Sinds 2,5 week speelt er het een en ander bij mijn merrie, wat ik graag eens onder de bokkers zou willen brengen omdat ik, en meerdere met mij, wat twijfels hebben bij de diagnose.
Het is een lang verhaal, dus super fijn als je de moeite neemt / hebt genomen om het te lezen.
Dinsdag 7 mei
Mijn zus longeert mijn merrie omdat ze weer opgepakt wordt voor training.
Mijn merrie, Stip, is doodbraaf maar kan aan de longeerlijn nogal gek doen.
Zo ook deze dag. Ze rukt zich los en met een conditie van 0,0 galloppeert ze minstens 5 rondes door de weide die op dat moment behoorlijk hard is door de droogte.
Op dat moment niks aan te zien.
Woensdag 8 mei
Mijn moeder wil de paarden buiten zetten en ziet dat Stip ontzettend gevoelig loopt op één been (lijkt op dat moment rechtsvoor). Niet zo gek, denken wij, omdat ze zo gek heeft gedaan die avond ervoor.
Stip is overigens erg snel gevoelig op haar voor hoeven dus wij leggen de link met het gek doen en doen haar lekker op het land in de hoop dat ze de pijn eruit loopt.
Donderdag 9 mei
Helaas gaat het niet beter, ze lijkt nu op beide voorbenen op eieren te lopen.
Het is vandaag Hemelvaartsdag maar mijn moeder belt toch de DA.
De DA hoort het verhaal aan. Geen spoed volgens haar, ook niet als dit paard hoefbevangen zou zijn want dan zouden ze alleen inflacam geven volgens de DA (we weten nu wel beter...
)DA zegt aankijken en eventueel de volgende dag weer bellen.
Gelukkig heeft een buurvrouw nog inflacam staan, we besluiten Stip een dosis te geven.
Vrijdag 10 mei
Stip loopt voor 90% weer goed! Nog een beetje stijf maar niet meer gevoelig en ze durft zelfs een galopje aan in het land. Wat een opluchting....
Zaterdag 11 mei
Helaas weer mis, weer gevoelig op beide voorbenen en lopen gaat zeer moeizaam.
Stip is helaas wel eens te kort bekapt geweest en dit leek net alsof dat weer zo was, echter geen smid bij geweest. Ook leek het wat op een hoefzweer qua loopje.
DA gebeld, komt langs.
DA vindt niks bijzonders, alleen kreupel links voor.
Vindt verder géén symtpomen: geen warme hoeven, geen hartslag in de koot, geen koorts maar overduidelijk een heel ongemakkelijk paard. Ook nog onder de hoef gekeken, maar niks te vinden.
Ze staat ook niet op de typische hoefbevangen manier.
Vermoeden van een blessure ergens anders in het lijf of toch een diepere hoefzweer.
DA geeft haar iets zwaardere pijnstilling en raad aan het aan te kijken.
Ze zegt ook dat ze op het land moet want beweging is goed..
In de avond in de hoefsmid nog geweest om te kijken of er toch geen hoefzweer zit.
Hij vindt helaas niks. Ook de smid vindt haar niet hoefbevangen ogen.
Smid vindt wel een afwijking in de witte lijn. De gaat bij de teen in een bochtje. Smid vermoed wellicht een hoornzuil en raadt aan foto's te maken.
Zondag 12 mei
In de ochtend lijkt het redelijk te gaan maar aan het einde van de middag tref ik Stip puffend en kreunend in het weiland aan. Ze ligt te vergaan van de pijn. Ze ligt op haar zij en alle vier de benen gestrekt, ze maakt op mij een koliekerige indruk.
Ik bel de DA en ze komt weer langs.
Zelfde verhaal als de dag ervoor. Geen symptomen. Er wordt naar haar darmen geluisterd maar volgens de DA niks bijzonders. Wederom geen symptomen van HB.
Ik vertel de bevinding van de smid, maar volgens de DA kan dit geen hoornzuil zijn want daar lopen ze neit zo kreupel van....
Ook overbelasting van het gek doen kan niet want dan had ze allang beter moeten zijn volgens de DA.
Ze neemt bloed af om te kijken of ze wellicht spierbevangen is.
Wel zegt de DA een donkere plek in de hoef te zien wat wellicht toch wijst op een zweer.
Ze vindt het idee van een rontgenfoto wel een goeie. Komt hier dus niet zelf mee..
