Geplaatst Loki is 17 jaar en al 14 jaar mijn beste maatje. Altijd fit en vrolijk, nooit ziek, super sterk paard.
Afgelopen woensdag belde mijn bijrijdster ‘s avonds dat ze Loki niet fit vond. Hij was sloom en na 5 minuten rijden compleet bezweet en buiten adem. Hij bleek een temperatuur van 40.7 te hebben. We hebben hem gekoeld en in overleg met de dierenarts heb ik hem apart gezet met mijn andere paardje in de longeercirkel voor de nacht (Loki staat 24/7 buiten in groepshuisvesting en de twee noodstallen zijn bezet door paarden met blessures).
Donderdag kwam ik al vroeg weer op stal, in de hoop dat hij wat was opgeknapt. Helaas, weer boven de 40graden koorts en erg benauwd en sloom. De dierenarts kwam langs en heeft een neusswab afgenomen, koortsremmer ingespoten en het advies gegeven om dagelijks metacam te geven. Daarbij het dringende advies om zoveel mogelijk de zon te vermijden. Ik heb samen met de staleigenaar een weiland langs de bomenrand gemaakt, zodat de paarden goed in de schaduw kunnen staan.
Vrijdag was het mis. In de ochtend zag ik Loki al regelmatig in het gras liggen, terwijl hij normaal haast nooit ligt. Ik ging naast hem zitten en hij legde zijn hoofd tegen me aan en viel prompt in slaap. Loki is totaal geen knuffelig paard, dus dit verbaasde en beangstigde mij heel erg. Temperatuur was op dat moment 40.8. Toen hij later weer stond zag ik dat hij nogal stond te wiebelen, ik heb een filmpje gemaakt en aan de dierenarts gestuurd, die mij binnen 30 seconden terugbelde en zei dat ik NU de praktijk moest bellen om zijn collega langs te laten komen die spoeddienst had. De arts is gekomen en constateerde een temperatuur van 41.2, een hoge hartslag en een paard wat van ellende niet meer op zijn benen kon blijven staan zowat. Daarbij knarsetandend van het ongemak. Hij heeft wederom koortsremmers in de bloedbaan gespoten en nieuwe medicatie gegeven om de koorts te remmen (quadrisol). De DA dacht nog heel even aan hoefbevangenheid, maar dat lijkt toch vrij onwaarschijnlijk met een chronisch te dun paard waarbij er niks in rantsoen is veranderd. Hij heeft bloed afgenomen om te testen op parasieten en we moesten hem gaan koelen om voor comfort te zorgen. De DA heeft nog gekeken of hij neurologische verschijnselen had, maar kon niks vinden, het wiebelen kwam waarschijnlijk voort uit spierpijn en vermoeidheid. ‘S avonds was zijn temperatuur gezakt naar 38.6. Deze dag zal ik niet snel vergeten, wat ben ik bang en verdrietig geweest zeg. Zo bang om mijn grootste vriend te verliezen!
Nu is het zaterdag en zijn we ondertussen op dag 3-4 van zijn ziek zijn, en weten we nog steeds niet wat hij heeft. Ik ben van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat op stal en ben compleet gesloopt. Loki had vanmorgen 39.3, at een klein beetje wortel, hooi en slobber en nam wel de moeite om de vliegen van zich af te happen. Na het weekend krijgen we de uitslagen van het bloed en de swab. De DA vermoedt een virus, maar tot nu toe zijn er nog geen andere zieke paarden en mijn andere paard die er nog steeds bij staat mankeert ook niks.
Willen jullie meeduimen dat het goedkomt met Loki?
Vrijdagochtend
Het ‘wiebelen’ wat hij deed, waarbij hij steeds bijna in slaap viel en dan naar achteren moest stappen
Vrijdagmiddag met mijn moeder aan het koelen
