Geplaatst het is wat een vage titel maar ik weet niet hoe ik het anders moet noemen... Oktober, November en December waren wat woelige maanden om het vlak van paarden.. Graag zou ik hieromtrent jullie advies willen vragen.
Rond oktober (2018) merkte ik dat Billy niet helemaal zichzelf was. Hij was wat lomer in het algemeen en tijdens het rijden merkte ik dat hij heel snel buiten adem was (lees: na rustig los te rijden was hij al aan het hijgen alsof hij had net een grote inspanning had gedaan). Na wat afwachten en de koorts bij te houden, bleef dit lome gevoel aanhouden. Toen heb ik de dierenarts gebeld omdat ik dit gedrag niet normaal vond. Die stelde toen vast dat hij een ontsteking had op de bovenste luchtwegen, niets om je zorgen over te maken maar wel lastig. De dierenarts is toen twee keer geweest om hem medicatie te geven en ondertussen mocht Billy heel rustig in het werk blijven (geen grote inspanningen). Na dat de DA hem 'genezen' had verklaard, gingen we weer rustig aan de slag maar als snel merkte ik dat er geen verbetering was in het gedrag van mijn paard, zowel in de hand als onder het zadel. Toen opnieuw twee weekjes afgewacht. Want ik dacht: misschien moet hij gewoon weer even conditie opbouwen. Maar toen ik na een aantal weken nog steeds geen verschil voelde, heb ik opnieuw de DA laten komen. Ondertussen zat ik ook in de examenperiode gevolgd met veel stress, frustratie, en een sh*tload aan prikkels. De DA stelde vast dat hij twee ontstoken achter knieën had. Dat resulteerde in twee weken 'rust'. De eerste week stappen en longeren, de tweede week mocht ik terug gaan opbouwen. De DA zei toen letterlijk tegen mij: 'nu zou je toch echt verschil moeten voelen als je er mee rijd'. Dus ik helemaal heppydepeppy. Maar toen we weer mochten gaan rijden, kon ik wel huilen. Echt. Hij voelde zo, zo, zo slecht. Duwen in mijn handen, niet vooruit te branden, zo verschrikkelijk loom in alles. Los van de malende gedachten die ik toen had (examenstress, afvragend waarom ik geen verschil voel, me druk maken in het feit dat hij zo slecht aanvoelde) probeerde ik vol te houden dat het wel goed kwam maar ik maakte me zoveel zorgen. Toen het week twee was dat hij zo slecht aanvoelde, overlegde ik op zaterdag met mijn trainster met wat ik moest doen. Zij raadde aan om met hem naar de kliniek in Gent te rijden. Ja, dat zou ik gaan doen. Ik was van plan om maandag te bellen voor een afspraak (want in het weekend kan je de kliniek niet bereiken). Op zondag besloten ik en mijn vriend met Billy naar het bos te gaan, ondanks dat het maar 1°C was en de bospaden bevroren waren. We wilden gewoon een klein uurtje rustig stappen en kijken hoe het ging. Nou, ik moet zeggen, ik was blij dat ik mijn cap op had en goed was aangesingeld want hij ging me daar in een tempo waar ik even niet goed van werd. Billy wilde alleen maar in standje hard, was alert en vrolijk. Eigenlijk alles wat ik de afgelopen maanden enorm had gemist aan hem. Ik werd hier zo blij van, het deed ons alledrie enorm deugd om na een stressvolle periode even in het bos te zijn, ook al was het koud. De dag erna, op maandag, wilde ik hem eerst even aanvoelen in de piste. Ik wilde weten hoe hij zich nu zou voelen in zijn werk (lees: nog altijd opbouwend, d.w.z. enkel 10 minuutjes draf). En ja hoor, daar begon ik weer de 'oude' Billy te herkennen, hoewel ik me nog wel zorgen maakte omdat hij nog altijd heel erg duwde in mijn hand, voornamelijk dan in mijn rechterhand. Maar het tempo en de zin in werk, was er in elk geval weer. Nu zijn we een paar dagen verder en merk ik alleen maar verbetering. Billy is zo ondeugend als de pest
, heeft energie en heeft zin om te werken. Toch, zou ik graag opnieuw een DA laten komen, voor bloedafname en hem te laten bekijken of hij echt nergens meer last van heeft. Mijn trainster en mijn ouders zijn het niet helemaal met me eens. Zij zeggen dat als hij zich zo ondeugend gedraagt en ik verbetering voel in het rijden, dat hij wel weer OK zou zijn.
Wat denkt bokt hiervan? Kan ik hem best nog eens laten nakijken om er zeker van te zijn dat hij 100% in orde is, alvorens ik hem terug volledig in het werk zet? Of bel ik beter geen DA en bouw ik hem verder op?
Hou het lief.
Liefs,
PerleB
