Bokt.nl

Britta31 schreef:

Kan er niet een stal,weide maatje mee?

Daan13 schreef:

3 dagen? Waar komt dat vandaan?



S'ochtends wordt ze ingespoten met het radioactieve vloeistof.

Paar uur later maken ze de scintigrafie en eind van de middag - volgens mij om 17:45- kon ik haar weer meenemen.
Wel moest ik plastic handschoenen aan voor de laatste uren maar ik moest toch 3 uur rijden met de trailer

Kortom, een dag ben je ermee bezig en ze worden verdoofd voor de scintigrafie.

De box waarin ze stond was open, weliswaar was het een ander gebouw maar bovenin zat er wel een raampje.

Ideaal is anders maar de scintigrafie gaf wel duidelijkheid.

Art_Ificious schreef:

Scinti laten doen, uiteindelijk het probleem niet daardoor gevonden.
Wel veel rode gebieden, maar probleem lag toch elders.

Paard was ook ene met medische problemen. Onder zadel uitte dat in vluchtgedrag.

Waar heeft het paard de inspuiting men voor gehad? Aangezien deze niet helpen, zou dat de reden van haar gedrag dan niet kunnen zijn? Dat ze daar alsnog pijn ondervind.

MyWishMax schreef:

Verlatingsangst hier en juist pas een operatie gehad waarbij ze minimaal een week moest blijven daarna en 2 dagen van te voren gebracht moest worden. Dus anderhalve week daar geweest. Thuis was ze weer veel heftiger, maar daar zonder ons veel rustiger. Want ook geen normaal ritme en omdat wij er niet waren geen verwachtingen wat ze thuis wel had.

Juist omdat op de kliniek meer paarden waren die allemaal binnen bleven ging het vele malen beter als thuis. Ze zag continu andere paarden, ook al kon ze niet altijd met hoofd naar buiten.

Scenografie bij ander paard gedaan en daar kon hij ook andere paarden zien en was het heel anders als thuis of normaal vreemd terrein. Juist door de rust in de stallen en paarden die allemaal binnen bleven.

Pijn is ook jiet goed voor mentale gezondheid. Ik kies dus altijd een paar dagen ongemak om een oplossing te vinden voor het lange termijn probleem.

Daihyo schreef:

Bij mij was het ook dinsdag brengen en vrijdag weer ophalen (Lingehoeve).
Mijn hart brak. Mijn haflinger heeft ook extreem verlatingsangst en houdt echt niet van een stal. Maar het moest. Ik heb me zelf mentaal compleet geprobeerd af te sluiten. Ik heb wel elke dag gebeld hoe het ging en mijn paard had zich ook compleet afgesloten. Hij was enorm braaf. Ja, compleet in zichzelf gekeerd en dan kun je zo goed als alles met hem.

Met ophalen rende hij zo ongeveer de trailer in. Hij heeft er echt een half jaar last van gehad. Eer dat hij weer rustig was in zijn groep. Hij klampte zich helemaal vast aan mijn merrie en nog steeds kan ik haar niet zomaar alleen meenemen zonder hem. Nu heeft hij daarna ook nog een verhuizing achter de rug, dat helpt ook absoluut niet mee.

Ik vond het echt heel erg heftig. Het was wel nodig voor een goede diagnose en daarom ben ik 'blij' dat ik het heb gedaan. Maar mijn hart brak toen ik hem weer op ging halen.

SIEMxFUNNY schreef:

Snap je dilemma helemaal. Mijn pony had absoluut geen verlatingsangst en kon makkelijk eens alleen achter blijven. Was hier ook 3 dagen.
Medisch gezien de beste keuze ooit geweest. Heeft heel veel opgeleverd. Mentaal was het een dikke drama (had ik niet zo verwacht op voorhand) echt totaal in paniek. Terug in de trailer zo angstig en niet te laden. Thuis nog +- 6 maanden van slag geweest.
Ik snap je overweging dan ook volledig. Sterkte met de keuze!

Als je nog wat wil weten mag je ook een PB doen

Art_Ificious schreef:

Wellicht kan het probleem beter in beeld gebracht worden als er foto's of echo's uit een andere hoek genomen worden van de meniscus?
Knieën zijn wel een lastig gebied helaas.

