Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-07-24 20:48

Knagend onderbuikgevoel bij paarden hobby

Geplaatst: 25-07-24 20:48

Beetje moeilijke titel, maar ik kan het even niet beter beschrijven. Ik krijg steeds vaker en heviger een knagend onderbuikgevoel bij de paardensport in het algemeen, maar nu zelfs ook al bij mijn eigen hobby (mennen/rijden).

Vooropgesteld: ik doe er alles aan om mijn pony het werk dat ik van haar vraag zo gemakkelijk en comfortabel mogelijk te maken. Sowieso staat dierenwelzijn voor mij heel hoog in mijn normen en waarden (veganist) waardoor ik over dit soort dingen wel vaker nadenk, en misschien ook anders denk dan de meerderheid.

De laatste tijd valt me steeds heviger het verschil op tussen, heel stom, mijn hond en mijn paard. Mijn hond staat te springen om iets samen te doen, geniet van de wandelingen, en heeft zienderogen plezier erin om samen eropuit te trekken. Hij heeft energie voor 20 en wil vaak nog een rondje.

En dan mijn pony, type liever lui dan moe. Vroeger reed ik haar, nu men ik alleen nog met haar en rijden anderen. Met vlagen, op haar lievelingspaadjes, zie ik haar genieten en vliegt ze met de lichtste hulpen in galop door het bos. Maar minstens de helft van de rit, vooral de heenweg, moet je haar flink drijven. Ik wil eigenlijk altijd zo min mogelijk zweep gebruiken, maar ik betrapte mezelf erop dat het toch de laatste tijd bij zowel mijn groom als mij erin sloop dat ze door MOEST lopen, niet zo moest zeuren, en als ze het niet deed kon ze best een paar rake tikken verwachten totdat ze het wel deed. Achteraf walg ik hiervan, en heb ik er echt veel spijt van.

Ik twijfel nu dus ook aan de “oprechtheid” van mijn pony haar loop/werklust, ookal gebruiken we de zweep alleen nog in noodgevallen. Want wil ze wel echt mee? Loopt ze echt uit eigen motivatie door? Of is het meer een “ik loop door op stemhulp want ik weet wat er gebeurt/komt als ik het niet doe”? Ook zie ik de strengheid als veiligheidsmaatregel. Als ik een commando geef, ookal is het op een rustig bospaadje, MOET ze het uitvoeren, meteen, en niet op haar eigen tijd of niet. Dit ivm het feit dat ik niet wil dat ze zich aanwent dat ze me mag negeren, voor het geval we in het verkeer onderweg zijn of snel voor iets aan de kant moeten of op de rem moeten, bijvoorbeeld. Maar is deze veiligheidsmaatregel dan niet gewoon een verkapt excuus?

Maarja; ze zal “moeten” bewegen. Ze is het type dat, als de keuze bij haar ligt, de hele dag op dezelfde plek staat en eet alsof ze nooit wat krijgt, terwijl ze nog steeds te dik is. Als ik haar deze beweging niet geef eet ze zich zowat dood, of krijgt ze nog maar zo weinig dat het dan juist dier onvriendelijk wordt. Of is dit (“ze moeten werken”/“ze kunnen best die paar uurtjes doen wat wij willen”) een excuus dat ik door de jaren heen in de paardensport geleerd heb?

Ik moest dit even van me afschrijven. Ik weet dat er in mijn omgeving 2 type mensen zijn, paardenmensen die deze gedachten niet (echt) zullen begrijpen, en niet-paardenmensen die de koets etc sowieso al zielig vinden. Hoe denkt bokt hierover?

