motiveerde dus wilde ik even aankijken of die power terug zou komen met alleen maar wandelen buiten en aan de hand lekker draven. En dat werkte inderdaad. Hij werd weer actiever, vrolijker, maar ook nog steeds niet helemaal rad op de cirkel.
Tijdens het monsteren vond ik zelf zijn voorbenen ook veel verbeterd maar zag ik achter inmiddels toch wel 'iets'. Dat ongemak met uitkrabben had hij alweer een hele tijd niet gehad. Tot de smid afgelopen weekend weer kwam. Nadat die voet gedaan was wilde hij er gewoon een seconde of 30 niet meer op staan. En hoewel hij daarna wel gewoon goed wegliep en we die dag nog lekker gewandeld hebben en hij heel enthousiast zelf buiten aan de hand wilde draven overal leek het niet meteen heel ernstig, maar het zat me niet lekker.
Maandag (gisteren) dus meteen de kliniek weer gebeld. Dit moest sowieso weer voor overleg voor wat ik wilde doen met die voorknie, maar ze snapten mijn zorgen en gezien ze een uitvaller hadden mocht ik meteen langs komen.
De arts zag wat ik bedoelde met het achterbeen en ook de buigproef gaf weer ongemak aan. De foto's van de sagittale groeve waren nu eigenlijk goed dus dat was waarschijnlijk toch niet zoveel als dat ze vorige keer dachten. Zijn been is per gewicht (kogel/sprong) gisteren uitverdoofd maar niks gaf verbetering. De verwachting was toen de knie dus die hebben ze door een echo gehaald (en overal zijn trouwens foto's van gemaakt) maar ook dat wees niks uit. Als laatste poging hebben ze toen een verdoving in de zenuw gegeven om uit te sluiten of het in het onderbeen zit of niet. Dat leek niet zo te zijn. De opties van die dag waren wel een beetje er doorheen dus hij is een nachtje gebleven.
Zo.. en met dit eindeloos lange verhaal zijn we aangekomen bij vandaag. Ze gaan vandaag tussendoor een momentje prikken om de knie uit te verdoven en dan bellen ze me met de uitslag daarvan. Als dat weer geen verbetering geeft gaan ze naar de heup kijken, maar ook die opties zijn beperkt.
Ik vind het zo lastig en ingewikkeld. Hij is inmiddels 24 en dus op leeftijd, maar voordat hij begin dit jaar begon te kwakkelen was hij nog zó fit. We reden kilometers weg buiten, we deden basis dressuur in de bak om zijn lichaamsgebruik te optimaliseren en ik werkte veel met balkjes. We gingen vaak ook een paar keer per jaar naar de veluwe op vakantie en dan kwam hij altijd fitter terug dan dat hij heen ging. Zelfs toen we een keer 60 kilometer in een weekend gereden hadden. Al met al: hij was fit en liep de sterren van de hemel. Maar opeens was dat heel abrupt voorbij..
Als ze niks kunnen vinden neig ik ernaar om hem gewoon met semi pensioen te zetten. Voor die minimale kreupelheid nu hem voor heel veel geld onder narcose brengen met 0,0 garanties en een hoop risico's vind ik denk ik niet de juiste optie. Mijn eigen dierenarts was het daar ook mee eens. Maar ergens hoop ik gewoon dat hij weer de oude kan worden. Zowel voor mij die de mooie avonturen wel mist, maar zeker ook voor hem die echt graag nog aan de slag wil gaan en buiten rijden het einde vindt.
In de tussentijd heb ik qua extra ondersteuning trouwens Duivelsklauw, Groenlipmossel, Glucosamine en Traumeel gel en pillen geprobeerd onder het mom van wie weet dat er iets net bijdraagt aan een eventuele ontsteking of beginnende artrose.
Duimen jullie mee? Of heeft er iemand ideeën en adviezen? Het zijn natuurlijk nu twee benen, rechtsvoor en rechtsachter, wat het heel lastig maakt. Wat valt er nog te behandelen en waar doen we goed aan?
Dank voor het lezen van dit gigantische verhaal. Het helpt mij ook weer even om alles op een rijtje te zetten.
Het is een haflinger toch of denk ik aan iemand anders? Voor zulk ras is 23 nog niet zo stokoud, vergeleken met een KWPNer zeg maar, dan moet er toch nog iets aan de hand zijn behalve "hij is oud en versleten". Maar of het nut heeft om aan MRI te beginnen, geen idee.
, ik blijf voor jullie duimen! 
