Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-23 14:42

Kissing spines en blessure aan de aanhechting tussenpees

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-23 14:42

Dag allemaal,

Eerst en vooral mijn excuses voor het lange verhaal, ik probeer alles zo kort mogelijk te schetsen. Zijn er toch nog vragen na mijn verhaal, stel ze dan gerust!

Drie jaar geleden is de “miserie” met mijn paard begonnen. Hij was toen 8 jaar en liep op ZZZ-niveau. Ik kocht hem als veulentje, liet hem op 2,5 jaar RX’en (enkel de benen, wij hadden toen geen ervaring met RX’en dus ook niet dat het RX’en van rug/hals wel nuttig kon zijn). Op 3,5 jaar is hij ingereden en daarna volgde 4,5 jaar puur plezier.

Tot hij 8 werd dus.. Eerst begon hij subtiel te schudden met zijn hoofd. Niemand leek het te zien, ik voelde het wel. Na een tijdje werd het schudden erger en vond ik het toch nuttig om een dierenarts te contacteren. Op z'n ergst stak hij z'n hoofd gewoon in de lucht en wou hij wegrennen. Hij was nooit stout/gevaarlijk.

Nu probeer ik dus het lang verhaal kort te houden: 2 jaar, en enkele (sport)dierenartsen + een kliniek later, bleek hij dus kissing spines te hebben (3 wervels tegen elkaar in de lendenen) en had hij kleine haakjes op de spronggewrichten (dit laatste zou geen belemmering mogen zijn voor de sport, maar ik vermeld het wel even voor de volledigheid). Mijn onderbuik gevoel dacht al van in het begin dat dit de oorzaak van de problemen was, helaas heb ik eerst een paar dierenartsen moeten tegengekomen die vonden dat het niet erg genoeg was om zulke reacties te doen. Die dierenartsen hebben dus van alle andere dingen behandeld (bv. SI gewricht,..). Ik heb zelf niet de medische kennis om hier tegenin te gaan, daarnaast dacht ik dat ik wel op een dierenarts kon vertrouwen.

Verder is hij röntgenologisch wel goed. Paard is in die 2 jaar wel zeker meer dan 10 keer klinisch nagekeken (klinisch was hij ook altijd goed, het schudden deed hij enkel onder het zadel), ik heb eens scintigrafie laten doen, er werden foto’s gemaakt van rug/hals/sprong/knie/…, er werden zelfs echo’s gemaakt van zijn hals (om na te gaan of hij geen spierscheur had oid),… te veel om op te noemen. Daarnaast heb ik koste noch moeite gespaard om hem te helpen. In mijn achterhoofd ben ik natuurlijk wel blijven denken: dit is een bodemloze put. Gelukkig was ik zo realistisch..

Na de scintigrafie was het voor de dierenartsen in de kliniek duidelijk dat zijn probleem toch echt van zijn rug kwam (ook al tekende zijn sprongen ook aan). Hij werd toen behandeld met een Tildren-infuus en meso therapie op de rug. Dit hielp gelukkig al enorm, al bleef hij toch nog en klein beetje schudden (heel subtiel, en zeker niet regelmatig). Toch vond ik na een half jaar weer rustig opbouwen, dat er niet voldoende progressie werd gemaakt. Dus terug opgeladen en naar de kliniek gegaan. Daar opnieuw meso therapie laten doen en toen werd ook zijn spronggewricht behandeld (naar aanleiding van de haakjes en het feit dat deze zone ook aantekende op de scintigrafie). Dit was januari 2022.

Buiten al deze dierenarts- en kliniekbezoeken, werd natuurlijk zijn zadel meermaals nagekeken (ik heb in deze periode ook een nieuw zadel aangekocht in de hoop dat dit zou helpen), zijn tanden werden nagekeken,… ik denk dat ik werkelijk waar alles gedaan heb wat je maar kan doen. Mijn “laatste’ ingeving was om er een kinesiste bij te halen. Via een vriendinnetje kwam ik bij een schat van een vrouw terecht, die zoveel betekend heeft voor mijn paard. Ze kwam om de 4-6 weken langs, en dit vanaf midden 2021. Hoewel ze natuurlijk enkel zijn spiertjes kan los masseren, maakt ze echt een verschil. Mijn paard werd rustiger, hij kon beter ontspannen, en daardoor ging het rijden ook weer beter.

Dit alles zorgde er voor, dat ik na zijn laatste behandeling (januari 2022) een compleet ander paard had dan de laatste 2 jaar. Hij had er weer plezier in, het schudden was weg, hij liep mooi ontspannen over de rug.. Ik was helemaal blij! Ongeveer een half jaar heb ik de tijd genomen om hem rustig op te bouwen. Eerst alleen maar lang en laag, bosritjes,… maar geleidelijk aan namen we de oefeningen weer op en in de zomer van 2022 reden we weer “op niveau”. Ik had niet gedacht dat we hier ooit nog zouden komen. We hebben zelfs enkele wedstrijden gereden op lichte tour niveau, met succes (+67%).

