Starlight is mijn haflinger merrie van nu 13 jaar oud. Ik heb haar inmiddels 10 jaar in mijn bezit.
Eind vorig jaar kreeg Starlight in de eerste instantie de diagnose peesblessure. De diepe buigpees linksachter om precies te zijn. Tijdens het revalideren kwam hier nog hoefbevangenheid en letsel in haar andere pees (nu dus beide achterbenen) bij. Starlight wou en kon bijna niet meer lopen… Gelukkig hebben we snel kunnen ingrijpen en liep ze na een paar maanden weer goed. Ze was weer volledig van de metacam af en we mochten weer wat opbouwen. Dit is ongeveer 5 weken goed gegaan. Vorige week liep ze weer niet goed

Zoals het nu lijkt heeft Starlight een scheur in de Manica flexoria. Dit is een soort vliesje om de pees heen. Wanneer Starlight op rust staat zal ze hier geen last van moeten hebben, maar zodra ze weer zal worden belast gaat dit irritatie en dus pijn opleveren. Nu sta ik dus voor de keus; laten opereren of haar vervroegd pensioen geven.
Laten opereren:
Dit soort operaties hebben een goede prognose en ik lees veel succesverhalen. Echter komt hier een nog langere en zwaardere revalidatieperiode bij kijken. Het revalideren van de afgelopen keer viel ons beide erg zwaar… Ik was er, met reistijd, ongeveer 1,5-2 uur per dag aan kwijt. Daarnaast zitten we weer met het risico op hoefbevangenheid zodra Starlight niet meer zoveel mag/kan bewegen. Na ongeveer een jaar revalideren zou Starlight weer de oude moeten zijn en weer volledig aan het werk kunnen.
Vervroegd pensioen:
Wanneer Starlight niet (te)veel wordt belast zou ze geen last van de pees moeten hebben. Wel zou Starlight dan naar een andere plek moeten. De huidige manier van huisvesting is niet geschikt voor haar wanneer ze niet meer aan het werk zou zijn (ivm haar gewicht). Wel zou ik haar dan op een plek willen hebben waar ze veel aandacht krijgt. Hier is ze dol op. Bijvoorbeeld een kinderboerderij of als knuffel/wandelpony op een manege. Hier is ze, qua karakter, erg geschikt voor.
Ik kom er maar niet uit wat het beste zou zijn voor Starlight. Van dat revalideren werd ze echt diep ongelukkig. En dit was nog maar een kwart van de tijd wat ons eventueel te wachten staat. Om het rijden voor mijzelf hoef ik het niet te doen. Ik heb nog een jong paard waar ik vaak genoeg op kan rijden. Alleen vind ik het lastig in te schatten of ze zich niet gaat vervelen. Het is een paard wat dol is op aandacht.
Wat zouden jullie doen als jullie in mijn schoenen zouden staan? Er zit absoluut geen haast achter deze beslissing, maar soms denk ik; hoe meer ik er over nadenk, hoe lastiger het wordt. Het ene moment denk ik; het wordt opereren! En het andere moment bedenk ik weer dat ik haar dat allemaal niet meer aan wil doen en dat ze lekker met pensioen mag
