Paard is altijd gevoelig geweest voor mok aan haar achterbenen, totdat ik haar 4jaar terug naar huis toe gehaald heb. Sindsdien nooit geen mok meer gehad (andere grond en heel andere leefomstandigheden voor haar). In haar “mok tijd” vanalles geprobeerd, enige dat toen hielp was behandelen met zeezout.
Ze staat hier nergens in nattigheid. Na de regen van de afgelopen tijd is er nog steeds geen modder te vinden hier en haar stal is kurkdroog.
Het begon met afgelopen zaterdag nacht dat madam door de stalwand heen geslagen had. Paar kleine wondjes in haar kootholte en net boven haar kroonrand. Deze netjes verzorgd en dit ging prima. Maandag zaten hier al mooie droge korstjes op, geen dik been, geen warmte te voelen, geen koorts.
Gisteren ochtend was dit hetzelfde verhaal.
Tot vanmorgen..
Ineens een erg dik been van haar vanaf de kroonrand tot haar sprongewricht, nog geen warmte erin te voelen en geen koorts. Wel een enorme mok uitbraak en alleen aan haar been waar ze de wondjes aan heeft. Schrok er van hoe snel zich er behoorlijke mok heeft kunnen ontwikkelen in een hele korte tijd.
Direct de DA erbij gehaald. Die was tevreden over de wonden, flinke mok uitbraak en Einschuss in het achterbeen. Antibiotica ingespoten en dan nog 2 dagen zelf toedienen.
Volgens de DA hoefde ik nu verder niks met de mok te doen en het been alleen te koelen met water.

Het koelen met water gaat dus al tegen mijn gevoel in, koelen met water bij ernstige mok?
Ben zelf al een aantal keren vandaag met haar wezen wandelen, zodat het de vochtafvoer en bloedtoevoer in haar been verbetert.
Nu ben ik dus op zoek naar tips en ervaringen hoe beide aandoeningen het beste tergelijk te behandelen.