**Geplaatst**: 25-07-24 21:00

Geplaatst: 25-07-24 21:00

Goeie vraag van je daar heb ik het ook vaak over.
Hoe motiveer je een paard zonder looplust tot bewegen anders dan door dwang ?
Eigenlijk zijn we al te veel een sneeuwvlokje geworden als deze vraag boven komt drijven .Een paard zou zo goed getraind moeten zijn dat ze twijfelloos doen wat we vragen.Dat gebeurd alleen als we streng en consequent zijn.
En dat zijn veel paarden liefhebbers niet meer.We willen knuffelen en samen werken.Ik ook want ik zie graag de persoonlijkheid van mijn dieren.En als je dus te streng ben krijg je aangeleerde hulpeloosheid .En dan zie je weinig van de mening van het paard .
Ik worstel hier mee..soms denk ik waar bemoeit iedereen zich mee tegenwoordig maar als ik dan sommige paarden gedwongen zie worden op een akelige manier dan wil ik dat ook niet.
Een paard is van oorsprong wel een werk dier en bewegen is belangrijk .Een goede leiding geven ook.
Maar een super traag paard kun je zonder dwang eigenlijk niks mee ..
En een heel loperig heet paard is weer niet zo gezellig voor iedereen want je wil tenslotte ook geen dwarslaesie vallen.

**Geplaatst**: 25-07-24 21:16

Geplaatst: 25-07-24 21:16

Ik snap wat je bedoelt. Maar het is best interessant om te bedenken hoe paarden en honden wel echt andere dieren zijn. Honden jagen, dat is heel doelgericht en belonend.

Paarden zijn prooidieren en grazers. Ze zijn heel goed in het reageren op de omgeving, maar als er in de omgeving niets gebeurt, blijven ze meestal lekker staan grazen. Dat is anders. Bij honden voorziet het werk in een natuurlijke behoefte tot het aangaan van iets. Bij paarden ben jij deels de vervanger van het gevaar van buiten. Dat wil je misschien niet zijn, maar daar zijn ze wel op ingericht. Het helpt mij om daarin ook vooral niet alleen maar in het moment te kijken maar ook naar het welzijn op lange termijn. En geen haflinger of shetlander gaat uit zichzelf bedenken: 'oh, laat ik maar wat minder gras eten en wat meer bewegen want dat is goed voor me.' Dat zit er gewoon niet in. Maar het effect van een goede balans inclusief werk zie je wel terug in het paard.

Ook helpt het mij om te bedenken dat dat helemaal niets geks is. Een kind zal vaak genoeg liever tv willen kijken (of tegenwoordig de ipad), langer opblijven, en overleven op snoep en patat... maar als je dat allemaal toestaat krijg je niet alleen ongezonde maar vooral ook heel ongelukkige kinderen. En... ikzelf ben daarin eigenlijk ook niet zo anders. Ik doe het goed op ritme en afspraken, en met regelmaat heb ik op het moment dat ik daarnaartoe moet niet per se zin. Het heeft even tijd nodig voor ik weer ervaar dat het leuk en nuttig is. Maar het effect op de lange termijn is heel groot. (Het wegvallen tijdens corona was bijvoorbeeld ook enorm.)

Verder kun je natuurlijk het enthousiasme voor eten wel inzetten om de korte termijn van het paard (ha, voer!) samen te laten vallen met iets wat ook op de langere termijn goed werkt.

**Geplaatst**: 25-07-24 21:19

Geplaatst: 25-07-24 21:19

Ik vraag me vooral af of ze altijd liever lui dan moe geweest is? Ik dacht dat namelijk ook altijd van m'n overleden shet. Ze was ook altijd wel te dik en moest idd continu aangespoord worden.

Maar toen ik haar dieet omgooide begon ze af te vallen. En opeens had ik een pony die zin had om te werken. Wellicht krijgt jouw pony ook wat meer werklust als ze op gezond gewicht is?

Ik vraag me heel soms ook wel af of rijden echt leuk gevonden wordt. Maar als we uitstappen over de dijk dan wil m'n pony een extra rondje ipv richting stal. Dus heel erg lijkt ze het ook niet te vinden. Ik probeer het zo leuk mogelijk te maken voor m'n pony's.

