Geplaatst: 02-03-21 09:39 in augustus 2019 ben ik begonnen met het rijden voor een handelaar. In januari 2020 had hij een hele knappe 2,5 jarige merrie gekocht waar ik spontaan verliefd op ben geworden. Zwart, groot dressuurpaard en klinisch en röntgen goedgekeurd met 1 kleine opmerking en dan was OC in de achter kogels. Het was in lichte mate en er waren geen losse botfragmenten te zien. Geen reden tot zorgen dus.
Op dat moment had ik de financiële middelen niet om een eigen paard te kopen. Het paard werd niet actief te koop aangeboden en heeft dag en nacht op de wei gelopen. Toen in oktober 2020 mijn hele financiële situatie veranderde zag ik de kans om haar te kopen. Ik had haar daarvoor al enkele keren in de hand gehad en eens aan de longe gehad. Ze pakte dit super op en was heel braaf. 31 oktober 2020 heb ik haar uiteindelijk gekocht.
Ik vroeg nog of het de DA even naar kon laten kijken om haar even klinisch te laten nakijken. Dit was volgens hem niet nodig want ik wist toch inmiddels wel dat hij mij niet zou voorliegen en mij geen kapot paard zou verkopen. Hij verzekerde mij er van dat ze helemaal in orde was. Omdat ik nooit iets aan haar gemerkt heb én ze zowel klinisch als röntgen was gekeurd toen hij haar heeft gekocht vertrouwde ik hier wel op.
Zodoende heb ik haar gekocht. Toen ik haar van de wei afhaalde bleek ze een trap van een ander paard te hebben gehad en had wat wondjes op haar achterbenen. één van deze wondjes is licht gaan ontsteken en het been was wat opgezet. De wondjes goed schoongemaakt en de zwelling zakte naar beneden. Haar kogel bleef uiteindelijk wat dik. De verkoper gaf aan dat het kon komen door wisseling van het voer en van 24/7 op de wei naar overdag op de wei en 's nachts op stal. Dit klonk mij zeer logisch, de benen waren dan ook regelmatig weer dunner. Ik ben haar gewoon aan het werk gaan zetten met licht longeren (3 keer per week) en verder goed voeren gezien ze ook sterk vermagerd was.
Uiteindelijk ben ik door verschillende omstandigheden weg gegaan op die stal en heb ik Lady verhuisd naar een stal waar de verzorging en het voeren stukken beter is. Ze knapte duidelijk op, werd vrolijker en kwam in gewicht bij. Ik heb het longeren met haar weer opgepakt en gestart met grondwerklessen. Galop bleef lange tijd een moeilijk puntje voor haar.
Helaas werden haar achterbenen niet dun. Het wisselende regelmatig van ontzettend dik naar een beetje vocht er in. Ze liep niet kreupel en meerdere mensen gaven aan dat dit kon komen door verandering in belasting en voer. Het zat mij toch niet lekker, vooral met de OC in mijn achterhoofd. Ik heb vervolgens de dierenarts gevraagd om foto's te komen maken van de achterbenen om losse fragmenten uit te sluiten. De dierenarts is langsgekomen (3-2-21) en foto's werden gemaakt. Er waren inderdaad geen fragmenten te zien maar wel zag ze irritatie op het bot. Ik heb de foto's van een jaar terug aan haar laten zien en dat vond ze wel vreemd. De foto's zijn doorgestuurd naar een chirurg in een andere kliniek en ik zou er nog van horen. Ik hoefde haar niet op rust te zetten op dat moment.
De benen werden regelmatig een stukje dunner dus dat gaf hoop. Ik hoorde niks van de dierenarts dus maakte mij er ook niet zoveel zorgen om. Ik heb haar inmiddels een aantal keren onder het zadel gehad wat ze erg goed deed. Gisteren kreeg ik de uitslag van de foto's. Niet goed. Ik was zo geschrokken dat ik alleen de woorden artrose, volledige rust, kijkoperatie, stamceltherapie en €3.000,- heb onthouden. Ik kon zelf contact opnemen met de chirurg voor meer informatie en het maken van een afspraak. Meteen de chirurg gebeld maar die kon de telefoon niet aannemen. Gisteravond heeft de chirurg mij terug gebeld. De foto's waren niet goed, er was al artrose te zien. Ze stelde een kijkoperatie voor om de gewrichten te spoelen en te kijken hoe het dan gaat samen met supplementen. Mocht dat niet werken dan zou een stamceltherapie nog de enige oplossing zijn. Enige minpuntje is dat dit €3.000 gaat kosten en dat dit niet zeker is dat dit gaat helpen. Een sportpaard zou het zowiezo nooit worden en ik moest mij gaan afvragen of het nog zinvol was om haar te gaan beleren
Daar sta je dan met je eerste eigen paard waarvan je gedacht had dat die nog minimaal 20 jaar mee zou gaan.
De dame in kwestie:
