2 jaar geleden kocht ik mijn bijrijdpaard over een toen 9 jarige dravers ruin.
Hij was toen al veel ziek geweest, eigenlijk de laatste 5 jaar elke zomer wel bevangen gestaan en de eigenaar toen vertelde dat de dierenarts ook al 2x advies tot inslapen had gegeven, maar daar wou ze niet aan.
Hij krabbelde weer op en liep weer zuiver.
2 jaar geleden kwam hij bij mij, vlak voor het voorjaar werd.
Ik heb toen met mijn vriend afsproken dat we ons best gaan doen voor een pijnvrij leven, maar dat wanneer hij weer zo ziek word we hem niet gaan laten leiden en afscheid nemen.
2 zomers is hij niet ziek geweest, hij trok weer mooi bij, op goed gewicht en afgelopen halfjaar begon hij ook eindelijk spieren op te bouwen. Hij hoeft niet veel, enkel wat hij leuk vind! Lekker het bos in, wat dressuur rijden en longeren.
Springen doen we absoluut niet meer.
Verder komt hij niet meer op de wei, en door zijn voerneid, staat hij alleen op de paddock met een hooinet erbij. Want samen accepteert hij niet als er eten in het spel is. Wel staan de andere paarden om hem heen.
Naast hooi krijgt hij wel brokjes, dit hebben we rustig opgebouwd en overlegd met de dierenarts, hij krijgt merrie brok om zijn tekorten van het gras tegemoed te komen en zijn energie van het rijden aan te vullen. Dit ging tot op heden prima.
Hij heeft de afgelopen 2 jaar op ijzers gestaan om zijn hoefstand weer goed te krijgen. Sinds 2 maanden staat hij op blote voeten waardoor hij minder gevoelig op het harde loopt, minder uitgleid en in zijn gangen een stuk ruimer geworden is. Zijn hoefstand houden we goed bij met de smid samen. (elke 4 weken controle)
Maar dan nu.. 3 weken geleden ging ons zadel stuk en zonder zadel kunnen we wel wat rondhobbelen, maar niet zo actief als voorheen.
Ipv 5 dagen, liep hij er 3.
Ipv 20km bos liep hij er 8 in vooral stap tempo.
Ipv lekker dressuur, was het nu vooral stap training..
Niet bij nagedacht om zijn brokken stop te zetten en nu staat hij dus bevangen..

Dierenarts is geweest en hij staat aan de metacam, en nog iets verdovends wat zijn bloed extra goed rondpompt.
Maar hij staat wel weer bevangen. Mijn altijd blije pretbek, staat nu met zijn net zo blije pretbek op ons te wachten en komt vervolgens als een mank eendje achter ons aangestromeld om de pootjes te koelen..

Ik voel me machteloos, dom hier niet aanngedacht te hebben, heb er buikpijn van.
Word hij nog weer beter met enkel hooi? Heeft hij nog een paardwaardig leven?
Hij loopt al niet op de wei, hij loopt al in zijn uppie met een hooinetje, zijn plezier zijn de bosritten en de werktrainingen, daar geniet hij zo van!
Ik wil maandag de dierenarts bellen wat zijn verdere plan, dan staat hij 5 dagen aan de medicatie, en hoop ik te kunnen zien dat het wat beter gaat..
Misschien maar foto's maken, en dan waarschijnlijk te horen krijgen dat het einde verhaal is?
Ik weet het niet, maar mijn gevoel is niet best..

Edit; hij staat nu enkel nog op hooi, verder niks!