
1 is nu anderhalf en veelste jong om al serieus wat te gaan doen.
1 heeft atrose en krijgt duivelsklauw en dient als grasmaaier.
1 heeft een heeft gebroken kies en staat aan de pijnmedicatie (van de week word hij eruit gehaald op de kliniek). Dus dit is maar van tijdelijk aard.
Nu krijg ik vaak de vraag van zowel paarden als niet paardenmensen waarom ik mijn merrie niet mee neem om een stapritje in het bos. Ze loopt nu toch goed.
Of je kan je andere paard toch gewoon rijden met zijn gebroken kies hij krijgt toch pijnstillers en je rijdt toch al bitloos.
Dierenarts gaf ook aan dat ik na een paar dagen als de pijnstillers goed werken gewoon weer kon gaan rijden.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet antwoorden. Het voelt voor mij niet goed om erop te gaan zitten of ander werk met ze verrichten. Maar echt onderbouwen kan ik het niet. Ze staan nu mooi te wezen in de wei. En er word iedere dag gepoetst en geknuffeld.
Zal blij zijn als die gebroken kies er uit is en hij het weer zonder pijnstillers doet en we weer aan het werk kunnen.
Hoe denken jullie hier over? Wel of niet aan het werk? Wat voor werk kan wel of niet en waar ligt voor jullie de grens?