Geplaatst: 17-01-20 11:03 Even een situatie waarvan ik benieuwd ben hoe jullie erover denken.
Wordt even een lang verhaal om zo een duidelijk mogelijke situatie te schetsen.
Ik heb een bijna 27 jarige merrie welke al 18 jaar in bezit.
Aantal jaar geleden uitgegleden in de wei, waarbij (volgens dierenarts) geconstateerd is een heupblessure, osteopaat, dry needling en revalidatie gedaan, toen weer goed.
Maar elke keer als ik weer lekker aan het rijden was ging ze na verloop van tijd wat stijf in de achterhand lopen en uiteindelijk licht onregelmatig in de draf, waarschijnlijk toch teveel gevraagd dus weer rust.
Als ik vervolgens rijden weer oppakte herhaalde dit Zich na een aantal weken, zo is dit een jaar of 2 doorgegaan.
Nieuwe stal, waar ze eindelijk eens voldoende ruwvoer kreeg, en elke dag meer buiten.
Rijden opgepakt, ging super, meer krachtvoer gaan geven, en een supplement voor spierondersteuning.
Ging redelijk lang goed, langer dan normaal, uiteindelijk meer van haar gaan vragen (teveel achteraf) en liep ze weer licht onregelmatig in de draf en wat stijf in de achterhand, na de training (altijd erg ruime warming up en cooling down) ik de bak uit liep zakte ze wat door haar benen heen waar ik erg van schrok, was nog nooit eerder gebeurd.
Tussendoor is er ook nog een vrouw geweest die thermografie bij haar heeft gedaan, waar eigenlijk niet veel bijzonderheden uitkwamen.
Dus maar weer rust gegeven, week daarna zou de smid komen, daarvoor zag je aan de hand niks en ook in de paddock niets bijzonders.
Smid heeft er nieuwe ijzers onder gezet, en vanaf dat moment stokkreupel, echt op eieren lopen.
Smid weer gebeld, die is 2 dagen later gekomen, ijzers eronder uit gehaald (misschien vernageld of hoefzweer oid), niks te vinden, tang reageerde ze ook niet op.
Bleef kreupel lopen en had echt pijn, dus kliniek gebeld en afspraak gemaakt om op stal te komen aangezien ik haar niet wil vervoeren en zelf ook geen vervoer heb.
Kliniek is 2 weken later geweest, toen liep ze al een stuk beter maar nog wel redelijk kreupel.
Foto’s gemaakt van de hoeven en scan van de pezen, zijn constatering: hoefbevangen en pezen volledig naar de knoppen, beter haar te laten inslapen.
Omdat ik hier gigantisch van schrok gevraagd om pojnstilling en nog niet laten inslapen.
Na 2 dagen intens verdriet wat meer over gaan nadenken en dingen klopte niet voor mijn gevoel, paard zou volgens kliniek ondraagbare pijn hebben maar ik zag niet dat ze pijn had en geen verschil met of zonder pijnstillers.
Elke dag te spelen en rennen in de paddock met haar maatje, zij begon met spelen ook elke keer.
Dus second opion laten doen bij andere kliniek, die constateerde inderdaad hoefbevangen maar pezen waren oké, bleek volgens hun littekenweefsel te zijn, wat goed kan kloppen aangezien ze in het verleden flinke blessures in dr voorbenen gehad heeft.
Wat rust en zou ik wel rustige stapritjes kunnen maken.
Dit was allemaal begin september, heb er niet meer opgezeten aangezien rustige stapritjes met haar geen optie zijn, te sensibel, kan rustig 180 graden omdraaien en aan de kletter gaan, in ene met 4 benen naar links of rechts springen etc.
Wel veel gaan wandelen en beetje aan de hand grondwerk zodat ze in haar koppie fit blijft, maar merk dat ze zich verveeld en meer wil.
Als ik iets nieuws met haar doe is ze helemaal enthousiast maar na een paar keer weet ze het wel, ze is altijd al een paard geweest wat je veel moet uitdagen.
Maar goed, ze is sinds aangepast beslag en alle aanpassingen voor de hoefbevangenheid goed, geen pas kreupel gelopen.
Van de week was het weer tijd voor de smid, wegens omstandigheden een nieuwe smid, man die hier veel paarden op stal doet en ook mij veel verstand van lijkt te hebben met probleemgevallen zoals de mijne. (Lees: hoefbevangen, steil hoefje, Franse stand en gevoelige zolen)
Zegt hij: is jou paard wel bevangen geweest? De witte lijn is niet verbreed, gewoon netjes, als een paard ooit hoefbevangen is geweest verbreed de witte lijn en dat blijft ook zo.
Heb hem de röntgenfoto’s laten zien, verhaal verteld, maar hij ziet maar een minimale kanteling, zeker geen drastische situatie.
Na mijn verhaal zei hij: kan het niet zijn dat ze spierbevangen is geweest?
Dit hele verhaal heeft mij aan het denken gezet, en eens wat dingen opgezocht, toch matchen heel veel dingen ook wel weer met spierbevangen en klinkt eigenlijk logischer als hoefbevangen.
Ze heeft nooit typisch hoefbevangen gestaan, en werd pas zo kreupel nadat de smid geweest was, daarvoor liep ze enkel in de draf iets onregelmatig.
Heel verhaal, respect als je het gelezen hebt
Wat denken jullie?
Plan is om sowieso over een tijdje haar weer bij de kliniek te laten checken, 2e kliniek heeft namelijk mijn paard niet gezien, alleen de foto’s en de scan van de 1e kliniek beoordeeld.
)