Anderzijds heb ik ook zoiets van ze moeten 3x per week een half uur tot een uur wat doen. De rest van de tijd kunnen ze hun eigen ding doen. En bewegen is gezond. Ik zie dat m'n pony gespierder is geworden sinds ze weer wat doet

**Geplaatst**: 25-07-24 21:35

Geplaatst: 25-07-24 21:35

Als je elke dag je tijd ,energie en geld besteed aan een paard wat aangeeft alleen in de paddock te willen staan en zich obesitas te willen eten ..
Dan zou ik denk ik een hekel krijgen aan dat paard.Eerlijk gezegd.
Net alsof je al je levens energie in een kind steekt en er nooit wat liefde of dankbaarheid voor terug krijgt.
Dat komt vast akelig over maar zo zou dat wel voelen.
We zien trouwens elke dag hoe sommige kinderen zich ontwikkelen die niet op de juiste manier gestimuleerd worden.Als je een paard nooit eens boos aan mag kijken dan heb je best wel eens kans dat sommige lieve paardjes het licht uit je ogen schoppen.

**Geplaatst**: 25-07-24 21:47

Geplaatst: 25-07-24 21:47

Gezond houden betekent bewegen en dat is niet erg aantrekkelijk met vetjes en geen conditie. Dus ja dat jij een lading moet dat nou feedback krijgt is niet gek. Uitleggen aan pony dat fitter en slanker worden nodig is en uiteindelijk pony zich beter gaat voelen en meer plezier in bewegen gaat krijgen is nogal lastig. Dat zijn concepten die een ponybrein niet kan bevatten.
Je biedt je pony een stuk veiligheid qua roofdieren en andere gevaren die komen met in de natuur leven. Daar tegenover staat dat wat normaal pony in beweging en stuk gezondheid en basisconditie meebracht stomweg omdat eten meer bewegen kost dan nu jouw verantwoordelijkheid wordt. Pony is nog steeds gebouwd op km's maken ook al is er qua genoeg calorien binnen krijgen geen reden meer voor. En ja pony zal proberen een energiereserve te bewaren om snel te kunnen wegrennen als iets ponykoteletjes op de boodschappenlijst heeft staan. Echter ook weer dat is niet nodig onder bescherming van de mens en dan zal je er voor het welzijn van pony tegenin moeten.

Ja het is goed om te luisteren naar : snap niet, durf niet, dit doet pijn feedback. De ik heb geen zin en zie het nut niet van het verbruiken van mijn (teveel) "bij gevaar vluchten reserves". Zeg je inderdaad nee tegen als verantwoordelijke eigenaar, zodat je pony gezond blijft. En nee dat is niet enkel omdat een lage DA rekening of geen zorgen om problemen voor jouw zo prettig is, je helpt er ook je pony mee. Die werkt vanaf instincten die niet geheel van toepassing zijn onder bescherming van de mens. Aan jouw om daarvoor te compenseren.

**Geplaatst**: 25-07-24 21:57

Geplaatst: 25-07-24 21:57

Heel eerlijk ben ik over de jaren steeds minder met mijn paard aan het doen om oa deze reden. Hij doet zijn taak als kudde leider, staat de hele dag te vreten en te doen waar hij zin in heeft. Ik ga soms een rondje rijden en dat vind hij best ook gezellig en hij doet alles wat ik vraag, maar het liefste staat hij in de kudde.

Ik heb trouwens wel de mazzel dat hij een 24/7 buiten plek heeft in een stabiele kudde met onbeperkt eten en een huge weiland waarin de beesten regelmatig een sprintje trekken en er flink gespeeld wordt. En dat hij makkelijk op een goed gewicht blijft.

Ik geniet van het zien hoe mijn vriend een heerlijk leven heeft en weinig moet. Ben eigenlijk jaloers op hem denk ik

Laatst bijgewerkt door troi op 25-07-24 21:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-07-24 21:59

Geplaatst: 25-07-24 21:59

Shadow0 schreef:
Ik snap wat je bedoelt. Maar het is best interessant om te bedenken hoe paarden en honden wel echt andere dieren zijn. Honden jagen, dat is heel doelgericht en belonend.

