Afgelopen maandag, 2e paasdag, trof ik mijn vriendje Kàri met een kreupel, bebloed en dik been aan op de paddock. Kàri is een bijna 4 jarige IJslandse ruin, staat lekker 24/7 buiten met 3 andere ijslandse ruinen maar blijkbaar hadden ze elkaar even niet zo lief gevonden. Zijn leeftijdsgenootje liep namelijk ook niet zo lekker. Kàri is van mij sinds augustus 2019 en is mijn eerste echte eigen paard. Best even schrikken dus toen ik hem zo aantrof dus snel contact gezocht met mijn stalgenoten en die waren er met een minuut of 10. Conclusie; toch maar even de dierenarts bellen want het is wel echt heel erg dik..
Gelukkig was die er binnen een half uur en heeft hem onder sedatie geschoren.
Even voor het idee, zijn been zag er toen zo uit:


Het wondje bloedde wel flink maar was niet heel groot. Bij het spoelen leek de wond ook niet heel diep maar waarom dat been dan zo giga dik was en hij zo veel pijn had, bleef onduidelijk. Voor de zekerheid heeft de dierenarts toen toch maar verder onderzocht hoe diep de wond eigenlijk was waarbij bleek dat de wond wel degelijk tot op het bot kwam én naar de gewrichten ook nog z'n 3 cm naar beneden ging.
Dat betekende dat hij verder onderzocht moest worden in de kliniek of het bot beschadigd was en of de gewrichten ook waren betrokken bij de wond.
Snel alles klaar gemaakt en de trailer op naar de kliniek. Samen met het stabielste paardje van de kudde want er staat een 1,5 paardstrailer op stal zonder tussenschot dus om hem daar verdoofd alleen op te zetten was geen goede optie. Zo had hij ook nog wat steun dus hij liep gelukkig vrij gemakkelijk de trailer op.
Bij de kliniek aangekomen was hij al weer redelijk wakker dus is hij nogmaals verdoofd voor de foto's.
Daar stond mijn arme ventje dan;

Op de foto's bleek dat er toch wel een stukje bot beschadigd is en dat er wat losse botsplinters in het botvlies zitten. De dierenarts hoopt dat deze vanzelf oplossen en dat er niet nog meer botsplinters komen. Die zouden dan eventueel nog operatief verwijderd moeten worden. *slik*


Het goede nieuws was dat hij wel weer mee naar huis mocht

Wederzien met zijn vriendje voor ze weer de trailer in gingen;

Dus zo kwamen we om 20 uur weer thuis aan. Snel een paddock op orde gemaakt waar hij kan staan want hij moet zo veel mogelijk rust houden. Op stal leek me niet verstandig voor een paard die dat niet kent en als het niet absoluut noodzakelijk is. Hij mag wel wat rond scharrelen maar geen gekke bewegingen maken. Voor nu heeft hij een 4-daagse antibiotica-kuur, novacam en een verband wat drainage opvangt die er na 4 dagen weer af mag (vrijdag dus). Daarna mag hij ook weer iets meer bewegen. Duimen dus dat hij zich tot die tijd rustig houdt.
Een foto van de volgende ochtend. Gelukkig is hij zijn gevoel voor humor nog niet kwijt


En wat foto's van hoe hij er verder nu bij staat, heb 't wel enorm met 'm te doen




Over 4 weken moeten we weer terug voor nieuwe foto's en wordt er bekeken of er nog meer bot is aangedaan. Mochten er lezers zijn die er ervaring hiermee hebben of tips hebben; dan ben ik daar heel benieuwd naar! Houdt het wel lief aub want ik doe m'n uiterste best voor m'n beestje

Voor nu heb ik JointPower besteld en krijgt hij rozebottels en brandnetels voor de ondersteuning van zijn herstel. Baat het niet dan schaadt het niet, zullen we dan maar zeggen.
Uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling dat we lekker lange ritten samen gaan maken als hij daar oud genoeg voor is dus duimen jullie mee voor goed herstel?


Afsluitend nog even een foto van vrolijke, gezonde Kàri in zomervacht. Daar gaan we voor

