Ons verhaal...
Duke heb ik een kleine 8 weken geleden gekocht, een ruim 5 jarige Shire hengst met mooi vol papier. Hij was als veulen al “Colt Notified” een speciaal papier waarmee hij dus bij het stamboek was aangemeld als potentieel dekhengst.
Na de koop heb ik een Shire fokker mee laten kijken en zij zag zeker veel potentie in hem als dekhengst. Normaal moeten potentiële Shire dekhengsten met 2 en 5 jaar gekeurd worden, maar Duke was met 2 jaar niet gekeurd. Ik heb dus dispensatie aangevraagd om hem volgend voorjaar als 6 jarige voor het leven te laten keuren. Die dispensatie kreeg ik en pas toen bedacht ik me ineens weer waarom ik op zoek was geweest naar een paard erbij toen mijn bijrijpaard kreupel bleef...
Ik wilde genieten met mijn paarden, lekker intensief kunnen trainen en hopelijk relaxed kunnen rijden op buitenritten en misschien in de toekomst mijn beide paarden samen aan huis hebben. Als Duke hengst zou blijven, dan zou hij voorlopig niet mogen dekken, dat is de afspraak die ik met mijn pensionhouder heb. Als hij bij huis zou komen, dan moest ik hem altijd gescheiden zien te houden van mijn (nu nog) jaarling Shire merrie, die hooguit over 2,5 jaar gedekt zou mogen worden.
Hoe meer ik met hem werkte voor de keuring, hoe meer het idee van Duke als hengst houden mij tegen ging staan... dus de knoop doorgehakt dat hij gecastreerd zou worden.
Vanwege zijn leeftijd en zijn zeer goed ontwikkelde teelballen heb ik samen met de dierenarts gekozen om hem bedekt te laten castreren, dus onder volledige narcose. Bij een bedekte castratie halen ze de teelballen er via een snede in de liezen uit, in plaats van via het scrotum.
Het voordeel is dat er geen open verbinding met de buikholte is, weinig risico op ontsteking of een darmverzakking, waarbij een stuk darm door het scrotum naar buiten komt. Die complicaties komen helaas regelmatig voor bij de (staande) castratie van volwassen paarden.
In principe als alles goed gaat wordt een paard 3 dagen opgenomen op de kliniek, dag 1: brengen en medisch keuren, dag 2: operatie en bijkomen, dag 3: Aan het einde van de dag naar huis.
Na 1 week kan het paard weer bereden worden en na 2 weken mag er weer gesprongen worden, zo snel herstellen paarden van een bedekte castratie.
Gisteren heb ik Duke naar de kliniek gebracht, ik had hem verteld dat hij mocht logeren in de worteltjes fabriek...
1. Dit is toch met stip de meest vreemde worteltjesfabriek die ik ooit gedacht had te zullen zien...
2. Waar zijn al die worteltjes nou?
3. Baasje, je hebt wat uit te leggen!
Gelukkig bleek een stalgenootje, van de stal waar ik vroeger met mijn paarden heb gestaan, nu paarden paravetrinair te zijn in die kliniek en zij zou ook bij de operatie aanwezig zijn. Ze vond het goed om foto’s te maken voor mij (vind het altijd donders interessant). Ze heeft mij vandaag de hele dag op de hoogte gehouden via de app, erg prettig, omdat ik gewoon moest werken en er pas vanavond heen zou kunnen gaan. Nadat de chirurg mij zelf gebeld had over het verloop van de operatie en het ontwaken uit de narcose (spannendste moment), kreeg ik ook van haar de foto’s doorgestuurd.
Dus hier zijn ze dan...
4. Catheter in en het operatiegebied goed schoon maken. Zo lijken zijn ballen heel mini.
*knip*
5. Zo ligt hij er dan tijdens de operatie bij
6. Van boven gezien
*knip*
7. Van opzij (waar bierkratjes al niet goed voor zijn bij zo’n groot paard!
)*knip*
8. Linker teelbal aan de zaadstreng naar buiten trekken, rechter lies (midden op de foto) is al gehecht.
*knip*
9.
*knip*
10. Jep, dat is nou één volwassen teelbal in volle glorie
*knip*
11. Na de operatie in de speciale zachte ruimte om wakker te worden. Aan zijn staart en halster hangen contra gewichten om hem te helpen in evenwicht te blijven bij het opstaan.
12. Duke blijkt een voorbeeld patiënt te zijn en is een half uur na de operatie wakker genoeg om te gaan staan. Ook staat hij in 1x goed op en draagt hij zijn eigen gewicht voldoende om te blijven staan, het gevaarlijkste moment van de procedure is geweken...
13. Duke mag weer naar stal, de verzorgers bieden hem een paar vervangende ballen aan ter compensatie...
*knip*
14. Ik kom om 18:30 uur langs op het bezoekuurtje... Duke begint meteen te hinniken als hij mijn stem hoort.
15.
Duke was dus een voorbeeld patiënt voor een dergelijke operatie. Hij maakte vanavond nog wel mini pasjes van achter, alsof hij net flink in zijn kl*ten getrapt was, maar was ondertussen driftig op zoek naar de paardensnoepjes die ik normaal altijd op zak heb, maar nu niet, omdat ik rechtstreeks vanuit het werk kwam. Hij was zowaar verontwaardigd dat hij geen lekkers kreeg en weigerde een plukje hooi ter compensatie uit mijn handen aan te nemen. Pas toen ik zijn stal weer verliet ging hij met een diepe zucht toch maar weer van het hooi eten.
Als hij morgen weer normaal loopt en geen koorts heeft, mag hij ‘s middags weer mee naar huis! Ik heb al een grote zak winterpenen voor hem gekocht als goedmakertje.
Ik hoop dat jullie de foto’s en uitleg even interessant vinden als ik!
en vond dat natuurlijk een veel betere bestemming voor de ballen van Duke. 
ik kijk nu toch wel iets anders naar de ballen in mijn boom moet ik zeggen... 
fijn dat het zo goed verliep. Toch altijd spannend zoiets, maar voor mijn gevoel is het veiliger en hygienischer dan staand castreren. Maar ik heb merries 