Paarden zijn prooidieren en grazers. Ze zijn heel goed in het reageren op de omgeving, maar als er in de omgeving niets gebeurt, blijven ze meestal lekker staan grazen. Dat is anders. Bij honden voorziet het werk in een natuurlijke behoefte tot het aangaan van iets. Bij paarden ben jij deels de vervanger van het gevaar van buiten. Dat wil je misschien niet zijn, maar daar zijn ze wel op ingericht. Het helpt mij om daarin ook vooral niet alleen maar in het moment te kijken maar ook naar het welzijn op lange termijn. En geen haflinger of shetlander gaat uit zichzelf bedenken: 'oh, laat ik maar wat minder gras eten en wat meer bewegen want dat is goed voor me.' Dat zit er gewoon niet in. Maar het effect van een goede balans inclusief werk zie je wel terug in het paard.

Ook helpt het mij om te bedenken dat dat helemaal niets geks is. Een kind zal vaak genoeg liever tv willen kijken (of tegenwoordig de ipad), langer opblijven, en overleven op snoep en patat... maar als je dat allemaal toestaat krijg je niet alleen ongezonde maar vooral ook heel ongelukkige kinderen. En... ikzelf ben daarin eigenlijk ook niet zo anders. Ik doe het goed op ritme en afspraken, en met regelmaat heb ik op het moment dat ik daarnaartoe moet niet per se zin. Het heeft even tijd nodig voor ik weer ervaar dat het leuk en nuttig is. Maar het effect op de lange termijn is heel groot. (Het wegvallen tijdens corona was bijvoorbeeld ook enorm.)

Verder kun je natuurlijk het enthousiasme voor eten wel inzetten om de korte termijn van het paard (ha, voer!) samen te laten vallen met iets wat ook op de langere termijn goed werkt.

Hier kan ik me goed in vinden. Ik heb zelf ook zo'n introverte flegmatieke "alles is stom" zeurkous, maar van het werk wordt ze fitter, gezonder en uiteindelijk ook enthousiaster. Waar ze een beetje de wei uit komt van "ugh gaan we weer" staat ze 20 minuten later wel enthousiast hinnikgeluiden te maken bij het grondwerk.

**Geplaatst**: 25-07-24 22:16

Re: Knagend onderbuikgevoel bij paarden hobby

Geplaatst: 25-07-24 22:16

Ik begrijp je helemaal!! Ik zag laatst een keer een interview met Dinja van Liere en zij maakte toevallig ook de vergelijking met honden. Je hebt natuurlijk veel verschillende honden, die niet allemaal hetzelfde leuk vinden. En zo is het eigenlijk ook met paarden, het ene paard kan het samenwerken in de dressuur ontzettend leuk vinden, de anders wordt dolenthousiast van crossen, de ander vindt een buitenrit weer heerlijk. Afwisseling blijft natuurlijk ook belangrijk. Maar ik denk echt dat het zoeken is: wat vindt mijn paard leuk? Ieder paard is anders en ze zullen ook veranderen door de tijd.

Maar interessant onderwerp! Ik merk ook echt dat het mij tegenhoudt om het paardrijden weer op te gaan pakken.

**Geplaatst**: 25-07-24 22:17

Geplaatst: 25-07-24 22:17

Zo herkenbaar, ik heb hier nog geen goede weg in kunnen vinden.

Ik heb les op een manege. Maar eigenlijk heb ik steeds meer moeite met maneges. Wil ik stoppen met MIJN hobby, waar ik van geniet? Paarden staan toch vaak binnen, verschillende ruiters enzovoorts.

