Bokt.nl

poes schreef:

Ooit op horse event een demo gezien waar ze een app gemaakt hadden om een pain face te herkennen. Dat werkte overigens alleen nog maar op acute ernstige pijn toen. Heel interessant vond ik het. De stand van de lippen, neusgaten, oren etc. We zijn er veel te weinig alert op om het te herkennen bij paarden.

Art_Ificious schreef:

Bij mijn paarden herken ik het direct, ook hun gedrag zegt voor mij veel over hoe ze zich voelen.

Ik heb ook een pony met ernstige artrose laten inslapen omdat ze ondanks pijnstilling zich in de koudere periode afzonderde van de groep en er zielig bij stond, niet meer bekapt wou worden (deed haar pijn) en ook de uitdrukking in het gezicht was heel duidelijk dat ze pijn had.

Zo herken ik het bij elk van mijn paarden, de minste verandering is voor mij reden genoeg om desbetreffend paard wat meer in't oog te houden. Zo stond gisteren mijn jonge draver met pijn, at niet veel, was minder actief, stond in de stal met opgetrokken buik, achterbeen ook wat opgetrokken, neus opgetrokken, doffe blik en oren naar achter. Hij bleek een wat lastigere stoelgang te hebben.
(heeft in september ook eens krampkoliek gehad maar toen had hij iets andere symptomen, heb daar wel filmpjes van nog).

Vanmorgen voelde hij zich weer stukken beter, rende weer rond, plaagde mijn oudere paard en at weer gretig zijn brokken.
Toch blijf ik hem de komende dagen nog observeren om zeker te zijn.

Avalanche schreef:

Ik zie het ook best vaak eigenlijk. Je ziet een hoofdfoto waar iemand trots op is van het rijden, en ik zie een duidelijke pain face. Maar het is echt te weinig bekend ook.

Forcalquier schreef:

Pijnsignalen herkennen (los van the painface) is voor heel veel mensen al niet/nauwelijks te herkennen...behalve dan de standaard signalen als kreupel lopen of koliek tekenen.
Vooral the painface is een lastige omdat dit vaak om minimalistische tekenen gaat als aanspannen kin en gezichtsspieren of het optrekken van de ogen/neusvleugels.

Pas tijdens mijn opleiding heb ik echt leren kijken naar signalen.
Wanneer je die eenmaal herkent zie je inderdaad geregeld paarden die meerdere signalen afgeven.

ellepel schreef:

ik heb er ook nog wel eentje.
Dit was mijn ruin toen hij met een flinke koliek aanval stond

[ [url=m/0XuF0H.jpg]Afbeelding[/url] ]


en dit was normaal.

[ [url=m/NCpeR4.jpg]Afbeelding[/url] ]

hij leeft inmiddels niet meer, maar kon bij hem altijd heel duidelijk zien als hij zich niet fijn voelde.

pol013 schreef:

Een painface beoordelen alleen op basis van een foto. Al helemaal als dat paard iets aan het doen is/gereden wordt. Vind ik dan wel weer gevaarlijk.
Want dat 'moeilijk kijken' is niet exclusief voor pijn. Dat hoort ook bij nadenken of ergens moeite mee hebben.
Zoals ik ook een moeilijk gezicht trek als ik ergens over nadenk of als ik iets zwaars optil.

Dus zoals altijd: blijft context daar heel belangrijk.

Ik heb er hier 2 staan die als nadenk hoofd ook met hun kin rimpelen en hun mondhoeken wat trekken. Zoals ik ook frons als ik een lastig onderwerp behandel.


Voor mij gaat een paard niet gaan bekijken omdat je een painface denkt te zien op een rijfoto dan weer net te ver. Zie je datzelfde gezicht ook op een rustige stap foto en op een foto in de wei... ja dan weer wel.

Aan mijn eigen paarden merk ik ik aan veel meer dan alleen hun gezichstuitdrukking hoe ze zich voelen. Aan alles. Aan de manier waarop ze reageren. Met welke mate van energie. Aan hoe ze op elkaar reageren etc etc. EN ik mis het ook wel eens. Zoals je ook wel eens bij je partner mist dat er iets mis is omdat je radar even uit staat omdat je zelf druk bent of iets aan je hoofd hebt.

Tancreda4 schreef:

Interessant topic. Ik herken een hoop bij m'n paard, maar sluimerende pijn is lastiger. Van de winter is ze afgevallen. Beiden aten in december minder, ik wijtte dat aan december stress (vuurwerk). Achteraf was het waarschijnlijk toch ook pijn van artrose dat ook een grote rol heeft gespeeld.

Het lastige is dat mijn merrie best snel boos is. Als ik te laat ben om te voeren, als het onrustig weer is, als er een ander paard naar haar eten lijkt, of als die in haar aura komen (en die aura is groot), of bv met stress zoals met vuurwerk periode. Dan heeft ze ook een strakke neus en mond wat je zou kunnen scharen onder painface. Het is immers een uiting van ongemak/ongenoegen.

Nu ik weet dat ze toch meer last heeft (gehad?) van d'r artrose vind ik het toch lastig. dat ze echt nukkig merrie gedrag vertoond dat ik bang ben de echte signalen over het hoofd te zien.

Boosheid is niet altijd perse pijn denk ik. Andere vorm van ongemak zijn daarin ook mogelijk. En met rijden vind ik geen goede graatmeter, want ook die zure moeilijke appel die ze soms even doormoeten met rijden, hoe voorzichtig je het ook vraagt, kan zo'n gezicht ook tijdelijk opleveren. Een lastige nieuwe oefening bv. Ik zou eerder het beperken naar signalen in rust.