Geplaatst 
Heb vanmiddag zelfs nog springles gereden en toen was er nog niks aan de hand. Was ze echt helemaal zichzelf. Proberen controle over te nemen in het begin, daarna wel netjes wachten. Maar wel van alles nep schrikken
Sprong super, nog met de vader van mijn instructeur een poos staan praten want die was helemaal lyrisch van haar. Vond haar uit zo’n fantastische lijn komen, en vond haar zo’n fijne springer. Hij vroeg of ik al een veulen had, want het was echt zonde om met zo’n dier niet te fokken voor de springsport. Ik was zo trots toen.
Little did I know dat ik een uur later de dierenarts moest bellen.
Zodra ik haar op stal zet, lijkt ze me niet oké. Niet willen eten, alleen maar rondjes draaien. Ze had wel nog darm geluiden, maar een hele harde buik.
Dierenarts gebeld, die er zo’n 25 minuten later was (rond 18.50).
In het derde gedeelte van de dikke darm (van achteren), zit een verwijding in de darm. Deze zit normaal bovenin, deze zit nu onderin. Lichte verstopping, maar ook veel gas. Onder andere bij de blinde darm.
De dierenarts thuis heeft haar buscopan gegeven waar ze niet op reageerde. Daarna nog een pijnstiller, waar ze helaas ook niet van opknapte. Een rectaal onderzoek waar het eerder genoemde opviel. Vervolgens 2,5 liter paraffine en 5 liter water erin via een sonde in de neus. Ohhh wat was ze kwaad op hem!
Hartslag was 49 slagen per minuut.
Advies was toen om het even aan te kijken tot 22.00 uur, en als ze niet was verbeterd moest ik bellen. Toch nog even samen naar haar gekeken, en de beslissing gemaakt om toch naar de kliniek te gaan. Ze knapte gewoon echt niks op, was duidelijk ongemakkelijk en die ogen stonden niet goed.
Naar de Lingehoeve gebracht, weer buscopan erin. Bloed afgenomen, waarden waren allemaal nog goed. Ook een echo van de maag en darmen (nette rustige beweging in de darmen). Hartslag was 40 slagen per minuut.
Afgezien van het ongemak in haar buik, vonden ze haar te goed om al direct te opereren. Mochten de waarden verslechteren, gingen ze opereren. Mocht het niet terug kantelen in enkele dagen zouden ze ook opereren. Ze hadden eigenlijk hoop dat de kanteling zichzelf zou gaan oplossen.
Ze is de hele nacht gemonitord, buscopan spuiten, pijnstillers als ze ongemakkelijk is, en bloed afnemen.
Ik werd om 3.24 gebeld, de bloedwaarden bleven goed echter liet ze steeds meer en sneller pijn zien ondanks de pijnstillers. Het team was al opgeroepen, rond kwart over 4 zouden ze dan beginnen.
En nu? Duimen draaien maar. Hopen dat mijn allerliefste er doorheen komt.
En vanavond op de kliniek:
Ik ben bang, zo vreselijk bang.