Voor nu, rij ik ook niet altijd in de les, dan loop ik naast het paard. Gewoon dat het paard wel loopt, maar even wat vrijer kan bewegen. Ook ga ik voor de les altijd even buiten wandelen met het paard waar ik op rij, even extra gras eten en extra uit de stal. Gelukkig is daar ruimte voor op de manege waar ik rij.

Toch heb ik de laatste tijd gewetensvragen.

**Geplaatst**: 25-07-24 22:22

Geplaatst: 25-07-24 22:22

Ik vraag me soms ook wel eens af of m’n paard dressuur wel leuk vindt. Ze moet dan toch proberen uit te voeren wat ik vraag ook al vindt ze dat lastig.

Maar ze komt wel altijd naar me toe in de paddock dus ik doe dan toch maar de aanname dat ze het in ieder geval niet vreselijk vindt om wat met me te doen?

**Geplaatst**: 25-07-24 23:04

Re: Knagend onderbuikgevoel bij paarden hobby

Geplaatst: 25-07-24 23:04

Ik dacht me te herkennen in dit topic, maar bij nader inzien toch niet zo. Ik heb meer last van 'schaamte' dat dit mijn hobby is nu. Met het niet zo zin hebben, heb ik eigenlijk minder moeite. Ik heb ook geen zin om naar de sportschool te gaan en te werken, maar bij beide is t toch wel goed als het gebeurt.

**Geplaatst**: 25-07-24 23:18

Geplaatst: 25-07-24 23:18

Nala schreef:
Lang verhaal

Je zou eigenlijk trots moeten zijn, want je paard voelt zich veilig en heeft geen reden om ergens bezorgd over te zijn. Paarden die bang en bezorgd zijn, zijn vaak zenuwachtiger en meer op hun hoede, dat merk je dan ook in het werk onder het zadel en voor de wagen. Het klopt wel dat je paard vanuit zichzelf geen hierperdepiep gedrag vertoont als jij met je tuig aankomt, maar hij doet het toch graag voor je, hij weet ook dat zijn veilige plek met een bak voer er toch nog is als jullie terugkomen van je ritje. Hij weet ook dat hij je niet meer hoeft te veroveren, want je hoort al bij zijn kringetje. Maak van een paard geen mens en ga niet in mensendingen voor hem denken, hij klinkt als een tevreden paard.

**Geplaatst**: 25-07-24 23:22

Re: Knagend onderbuikgevoel bij paarden hobby

Geplaatst: 25-07-24 23:22

Eens. Ik merk aan mezelf dat ik steeds meer vraagtekens krijg bij het waarom. Ook hoe ik vroeger totaal geen moeite had om een paard op scherp te zetten denk ik nu gewoon vaker: tja maar ik vind dit eigenlijk gewoon niet eerlijk.

Tis lastig. $:\$

**Geplaatst**: 25-07-24 23:27

Geplaatst: 25-07-24 23:27

office schreef:
Goeie vraag van je daar heb ik het ook vaak over.
Hoe motiveer je een paard zonder looplust tot bewegen anders dan door dwang ?
Eigenlijk zijn we al te veel een sneeuwvlokje geworden als deze vraag boven komt drijven .Een paard zou zo goed getraind moeten zijn dat ze twijfelloos doen wat we vragen.Dat gebeurd alleen als we streng en consequent zijn.
En dat zijn veel paarden liefhebbers niet meer.We willen knuffelen en samen werken.Ik ook want ik zie graag de persoonlijkheid van mijn dieren.En als je dus te streng ben krijg je aangeleerde hulpeloosheid .En dan zie je weinig van de mening van het paard .
Ik worstel hier mee..soms denk ik waar bemoeit iedereen zich mee tegenwoordig maar als ik dan sommige paarden gedwongen zie worden op een akelige manier dan wil ik dat ook niet.
Een paard is van oorsprong wel een werk dier en bewegen is belangrijk .Een goede leiding geven ook.
Maar een super traag paard kun je zonder dwang eigenlijk niks mee ..
En een heel loperig heet paard is weer niet zo gezellig voor iedereen want je wil tenslotte ook geen dwarslaesie vallen.