Smid komt maar helaas geen zweer te vinden.
Maandag 13 mei
De DA komt langs met het rontgen apparaat.
Stip ligt op dat moment weer in stal te kreunen en te puffen.
De DA voelt op dat moment een hele lichte klopping links voor, maar verder niks.
Er komt niks geks uit het bloedonderzoek naar spierbevangenheid.
Op de foto's zijn meerdere dingen te zien:
- Links voor hele lichte kanteling
- Beide voorbenen ontzettend dunne zolen
- Links voor een afwijking wat kan duiden op een hoornzuil
- Rechts voor een scheur die vrij diep gaat
Conclusie DA: Hoefbevangen aan linker voorbeen.
HB aan één been komt heel zelden voor. Daarbij komt dat Stip geen klinisch beeld liet zien in 5 dagen tijd, op een lichte klopping na op de maandag.
Als ik de foto's niet had aangevraagd, zouden ze niet gemaakt zijn en hadden we nooit geweten van die kanteling.
Volgens de DA moet de HB eerst behandeld worden voordat er gekeken kan worden naar de hoornzuil.
Mijn onderbuik gevoel wil een second opinion dus ik neem contact op met een kliniek.
Ik stuur hen het hele verhaal en de foto's.
De kliniek belt terug en zegt HB erg in twijfel te trekken. Ook vinden zij de scheur aan het rechter voorbeen wat naar ogen, dus de foto's worden naar de orthopeed gestuurd (helaas nog geen reactie van).
Deze DA neemt het deel waarin Stip gek heeft gedaan wel serieus en zegt ook dat de kanteling er al gezeten kan hebben. De kliniek zegt dat ze langs kunnen komen, echter, vanwege de plak ijzers die ze op dat moment al op heeft, heeft het niet zo veel zin omdat ze de hoef niet kunnen bekijken.
Bovendien gaat men ervan uit dat ze HB is vanwege de suikers, maar wie zegt dat ze niet mechanisch bevangen is vanwege haar dunne zolen, meerdere keren tekort bekapt en het gek doen?
Inmiddels zijn we 2,5 week verder.
Sinds maandag 13 mei is ze op bute gezet. InmidDels is ze daar van af.
Ze reageerde al heel snel goed op die medicatie.
Ze is ook 2x behandeld door een masseur die zei dat ze echt van top tot teen vast zat.
Sinds 2 weken staat ze op plak beslag om de voorbenen te ontlasten.
Wat ik vreemd vind is dat mijn smid niet naar de foto's heeft gekeken voordat hij het beslag er op heeft gedaan. Nu hij weet dat ik een kliniek heb benaderd zegt hij dat die orthopeed vervelend is en altijd commentaar heeft op andere smeden...
Inmiddels dus 2,5 week verder: mijn paard is qua doen en laten compleet de oude.
Ze belast alle vier de hoeven weer, kan comfortabel op rust staan en rolt heerlijk in de paddock.
Van de week belde de DA die de foto's heeft gemaakt om te vragen hoe het gaat.
Ik geef aan dat het super goed gaat en dat ze niet meer gevoelig of kreupel loopt.
Volgens de DA is ze dan acuut bevangen. Maar, dan kan er toch geen kanteling plaats hebben gevonden (of zit ik hier verkeerd?).
Ik vraag of er ook ontstekingswaarden getest zijn tijdens de bloedafname. Dit is niet gedaan maar heeft volgens de DA ook geen zin want wie zegt dat die waarden dan uit de hoeven komen.
Waar moeten ze anders vandaan komen? Ze is kerngezond verder.
In de afgelopen twee weken zijn haar hoeven geen moment warm geweest, ik zie ook helemaal niks aan haar hoeven veranderen (dit zou volgens een smid moeten bij HB).
Wij hebben zelf gelukkig nog nooit te maken gehad met HB.
Stip is al 12 jaar in ons bezit, heeft altijd op het land gestaan, nooit problemen gehad.
Is het heel gek dat ik mijn twijfels trek of zijn er wellicht ervaringen vanuit jullie kant die mij meer kunnen vertellen?
Ik hoor heel graag ervaringen vanuit jullie.
Voor nu accepteren we uiteraard de diagnose HB en wordt ze ook zo behandeld (paddock, arm hooi etc.)
. Foto’s pas laten maken na de eerste weken omdat er dan nog teveel kan veranderen. 