Fangio schreef:

Ik zou zeggen, uit je bezorgdheden. Klinieken zijn echt wel bereid om mee te denken.
Ik had namelijk juist het omgekeerde met mijn hengst, die is er meer bij gebaat om rustig te staan en juist geen vreemde paarden (merries!) in het zicht of heen en weer langs zijn box te krijgen als hij braaf en rustig moet blijven. Hij kreeg dan ook een heerlijk rustige box op hun IC (ondanks dat hij helemaal niet kritiek was oid) waar hij alleen kon staan en is daar die dagen helemaal zen geweest.
Misschien kunnen ze bij de jouwe juist zorgen dat er ten alle tijden een paard in de box recht over de hare in het gangpad een paard staat zodat ze altijd iemand ziet?

Roulette_ schreef:

Van deze kant een redelijk succesverhaal, mijn merrie kan prima op stal staan, maar absoluut niet alleen (en alleen is voor haar ook als de box naast haar leeg is, maar er verderop wel paarden staan).

Mijn hart brak toen ik haar daar helemaal alleen achter moest laten in een verder lege quarantaine stal en ze was het er duidelijk niet mee eens. Werd gelijk wel een grote berg hooi in haar stal gelegd en toen ben ik ook maar gegaan omdat ze op mij reageerde.
Vrijdag dat ik haar op mocht halen stond ze in een ander stuk waar gelukkig wel meer paarden waren, ze was ontzettend blij om mij te zien.
Thuis was ze met een week wel weer zichzelf, alleen in 1 hoef had ze een soort ‘blauwe plek’ die volgens de hoefsmid eruit moest groeien, waarschijnlijk van op de kliniek tegen de muur schoppen en waar zij verder geen last van had.

Scintigrafie heeft ons een duidelijke diagnose opgeleverd die we anders niet gehad hadden, paardlief is op 2 plekken ingespoten en volledig hersteld. Dit is nu 2,5 jaar geleden toen we B reden, inmiddels zijn we M2 en zit er nog wel meer in. Heel blij dat ik dit gedaan heb, ondanks dat ik me vooraf dus wel zorgen maakte over het alleen staan.

Daihyo schreef:

Hier hebben ze de scinti tegelijk met een ander paard gepland. Ze hebben 2 quarantaineboxen. Zo stonden ze niet alleen.
Maar voor een paard dat nooit op stal staat, was het echt wel heftig. Paddock mocht niet.

MyWishMax schreef:

Dabiscui schreef:

Weten jullie ook hoe jullie paarden erbij stonden in de kliniek qua stal voor de scintigrafie? Het liefst heb ik een open box of een dichte box met een raampje in de zijkanten zodat ze haar buurman/vrouw kan zien. Maar vaak hebben ze dit natuurlijk juist niet op de kliniek. Stonden ze helemaal alleen of waren er ook nog wel andere paarden bij?

En hoelang stonden die van jullie er?

Die van mij hadden beide een stal gehad waar ze andere paarden konden zien. De ene kliniek had ook een Luik de stalgang in en ze hebben ervoor gezorgd dat er altijd paarden tegenover haar stonden. De ander had geen Luik en ook geen raam tussen stallen want je wilt juist geen contact tussen paarden op een kliniek, maar ook zicht op andere paarden. Voor de scintigrafie juist nog in de normale gang, dus meer paarden, pas toen de vloeistof toegediend was in andere gang, maar ook niet alleen.

Degene die een luik had probeerde thuis letterlijk de box uit te klimmen als ze alleen was/geen paard naast zich had. At niet, rende rondjes en bleef gillen. Daar ging ze meteen eten, want paard tegenover haar en ander terrein. Juist dat ze allemaal op stal bleven en niet naar buiten zorgde voor compleet anders verwachtingspatroon. Thuis was ze wel weer even heftig, maar merkte snel dat het weer het normale ritme was.

Als je het aangeeft willen ze echt wel aan alle kanten mee denken, tenminste dat is mijn ervaring. En dat het zonder eigenaar vaak beter gaat als eigenaar die erbij is zoals bij een normaal kliniek bezoek.

Desnoods zoek je nu al iemand die je daarna kan helpen met de verlatingsangst. Wij hebben dat begin dit jaar ook gedaan toen het ineens veel erger werd. Diezelfde dingen konden wij na operatie ook doen toen ze even weer heftig was en zo was het binnen paar dagen weer zoals normaal. Want heel eerlijk is een half jaar van de leg zijn door een kliniek bezoek wel heel extreem en moet je ook hulp bij vragen als je je zorgen maakt om mentale welzijn. Ik snap echt dat je ertegenop ziet, want het is vreselijk. Sterkte ermee!