Hmm. Een "sneeuwvlokje" of snowflake vind ik een heel naargeestig woord dat veelal door conservatieve oudere mensen wordt gebruikt, aangezien zij vaak een veel strengere en minder vrije jeugd hebben gehad. Tijden veranderen, en zo ook de blik op wat normaal is. Vrijheid en autonomie wordt steeds belangrijker gevonden door een groeiende groep mensen, en deze gedachten worden ook steeds meer op dieren toegepast.
Ik vind niet dat een paard oorspronkelijk een werkdier is. Dat hebben wij ervan gemaakt, maar oorspronkelijk is een paard gewoon een paard, met ook een eigen leven. Dat wil niet zeggen dat we helemaal geen paarden meer moeten houden, maar dat we ook wel een beetje respect moeten hebben misschien voor de wensen van een dier. Als je een dier zo houd of gebruikt dat het ten koste gaat van je eigen veiligheid of die van het dier dan kun je je misschien afvragen of het wel juist is om te doen.

**Geplaatst**: 25-07-24 23:39

Geplaatst: 25-07-24 23:39

Je kunt idd de vergelijking maken met 'ik stuur mijzelf naar de sportschool en ik ben na een half uurtje hartstikke blij dat ik gegaan ben.'

Maar paarden zijn veel meer dan mensen ingesteld op bewegen, en in principe worden ze vrolijk van bewegen.

Dus als de vrolijkheid er niet acuut is, is dat een reden om er over na te denken.

Qua dressuur: dat "hoort" gewoon gymnastiek te zijn, zodat een paard van 25 jaar oud ons nog met plezier kan dragen.
...en veel paarden die "sloom zijn" zijn vooral stijf.

Wat voor mensen en paarden geldt: "it is either balance or brace".
Breng je dier in balans zodat het dier zich niet schrap hoeft te zetten ('brace').
(Contra: hals is niet in de krul: zet druk op de teugels totdat het dier inknikt. Dan ga je van 'type paard zet zich vast 1' naar 'paard zet zich vast type 2'.)

**Geplaatst**: 25-07-24 23:44

Geplaatst: 25-07-24 23:44

Met veel verbazing lees ik dit topic. En enkele reacties, maar niet allemaal gelezen.

Ik snap de vragen van TS, heel goed zelfs en ik denk voor heel veel paarden liefhebbers herkenbaar denk ik.

Helaas, kan ik wel zeggen…
Vroeger had ik deze vragen ook.

Tegenwoordig weet ik beter, gelukkig. Zo ik heb me vandaag groen en geel ge-ergerd aan mijn kudde die de hele tijd voor m’n voeten loopt, aandacht wilt, trainings aspecten aanbiedt, halsters van de haak gooit, gaat zoeken naar wat ik van hem/haar wil, terwijl ik gewoon m’n omheining wilde repareren. Rot allemaal op, stomme Tinkers, ga hooi vreten… Nu besef ik me opeens hoe dankbaar ik hier eigenlijk voor mag zijn; ze willen zo graag!

Want het kan echt anders! Ik vind het super verdrietig dat veel liefhebbers blijkbaar niet zijn geschoold of de juiste wegen weten de bewandelen hoe het anders kan.

Positieve bekrachtiging en force free trainen werkt onwijs goed voor paarden, en zelfs de sloomste pessimisten veranderen op den duur in fanatiekelingen. Want een paard is een kudde dier en behoorlijk intelligent, dus samenwerken en uitgedaagd worden, doen ze maar al te graag.

En eigenlijk is het helemaal niet zo vreemd. Onwijs veel dieren worden op deze manier getraind, nog veel groter en gevaarlijker dan een paard. Ga je maar eens verdiepen in bepaalde handelingen bij dieren in de dierentuin.

