Ik ben op zoek naar advies voor het soepel houden van oud onderhuids littekenweefsel/verbindweefseling. Het gaat om een flinke plak op zijkanten bil. Ik heb al 3 maanden lang, om de 3 dagen gelaserd met een mediumlaserkop, met infrarood licht erbij. Ze krijgt flink vitamine E, voor celontwikkeling en kreeg 3 maanden Myoplast, voor spierontwikkeling. 4 maanden rust gehad (kwam namelijk ook nog een tussenpeesblessure EN synovitus in hals overheen. Waarschijnlijk door compensatiegedrag. Arm arm paard. Kon mezelf wel voor de kop slaan), met stappen/koelen en oefeningen en 2x pw aquatrainer erbij. Ik rij nu 1 maand, strak schema, met een Equiband, voor neurostimulans van de achterhand. Laserapparaat nu weer ingeleverd bij de fysio. Maar ik wil nog iets doen. Wat kan ik nog meer doen? Massagetraining ergens volgen? Tips voor een goeie massage-opleider? Zelf een laser kopen? Ik kom niet verder dan A: Een net te zwakke laser van rond 400 euro of B: Gelijk zo'n professionele dikke laser van minimaal 2200 euro. Iemand ervaringen met iets daar tussenin, wat wel 3 a 4 cm diep komt? Ik las over een lasermatje, iemand ervaringen daarmee?
Nog andere tips zijn heel welkom!
P.s. ik wordt heel goed begeleid in de revalidatie door De Raaphorst en Morgan Lashley. Superblij met deze mensen, dat staat er los van. Wil kijken of er nog andere ervaringen zijn waar ik misschien iets aan heb.
[img]
![Afbeelding](https://boktimg.nl/img/m/jeX2dh.jpg)
![Afbeelding](https://boktimg.nl/img/m/6YP2Fk.jpg)
[/img]
Als je tijd hebt voor achtergrondverhaal:
Mijn lieve prachtige dressuurgefokte kwpn merrie van net 10 heeft forse littekens/verbindweefseling op de zijkant van beide billen. Ter grootte van een dinerbord moet je maar denken.
![Huilen |(](https://boktimg.nl/s/cry.gif)
Ik heb haar vanaf 4jr, ze is laat ingereden, rustig aan opgebouwd. Na een paar wkn heeft ze een doodsmak gemaakt. Ze is in paniek vanuit stilstand over een hoog metalen hek
gesprongen en met hek en al over de kop geslagen. Ik kwam loeihard aanrennen en was net een paar meter te laat om het te voorkomen. Afschuwelijk! Ze stond op alsof het niets was en schudde het van zich af en ik bevend de veearts gebeld. Ondertussen heb ik meer paardenervaring en zou ik het HEEL anders daarna hebben aangepakt qua nazorg, maar dat is achteraf gesproken.
Destijds vertrouwd op de veearts die zei dat het meeviel, 'we geluk hadden gehad en mazzel dat het zo'n flexi-lexi jonkie is. Kortom, rijden opgepakt en dat trauma maar zo snel mogelijk proberen te vergeten.
Ik vermoed dat daar de oorzaak ligt van de littekens. Dat er toen toch wat haarscheurtjes, spierbeschadigingen, bloeduitstortingen of iets zijn ontstaan die in de loop der jaren zijn gaan verharden, doordat ik geen nazorg heb gedaan en het ook niet gemerkt heb! Ze liep als een trein! Heerlijke wedstrijden gereden, we mochten stralend naar de M2. genieten!! Wel met poetsen wat verhardinkjes onder de huid gevoeld en twee deukjes, zoals een paard wel kan hebben, maar globaal gladde billen en niks te zien. Niet meer aan die val gedacht. Zo'n 5 jaar heeft mn meissie waarschijnlijk gecompenseerd, blijkt nu achteraf. Vanaf afgelopen december begon ze terug te lopen in energie en wat te staken in de galop/contragalop. Het voelde niet goed, zo was zij niet. Altijd werkwillig en voorwaarts. Ik ben de medische molen ingedoken en uiteindelijk in april bij Morgan Lashley en De Raaphorst gekomen voor een 2nd opinion omdat ik voelde dat er meer aan de hand was. Heel veel oude filmbeelden geanalyseerd, alle puzzelstukjes verzameld, meerdere behandelingen verder en nu zijn we hier, ruim een half jaar verder. Pees is redelijk voldoende hersteld, maar de littekens blijven en trekken aan het bekken en alles wat daar omheen zit. Ik merk dat ze last heeft in de galop, die we sinds kort begonnen zijn. Ik ga alle tijd nemen om haar verder te helpen ontwikkelen. Achterhand sterker maken, stretchen, rustig aan een paar balkjes lopen mettertijd. Rust roest. Ik moet haar wel helpen ontwikkelen, om te voorkomen dat de spieren daar verder verkorten. Ik ben aan een andere instructie, iemand die op revalidatie gericht is en extra op goed lichaamsgebruik let. Heel blij mee!
Wedstrijden denk ik niet meer aan.
Haar energie is weer goed. Ze komt elke dag blij naar me toe in het land en is weer voorwaarts als we samen rijden. We plukken de dag en ik let goed op haar signalen.
Mijn vraag om advies heb ik bovenin, zo kort mogelijk gezet. Misschien heeft iemand nog een tip?