Tot dat in november 2022 er iets niet goed voelde. Hij schudde terug wat.. hij was gespannen, schrikachtig.. Dierenarts erbij gehaald. En jawel.. een blessure aan de aanhechting van de tussenpees. Na overleg met de dierenarts besloten om hem gewoon een half jaar rust te gunnen. ’s Nachts staat hij op stal, overdag staat hij buiten. Er is besloten om geen extra therapieën (laseren oid) te gaan doen. Mijn gevoel verteld me dat deze blessure wellicht toch te maken heeft met zijn minder goed ruggetje, en dat de kans dat hij weer een echt “sport”paard wordt klein zal zijn. Mijn doel met hem is in eerste instantie om hem pijnvrij te krijgen. Als dat kan, zou ik de mogelijkheid willen bekijken om hem recreatief te rijden. Ik heb nu wel bewust de keuze gemaakt om geen dure behandelingen meer te doen. Ik heb 3 jaar lang alles gedaan wat ik kan doen, ergens moet ik een keuze maken. Toch hoop ik dat ik nog enkele jaren plezier van hem kan hebben.

Waarom open ik dit topic? Op bokt zit (hopelijk) veel wijsheid over hoe ik het opbouwen kan aanpakken. Ik sta voor veel open.. Maar het moet realistisch zijn. De dierenarts gaf al aan dat longeren een no-go is en dat ik in het begin enkel lange rechte lijnen zou mogen rijden.

Misschien nog enkele weetjes over het betreffende paard.. Bosritjes in stap zijn heerlijk ontspannend. Maar draven/galopperen in het bos is dan weer niet zo handig, hij wordt dan iets te enthousiast en drukt zijn rug weg. Gezien zijn rug-problemen heb ik dan de laatste jaren ook maar gewoon bij stappen gehouden. Balkjes is hij geen fan van (lees: ik krijg hem er op geen enkele manier, ontspannen, over).
Al wil ik dat misschien wel proberen aan te pakken met wat lesjes grondwerk.

Ik ben zelf een echte dressuurmuts (maar ga wekelijks naar het bos met mijn paarden), dus ik ga nu wellicht wat buiten mijn comfortzone gaan. Ik wil graag nog wat plezier aan mijn paard hebben (indien mogelijk), dus dan moet ik mijn doelen maar bijstellen en aanpassen aan zijn kunnen.

Ik kijk uit naar jullie tips!

(Excuses voor het lange, en misschien warrige verhaal, ook voor vragen sta ik open uiteraard)

**Geplaatst**: 14-02-23 14:55

Geplaatst: 14-02-23 14:55

Ik volg nu zelf de opleiding revalidatietrainer, ik had toch al best wat paarden getraind in mijn leven( vooral Drafsport) maar het is toch zo'n eye opener zoveel technieken te leren die je echt toepast op bepaalde blessures en paarden.

Geen optie om die erbij te halen? Die kunnen je les geven in grondwerk, balken training( en echt, ik had nooit gedacht dat daar zoveel variatie in was

) , longeren en dubbele lange lijnen. Vooral rechtuit met dubbele lijnen lijkt mij met dit paard straks ook goed.

Ik weet niet wie er bij jou in de buurt zit, maar ik volg de opleiding bij de Freestyle Academy, als je hun mailt hebben ze vast een tip qua trainer!

**Geplaatst**: 14-02-23 14:57

Geplaatst: 14-02-23 14:57

Om hem in het werk te houden is werken aan de lange lijnen misschien interessant, kun je rechtuit doen..wat oefeningen meenemen. Hem goed over de rug houden etc.

Voor een KSer is het wel belangrijk dat hij goed aan het werk blijft, longeren is een no-go vanwege zijn tussenpees of wat anders?

Recreatief gewoon zoveel mogelijk aan het werk houden en goed over de rug blijven rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-23 16:01

Re: Kissing spines en blessure aan de aanhechting tussenpees

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-23 16:01

Ruitje, dat is zeker een optie! Ik sta echt voor veel open. Wil dit ook "gebruiken" om zelf weer mijn kennis te vergroten. Ik ga de opleiding iig ook een keer bekijken.

Elisa, de longe zou (zeker in het begin) inderdaad niet mogen vanwege de tussenpees.

Lange lijnen is wel een goede optie. Had ik zelf nog niet aan gedacht. Bij het zadelmak maken is hij vertrouwd gemaakt met een dubbele longe, dus het principe zou nog ergens in z'n hoofd moeten zitten.