Hier een filmpje over bekappen van olifanten, was het eerste wat ik zo snel online kon vinden. Maar dit trainings idee wordt ook toegepast bij giraffen, beren, zebra’s neushoorns en tal van andere dieren. Niet alleen voor bekappen, maar bijvoorbeeld ook transport ruimtes inlopen, veterinaire checks als wegen, echo of hartslag laten luisteren, bloed prikken, en ga zo maar door.

**Geplaatst**: 26-07-24 08:13

Geplaatst: 26-07-24 08:13

Ik heb hier echt altijd al last van gehad, ik wil niet op flegmatieke paarden rijden daardoor. Ik heb een heftige enthousiasteling gekocht die enorm duidelijk aangeeft wat ze wilt en wat niet. Denk maar niet dat je kunt opstappen als er een vouw in het dekje zit bv

Maar daardoor weet ik wel dat ik haar nooit onbewust door pijn heen zal rijden, haar nooit hoef aan te sporen om te lopen en ze alleen meegaat omdat ze dat zelf wilt. Dat geeft mij er ook meer plezier in

**Geplaatst**: 26-07-24 08:21

Geplaatst: 26-07-24 08:21

Heeft ze dit altijd gehad of is het er langzaam ingeslopen?
Mogelijk heeft ze fysieke klachten en bijvoorbeeld artrose.

Wat doet ze als je met haar gaat wandelen of is anders doet dan normaal.

**Geplaatst**: 26-07-24 08:28

Geplaatst: 26-07-24 08:28

Maar je hoeft je paard toch niet te laten werken als jij hem hebt als hobby en niet omdat je hem nodig hebt voor je werk, wat vroeger meestal wel het geval was. Als jij denkt dat je paard het gevraagde niet graag doet dan kun je hem gewoon houden als gezelschapspaard. Voor de gezondheid van je paard is het vaak beter als hij wel wat doet.Zeker als hij aanleg heeft om te dik te worden.Hoefbevangenheid ligt dan op de loer.

**Geplaatst**: 26-07-24 08:33

Geplaatst: 26-07-24 08:33

Ik begrijp de openingspost erg goed, bij mij rijzen gelijk wat vragen. Vind dit paard mennen wel leuk? is de kar niet te zwaar oid? zou het dier meer gebaat zijn bij afwisseling? Is ze medisch gezond?

Wij hebben er hier een voor de wagen lopen die dat prachtig vind, die hoef je echt niet met de zweep aan te raken die loopt zelf wel. Paard wordt juist chagerijnig als ze niet vaak genoeg mee kan. Zelf denk ik dat het belangrijk is om te kijken waar een paard zelf blij van wordt. Wat vinden ze leuk, en waar worden ze enthousiast van? Dan zijn er natuurlijk ook nog de types die gewoon liever niks doen (net als bij mensen) en als die wel moeten bewegen vanwege hun gezondheid dan is het denk ik wederom belangrijk om het zo leuk mogelijk voor ze te maken. Afwisseling is iets wat veel paarden prettig vinden.

**Geplaatst**: 26-07-24 08:39

Geplaatst: 26-07-24 08:39

Wat een super gaaf filmpje van die olifanten!! Heel tof. Dank voor het delen.

Gebruik jij dit ook bij het trainen van je tinkers? En hoe zet je het in?

**Geplaatst**: 26-07-24 08:40

Geplaatst: 26-07-24 08:40

Ik herken je gevoelens helemaal

Mijn idee erbij is: zorg dat ze het goed hebben in hun vrije tijd. Dat ze dan lekker vanalles zelf kunnen bepalen en tegemoet kunnen komen aan hun eigen behoeftes, zoveel mogelijk op elk moment van de dag dat ze die behoeftes hebben. Daarom zou ik ook niks anders meer willen dan een vrije in- en uitloop stal en fijn afwisselend terrein enzo.

