Geplaatst 
Na een jaar dikke miserie en last (en verscheidene dierenartsen die me niet geloofden) en een paard dat ze miserabel uitzag naar de kliniek in Merelbeke geweest. Daar hebben ze haar van boven tot beneden onderzocht (foto's longen, endoscopie longen, bewegingstest, opvoelen, etc etc.) en vonden ze niets tot ik zei dat ze maar eens een gastroscopie moesten doen. Ze hebben haar overigens ook getest op MMS (het kan zijn dat ik het verkeerd spel, mijn excuses) en haar ontstekingswaardes. Die waren wat verhoogd, en na de gastroscopie kreeg ik een belletje - hemorragische glandulaire zweren.
Ze word hiervoor behandeld sinds vrijdag, drie keer per dag abSucralfate en eenmaal per dag abPrazole. Ze krijgt per dosis van elk drie zakjes, zoals mij aangeraden werd. Ik doe dit ook in samenspraak met mijn dierenartse, die echt heel raar opkeek dat ze zweren had.
Punt is, sinds ze bij andere paarden staat (4j geleden stond ze alleen bij de vorige eigenaar, en mijn shet was allesbehalve een probleem voor haar - ze zal niet op dwergen vallen) maar beetje bij beetje werd ze hengstig. En hengstiger. En daarna was het gewoon om de haverklap. Het probleem is dat ze zó opgaat in haar hengstigheid dat ze alles volplast en als het object van haar liefde even naar de andere kant van de weide gaat gaat ze aan de rand van die van haar staan en heb ik het idee dat ze amper eet. Dik is ze genoeg, maar haar flanken vertellen een ander verhaal.
Het was weer hetzelfde liedje een paar dagen terug, toen ze Jeff, haar nu zelfbesliste man, zag toekomen van zijn wandeling. Heen en weer ijsberen... Alles onderplassen, niet hevig zijn - onder het zadel is ze net slomer tijdens een hengstigheid - en gewoon niet eten. Ze is low-key ongerust ten allen tijde.
Deze ochtend vond ik haar dus weer zo... Ze moet haar medicatie krijgen, en ze neemt deze medicatie erg graag (we-bijten-de-spuit-kapot graag) maar deze keer bleef ze beneden staan, terug aan de rand van de weide. Ze stond er wat ongelukkig bij, en bewoog niet. Ze was aan het staren naar de ruin uit de andere weide, omringd door hopen poep. Toen ze mij hoorde draaide ze zich om, maar haar flanken waren weer helemaal ingedeukt en ze was zwaar aan het ademhalen, met die alombekende 'maagzweerlijn' op een opgetrokken buik. Na de medicatie begon ze toch terug wat te grazen, maar als ik het probleem niet aanpak, vrees ik dat de zweren nooit zullen helen...
Ze staat 24/7 buiten, heeft 24/7 hooi (en nu ook een klein beetje gras, ik geef ze graag de optie) van goede kwaliteit (geen voordroog maar ook geen kurkdroog hooi), 24/7 water, eet uit slowfeedernetten omdat ze anders op haar hooi plast. Ze krijgt in de avond twee handjes optiform met pavo Vital, een handje Goudsbloem en haar abPrazole.
