Geplaatst Ik schrijf hier omdat ik graag mijn verhaal met jullie wil delen. Ook omdat er over dit onderwerp nog weinig bekend is in Nederland.
31 November 2020 werd ik in de ochtend gebeld dat het niet goed ging met mijn 6 jarige, hij toonde ernstige koliekklachten. Nadat de dierenarts was geweest om pijnstilling toe te dienen, ging het nog steeds niet goed met hem. Met spoed zijn wij naar de kliniek gereden en hebben zij daar de echo op zijn buik gezet. Hierop was te zien dat de darmen niet in de goede positie lagen, een buikpunctie bevestigde dit. Het lactaatgehale in het bloed was gunstig, echter in de darmen was deze verhoogd. De opties waren; wachten en hopen op een wonder OF opereren. Opereren was de keuze geworden en gelijk werd alles in gereedheid gebracht.
Even later werd ik gebeld dat er 4.5 meter darm moest worden verwijderd, omdat de dunne darm in de knoop lag. De operatie was succesvol verlopen en meneer stond gelukkig weer snel op.
De dagen die volgen verliepen bijzonder goed, hij mestte al snel en at goed. Al snel besloten ze om te gaan opvoeren om naar huis te gaan.
Totdat....op zaterdag 5 december het noodlot toesloeg. Ik werd gebeld dat het opeens enorm achteruit was gegaan met Bo, hij had ondertussen zoveel pijn dat hij in paniek is gaan rollen en de vellen van zijn lichaam af hingen (zie foto).
Maar waar de pijn opeens vandaan kwam, dat was een raadsel. De enige optie was wederom, opereren, anders had hij het niet gehaald. Voor de 2e keer binnen een week werd Bo weer geopereerd. Ik ben snel met familie naar de kliniek gereden, omdat ik dacht dat dit ons afscheid was.....
2 uur later werd ik gebeld dat alles er nog keurig uitzag, alleen was de anestemose (nieuwe darmaanhechting) verdikt en was de hechting naar binnen geslagen, waardoor er een file vorming van voer ontstond (verstopping dus). De oplossing was een bypass maken die direct op de blinde darm aansloot, waardoor voer in 2 richtingen kan passeren. Zo kon de anestesome herstellen en was de kans op overleving weer toe genomen. Echter na de barre nacht die Bo had doorgebracht, waren zijn bloedwaardes slecht en daalde zijn bloeddruk flink. Ze hebben er alles aan gedaan om hem bij te houden.....weer 2 uur later werd ik gebeld.....HIJ STOND! Opgelucht zijn we snel naar de kliniek gereden en stond hij wat bij te komen van zijn narcose.
Maar....de darmen moesten wel in werking komen. De eerste 24 uur, niks...na 48 uur, nog niks...Elke keer haalde ze toch weer wat liters maaginhoud eruit, omdat het niet doorliep. We moesten onszelf weer gaan voorbereiden op het afscheid. MAAR NA 72 UUR, toonde hij weer dat hij hier echt nog niet klaar was en kwamen de darmen eindelijk op gang! Wat een powerpaard is het toch, hij deed iedereen elke keer weer verbazen.
Na die tijd bleef het goed gaan en was hij stabiel....totdat ik hem kwam bezoeken en zag dat het hele buikverband GEEL was. Jep...een ontsteking...bah.. Dat kan er ook nog wel bij dachten we...pfff. De dierenartsen gaven aan dat het herstel hiervan een aantal weken kan duren. Maar na 18 dagen op de kliniek te hebben gestaan....NAAR HUIS!
We kregen medicijnen mee (ulcergold en sucrofaat) voor de maag, die we langzaam konden afbouwen. In de eerste week thuis, tijdens het afbouwen van de medicatie, kreeg hij opeens heftigr koliek gelijk na de slobber. Hop, de dierenarts weer op bezoek en weer aan de pijnstillers. S'avonds weer hetzelfde na de slobber, in overleg zijn we de ulcergold dosis weer gaan ophogen. En yes! Dat hielp!
Een week later stond Bo opeens te shaken in zijn stal, binnen een uur van 37.6 naar 39.7...dierenarts weer op bezoek (voor de verandering) en ja hoor, een virus kon er ook nog wel bij. Gelukkig was deze na een aantal dagen weer over.
De wond was ondertussen steeds schoner aan het worden (ik maakte deze elke dag zelf schoon) en na een aantal weken was deze dicht!
Maar.....je raad het al (het kan nooit in 1 keer goed gaan)..door de infectie is zijn buikwand week geworden en is de peesplaat niet goed gehecht. Hierdoor is er een buikwand hernia ontstaan en nog een flinke ook.
Op aanraden van de dierenarts hebben we uit de USA een speciale herniaband laten komen (CMequineproducts) en zijn we deze gaan gebruiken.
Op dit moment heeft Bo deze 2 weken om en is er nu al verschil te zien (zie foto's).
In combinatie met een trainingschema om de buikspieren sterker te maken, proberen we een eventuele 3e operatie te vermijden. Voor Bo zou de hernia geen gezondheidsrisico's geven, maar het is niet heel handig een enorme bult onder zijn buik.
Ik wilde graag het verhaal van mijn topper delen met een oerkracht, die nog niet klaar was met leven op deze aardbol. We hebben alle beslissingen genomen op basis van zijn gezondheid en waarbij wij ons afvroegen of het geen (paarden) kasplantje zou worden, we gunnen hem een paard waardig leven.
Ik hoop dat ik jullie heb laten inzien dat koliekoperaties nooit het einde betekenen. Dat je goed naar je paard moet luisteren (vooral aflezen), of het nog wel eerlijk is voor het beestje.
Ik heb een aantal foto's toegevoegd van voor de operatie en van erna. Bo geniet nu van zijn revalidatie aan huis met enorm veel aandacht en eten. Bo staat in de middag heerlijk wat uurtjes in de schuilstal, waar hij kan uitwaaien en contact kan hebben met de andere paardjes.
Stay stuned!
Voor:
Na operatie:
..... Ga heel hard voor jullie duimen dat hij weer helemaal mag opknappen! 