En daar staat dan tegenover dat ze daar best wat voor terug mogen doen. Je doet zoveel voor zo'n dier, daar mag best wat tegenover staan

Maar....het moet voor dat dier ook wel enigszins leuk zijn natuurlijk. Niet dat je elke dag een uur zware dressuurtraining doet met een paard dat daar geen zak aan vindt

Maar zo af en toe is het toch wel nodig om het lijf soepel te houden enzo. Het leven is nu eenmaal niet perfect en soms moeten ze gewoon even luisteren....net als volgens mij ieder ander schepsel op de wereld soms nu eenmaal "iets nu eenmaal moet" waar die geen zin in heeft

Als je een sloom paard hebt dat weinig zin lijkt te hebben om op pad te gaan, dan zou ik dat ook niet leuk vinden om dat dier te gaan dwingen zeg maar. Dan is voor mij de lol er ook wel af -O-

Maar dan zou ik kijken naar een manier waarop ze het wèl leuk vindt. Dat je aanleert dat je ergens naartoe gaat waar ze iets lekkers krijgt, dat er toch ergens iets leuks gaat gebeuren. Met gezelschap? Paard / hond / fietser? Iets anders waardoor ze het wel leuker vindt om op pad te gaan...?

**Geplaatst**: 26-07-24 08:44

Geplaatst: 26-07-24 08:44

Ik kan me helemaal in jouw vragen (en het antwoord van Caily) vinden. Zelf heb ik die vragen ook. En een paar jaar geleden heb ik het roer behoorlijk omgegooid en merk zoveel verschil bij vooral mijn Schwarzwalder. Zij kan slecht tegen (mentale) druk, dus alle trainingen gebaseerd op druk vindt zij niet echt een feestje en dan merk je dat ze zich naar binnen gaat keren. Rijden vindt zij ook niet echt leuk. Maar sinds ik ben gaan trainen met positieve bekrachtiging, keuzevrijheid en heel veel verschillende vormen van grondwerk, heb ik een heel ander paard. Veel vrolijker. Loopt spontaan met mee de bak in. Ga ik balkjes pakken of opruimen komt ze "helpen". Biedt ook vaak zelf dingen aan om te gaan doen.
Ook mijn kleine pony met een niet echt leuk verleden waarin ze vaak dingen moest doen die ze niet wilde, is helemaal opgeleefd nu ze de keuzevrijheid heeft om ook aan te geven als ze iets niet wil. Eerst deed ze dat heel vaak en liep ze weg als ik met een halster kwam. Tegenwoordig niet meer en komt ze graag naar me toe en steekt haar neus in het halster.

In plaats van rijden wandelen ik veel met ze buiten. Dat vinden ze geweldig en gaan al zelf bij het hek staan als ze merken dat ik wil gaan wandelen.

Al met al kan ik zeggen dat het afstappen van de "reguliere" omgang en denkwijze over bezig zijn met paarden en meer kijken naar wat we samen leuk vinden, echt heeft geresulteerd in happy horses die graag iets met mij samen willen ondernemen.

Bijgaand een filmpje van vorige week toen het heet was en ik iets had bedacht om de hersens een beetje te stimuleren. Vonden ze erg leuk.
https://youtu.be/oWmaVF9Ak1E

**Geplaatst**: 26-07-24 08:58

Re: Knagend onderbuikgevoel bij paarden hobby

Geplaatst: 26-07-24 08:58

Mijn jongste paard is dan meer een hond blijkbaar

Zodra ze me ziet houdt ze me in de gaten, en als ik dan aanstalten maak om haar te gaan halen komt ze zelf naar het hek

Ze is altijd in voor wat leuks

Mijn oudste paard staat met pensioen en wacht lekker tot ik naar haar toe kom met wat lekkers. Zij is altijd wat minder enthousiast geweest om te werken, maar heeft ook PSSM 2, dus dat is wel begrijpelijk. Ik denk dat als een paard niet blij is om je te zien, je wel uit moet zoeken waarom dat zo is.