Het is nu bijna 7 maanden nadat mijn 6 jarige 2 koliekoperaties heeft ondergaan en de vele complicaties heeft doorlopen (zie ook zijn verhaal [MD] 2 koliekoperaties, buikwand ontsteking en hernia!). Ik wilde even een update geven hoe het er nu allemaal aan toe gaat!
De laatste keer dat ik op bokt actief was, zaten we in de knoop dat Bo niet dikker werd en ik zijn darmen verdacht van slecht functioneren. Ik had een naar gevoel bij die darmen en vertrouwde het echt niet. Na een klein traject waarin we wederom de echo erop hebben gezet en een darmpunctie test hebben laten doen, kwam eruit dat meneer IBD (Inflammatory Bowel Disease) had. Dit zou zijn veroorzaakt door de bloedwormen die hij in het verleden had gehad en die een ontsteking in de darmen heeft veroorzaakt. Er is waarschijnlijk met zekerheid te zeggen dat de IBD heeft gezorgd voor de dunne darm draaiing, doordat gas in de dikke darm deze van zijn plek heeft gebracht.
We zijn gelijk gestart met de prednisolon (wat een naar middel is dat zeg). Hij voelde zich niet altijd top door de medicijnen, waaronder (door langdurig gebruik) dat meneer last kreeg van zijn maag. Gelukkig is dat weer helemaal over en begint hij zich steeds beter te voelen. In de tussentijd zijn we verhuisd van stal (Joepiee!) waardoor hij nu niet meer 24/7 aan huis in zijn recovery box stond. Hij heeft nu 6 weken prednisolon gehad en gisteren was de spannende controle echo.....
Allereerst woog hij gisteren 485 kg, wat nog maar 15 kg verwijderd is van zijn streefgewicht! Dat bedenkende dat hij 7 maanden geleden, na de operatie, onder de 400 kg woog. Hij begint er qua body conditie steeds beter uit te zien. Daarbij was op de echo te zien dat de darmen weer rustig eruit zagen (voorheen waren de wanden van de dikke en dunne wand sterk verdikt). We mogen de prednisolon afbouwen! YES! EN....Last but not least.....
Bo heeft 6 maanden de herniaband aangehad en sinds 2 weken gebruiken we hem niet meer! Gisteren was dus heel spannend om te zien of de peesplaat al dicht was, dat zou betekenen dat we weer meer kunnen gaan trainen (ondertussen wordt hij vooral gelongeerd en 2 keer in de week gereden met 5 minuten draven/20 minuten stappen). EN.....De peesplaat was dicht! Whoehoee, niemand had dat ooit gedacht of gehoopt! Hij had voorheen een peesplaatbreuk van wel 30 cm over de lengte heen en deze is helemaal dicht! Aan de voorkant (1cm) is het nog iets zwakker, maar door oefeningen kunnen we deze nog sterker maken. We mogen de trainingen weer wat meer oppakken, en zelfs over 2/3 maanden beginnen met een sprongetje te maken!

Ik ben zo intens gelukkig en zo trots op dit paard! Ik had nooit gedacht, toen ik hem op 5 december ingestort zag liggen op de kliniek, dat we dit ooit nog zouden bereiken. Er zijn zoveel downs geweest, maar samen hebben we gevochten om dit moment te bereiken! Ik ben door mensen voor gek verklaard, dat het onbegonnen werk was en hij toch niet meer normaal zou functioneren. En elke keer als ik hem dan weer vrolijk rond zie dartelen door de weide en hem paard zie zijn, geeft hij mij toch weer de bevestiging dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Mijn advies is en blijft, kijk goed naar je paard en zijn/haar behoeften. Je kan er zo enorm veel van leren! Ik heb geen moment spijt gehad van de keuzes die we hebben gemaakt en ik voel elke dag nog steeds hoe enorm dankbaar hij is dat we hem hebben geholpen.
Hij zit nu nog beter in zijn vel dan voorheen en door dit alles is onze band ook ijzersterk geworden. Als je ooit twijfelt of je wel de juiste beslissing maakt (voor je paard), luister naar je hart en je gevoel want die spreekt bijna altijd te waarheid.
Wij gaan weer rustig verder trainen en vooral genieten, want dat is hoe een paard hoort te leven.....onbezorgd, gelukkig en vrij




ps. Leuk weetje! Toen Bo op sinterklaasavond zo slecht ging, wenste ik als cadeau ''dat ik ooit nog een keer van hem af zou vallen'', met een knipoog natuurlijk


Waarnaar ik opstond met een smile, van oor tot oor
