Bokt.nl

polderke schreef:

Ik snap de achterdocht. Dat was ik ook. Het is mijn paard met zware artrose en hoefkatrol waar Vinny12511 het over heeft.
Ik was er beetje bij beetje mee bezig om naar een afscheid toe te werken want het was voor mij niet eerlijk meer om hem te laten rondlopen. Hij ging in een korte tijd heel hard achteruit en de gebruikelijke cortisonespuiten deden niks voor hem. Ik had de beslissing genomen om hem niet meer te laten behandelen aangezien de overgebleven behandelmethodes me niet aanspraken en ik ook ergens van mening ben dat je niet te lang moet blijven tobben als een paard een aandoening heeft die zoiezo niet te verhelpen is en hij pijn heeft.
Tot ik via via op deze behandeling ben gewezen. En mijn interesse was gewekt. Waarom ? Geen idee, gewoon een gevoel. Na her en der wat navraag te hebben gedaan en contact te hebben opgenomen met de kliniek, kwam ik tot de conclusie dat ik dit toch een kans wilde geven. Mijn paard in laten slapen kon maar 1 keer, dit was het laatste wat ik wilde proberen. Het is absoluut een emotionele rollercoaster geweest voor mij. Eerst voor het voor onderzoek naar de kliniek, niet wetende of hij wel of niet in aanmerking kwam voor de behandeling. Naar aanleiding van de foto's die ik doorgestuurd had vonden ze hem een goede kandidaat maar er werd pas definitief besloten als ze hem gezien hadden. Dus er werd vanalles getest en ik kon wel door de grond zakken wat ik toen zag. Hij was zoooo slecht. De twijfel sloeg toe. Deed ik wel het juiste? Was het niet eerlijker om hem in te laten slapen. Toen kreeg ik het antwoord dat ze hem wilden behandelen en heb ik hem daar achtergelaten met knikkende knieën, nog altijd twijfelend of ik wel het juiste deed. Toen ik hem vervolgens weer ophaalde stond hij er fit en monter bij. Hij moest toen 3 maanden op een klein oppervlak staan. Dus postzegels in de wei gemaakt zodat hij toch in de buurt van zijn vriendinnen kon zijn. Er was voor gewaarschuwd dat hij na een maand slechter zou worden en dat was ook echt zo. Wederom sloeg de twijfel toe, want dat kon toch nooit meer goedkomen? Uiteindelijk heb ik groen licht gekregen om hem op te pakken onder het zadel. Dat heeft wat langer geduurd omdat ik me niet kon voorstellen dat hij nergens meer last van had, vervolgens het warme weer en zo nog wat dingetjes. Nu ben ik weer voluit aan het rijden, zowel dressuurmatig als bosritten en heb ik een vrolijk en rad paard onder mijn kont.

Brainless schreef:

Kunnen ze ook bij mensen gebruiken?
Zal een hele uitkomst zijn voor heel veel mensen.

Ibbel schreef:

Voor mensen is iets meer bewijs van werkzaamheid en veiligheid nodig
En voorál moet bekend zijn wat de therapie nou precies inhoudt Anders worden de FDA en de EMA een beetje boos.