Wat een hoop leuke en interessante reacties!
tirzasarah10 schreef:Wij waren er altijd zeker van dat als paarden autisme konden hebben mijn merrie autisme zou hebben. Ze had ook wel heel apart gedrag. Uiteindelijk paard helemaal door de molen gehad en die bleek last te hebben van c6-c7 wervels, oftewel ecvm. Opvallend was dat het soms ook wel aanvallen leken. Toevallig kreeg ik van de week een filmpje doorgestuurd van jill(die youtuber) haar paard had ook allerlei ellende in de hals en kreeg daar van aanvallen. Gek genoeg als ik dat filmpje zag deed mijn merrie ook soort gelijk gedrag, niet het omvallen maar bijv het typische schuren weer wel. Mijn merrie deed altijd mega gekke sprongen en leek erg vrolijk vandaar onze redenatie van autisme met haar aparte gedrag. Uiteindelijk had ze gewoon pijn en sindsdien geloof ik niet meer in psychische aandoeningen bij een paard. Wel is het een heel interessant onderwerp!
Wat bijzonder zeg! Ik zal de video van Jill ook nog eens bekijken!
Toktokmiauw schreef:Goede vraag, ik denk dat het wel mogelijk moet zijn, we kunnen tegenwoordig al zo ontzettend veel. Met een MRI zou je toch een totaalbeeld moeten kunnen krijgen. Maar ik vraag me wel af en in hoeverre we al medisch gezien zover zijn om ook het juiste af te kunnen lezen vanaf de scans. En in hoeverre herkennen we nu al bepaalde tekenen Etc.
Behalve ppid ken ik in mijn omgeving en jaren eigen paarden geen enkel paard waarbij een neurologische aandoening geconstateerd is.
Neuropsychologische zaken kan je wel op een MRI zien, maar psychologische aandoeningen? Ik heb wel gelezen dat depressie (soms?) in het brein af te lezen is op ik dacht CT-scans.
NikkiDeKerf schreef:Ik dacht dat epilepsie aan de hand van de (beschrijving van de) uiting gediagnosticeerd werd bij paarden, maar misschien zijn ze tegenwoordig al veel verder. Wij hadden vroeger op de manege twee paarden (familie van elkaar, dacht ik) met epileptische aanvallen - zo noemden we het allemaal althans, en terugkijkend is dat ook wel hoe ik het nu zou beschrijven. Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan of er onderzoeken zijn om dat te diagnosticeren.
Wat ik naar aanleiding van de aanval die ik heb gezien heb gelezen is dat het maar zelden daadwerkelijk in gezelschap van eigenaar/mens gebeurt. Ook omdat het niet veel voorkomt.
Caily schreef:Wij hebben een paard gehad die van op de een op andere dag, zware epileptische aanvallen kreeg. Paard leek eerst wat verward en verslechterde coördinatie, en 12 - 24 uur later lag ze gestrekt en kon absoluut niks meer. Dit duurde dan een uur/uren en dan kwam ze weer langzaam bij en zoals een veulen voor het eerst gaat staan, zo deed zij dat ook. Paar uur later kon ze alles weer, maar totaal futloos. Dit paard reageerde positief op prednisolon. Hartslag, temperatuur, bloed, alles perfect in orde. Ze is opgenomen geweest in Emmeloord en veel contact met Utrecht, veel dingen overdacht, maar geen oorzaak kunnen bedenken.
Uiteraard was het geen leven op deze manier, de aanvallen begonnen eens per maand, maar na 2 maanden al eens per week. Dus toen na een paar dagen de volgende aanval er was, hebben we haar laten gaan.
Als ik het filmpje van jill bekijk zie ik veel herkenning, behalve dat ons paard dus wel een paar uur gestrekt bleef liggen. Doodeng. De eerste keer dat ik haar vond dacht ik dat ze niet meer leefde. En na 2 aanvallen konden we al zeker 12 uur van te voren een aanval aan zien komen.
--
Los van dit, denk ik best dat en psychische aandoeningen bij paarden zijn. Dementie vind ik zelf een hele interessante. Maar was ik thuis heb staan is een erg (hoog)gevoelige merrie die gek wordt van vliegjes. Sommige mensen noemen het zomer eczeem, maar bizarre is, ze heeft geen allergische reactie. Het is echt hoe mensen jeuk krijgen als ik het heb over beestjes onder hun huid. Paard zet het als ze bijvoorbeeld een vlinder ziet vliegen het het liefst op een lopen...
Wat een heftige periode moet dat zijn geweest. Ik ken inderdaad wel honden die zoveel epilepsie aanvallen krijgen op den duur...
Die van ons stond na een aanval van ca. 5 minuten gewoon weer op, ik ben er daarna mee gaan lopen. Het leek ineens wel een driejarige zo als hij zich gedroeg. En na een half uur was het fitte er wel echt vanaf. Dierenarts gaf ook aan dat zo'n aanval qua impact op het lichaam te vergelijken is met ongetraind een marathon lopen.
Kookaburra schreef:Psychotrauma sowieso. Als menners zeggen wij ook altijd: 'als we een ongeval krijgen met paard en wagen, is de kans best groot dat we het paard daarna nooit meer betrouwbaar voor de wagen krijgen.' Dan hebben we het niet over de kleine ongelukjes of schrikmomenten, maar wel de situaties als paard en wagen in de sloot of samen vol tegen een boom aan geklapt.
Neuropsychologische aandoeningen ontstaan toch na hersenbeschadiging? Zeker weten dat dat bij een paard kan. Denk aan tumoren bij de hersenen (en daardoor ander gedrag), of een hersenbloeding (en daardoor ander gedrag) etc. Dingen als alzheimer, poeh. Dat vind ik een lastige. Net zoals psychologische aandoeningen/diagnoses. Gevoelsmatig zou ik ja willen zeggen, niet voor de hele rataplan die is beschreven voor mensen, maar ik kan mij wel indenken dat het ene paard voor bepaalde situaties gevoeliger is dan het andere paard. En dan kom je in de discussie: In hoeverre kun je op 'afwijkend' gedrag een label plakken? Of zeggen we 'dat is het karakter'?
En verschilt dit ook per ras? Een rillig gefokt springpaard (kwpn) reageert anders op situaties dan een allround gefokte spanjaard.
Volgens mij denken wij er aardig hetzelfde over, maar ik vind het zo interessant! We hebben bij de mensen nog zo veel niet ontdekt, met dieren staan we dan nog veel verder achter denk ik dan.
En daaruit vloeit dan wel het vraagstuk voort; is het karakter of???
Dat vraag ik me bij mijn Z-paard bijvoorbeeld af, we zijn sinds een jaar of twee ook meer bezig met Parelli. Hoe is het mogelijk dat ik een jonge iets brutale hengst bijna met mijn ogen kan sturen en mijn Z-paard van 14 die het uitschot van de kudde is maar onder het zadel een keiharde werker met heel veel will to please, met grondwerk zoveel moeite heeft met het oppikken van signalen en zo vreselijk onbeholpen is.
Is dat karakter, is dat opvoeding of is er meer?
Marigold schreef:Vroeger geleerd dat een paard die zijn voorbenen gekruist neerzet en/of bij het waterdrinken de neusgaten onder water doet op verstandelijk vlak niet goed is zegmaar.
Maar das wel echt info uit boekjes geschreven in de jaren ‘70 hoor!
Zelf meegemaakt een dwergvorm shetlandpony die echt niet oke was in de bovenkamer, kon om niks je uit het weiland jagen, als een bezetene je aanvallen echt heel maf. Afwijkende vorm van het hoofd dus wellicht ook afwijkende hersenen in die pony.
Oh dit doet me denken aan jaren geleden. Toen mijn buren een veulen hadden bij hun beste fokmerrie (had al twee dekhengsten voortgebracht volgens mij), dit veulen kon echter niet goed staan in het begin. Toen dit uiteindelijk lukte wilde het drinken niet, ik heb nog een paar keer 's nachts geholpen want ja, je hebt wel twee mensen nodig.
De veearts zag dat als een down-achtige variant voor paarden. Maar volgens mij is het nooit gecheckt door de GDD.
Geplaatst 
