Geplaatst Je was nog maar 3,5 en ik deed rustig aan met je. Vaak kreeg ik commentaar zo van: ’stap je nu al van je paard af?’ Ja, dat deed ik. Mijn lieve Ravèl was van begin af aan mijn dierbare bezit. Zoveel liefde kreeg ik van je en ik probeerde altijd een goed baasje voor je te zijn. Toch heb ik van momenten spijt….
Het begon allemaal in november 2016 toen een arts op stal kwam voor andere paarden. Ik vroeg aan hem of hij ook even naar mijn paard wilde kijken omdat het zwarte stukje op je been niet met mokzalf wegging. De arts van de dierenkliniek in Heerde vertelde mij dat je een zonneallergie had en dat ik Hydrocortiderm moest smeren. Ik heb meteen gereageerd en je been ingepakt met Hydracortiderm. Och, wat was dit mijn eerste grote fout… Je been ontplofte en alles werd veel erger.
Ik heb direct de auto gepakt en de trailer erachter gehangen. Ik bracht je naar kliniek Wapenveld. Daar moest je 4 dagen blijven met zware einschuss. Na 4 dagen mocht je weer mee naar huis en kreeg ik Prednisolon mee voor jou. De dierenarts uit Wapenveld zei inderdaad dat Hydrocortiderm niet de juiste keuze was geweest.
Na 2 weken kreeg je weer einschuss en weer heb ik je weggebracht. Je moest 1 week blijven. Maar ik wilde ook graag doorverwezen worden naar een specialist. Een biopt nemen was nog niet mogelijk, omdat je been te pijnlijk was en het weer zou ontploffen.
Ik mocht met je naar Utrecht toe. Ik kreeg te horen dat je Leucocytoclastic pastern vasculitis hebt. Ik moest direct stoppen met Predinolon en je been maar beschermen in buisverband. ‘Het zal ook altijd maar aan 1 been voorkomen’ werd gezegd. Toen ik vroeg of een biopt nodig was kreeg ik als antwoord dat zij met 99,9% zekerheid durfde te stellen dat mijn paard deze aandoening heeft. Mocht er iets anders uit een biopt komen, dan zou de arts verklaren dat er verkeerd is geprikt. Ik geloofde de specialist en ben met je naar huis gegaan. Enigszins opgelucht, maar nu nog het juiste buisverband vinden? Na 2 dagen zonder Prednisolon én een sok om kon ik je weer met zware einschuss naar Wapenveld brengen.
De artsen hadden inmiddels tegen mij gezegd dat ik je moest opgeven en dat de verzekering wel geraadpleegd kon worden. Zowel Utrecht als Wapenveld zagen het niet meer zitten met jou.
Er was nog 1 optie volgens hen: Dexamethason…. Dat was even schrikken, omdat dit toch wel het heftigste middel is. Elke ochtend heb ik je geprikt en je sok aan gedaan. Na weken zag ik nog geen verbetering en was je in Nederland uitbehandeld.
https://myalbum.com/photo/VZvmnk6BK5PJ/360.jpg
https://myalbum.com/photo/oiY3mJmo8t4P/360.jpg
Leucocytoclastic pastern vasculitis had dus kennelijk gewonnen? Ik mailde de arts in Utrecht dat ik niet tevreden was met de behandeling en dat mijn paard direct na het stoppen van Prednisolon ziek was geworden. Ik vroeg of zij nog een andere manier van behandelen wist. Hierop werd geantwoord dat ik maar een biopt had moeten laten nemen en voor verder contact moest langskomen. Op dat moment brak mijn klomp.
Ondertussen was ik in contact gekomen met Lisette. Heel bijzonder, maar zij heeft precies hetzelfde meegemaakt en hetzelfde pad bewandeld met haar paard en zou hem ook moeten laten inslapen. Zij heeft haar paard behandeld via een professor in Liverpool. Ik heb gevraagd aan Wapenveld of mijn paard ook beter kon worden met deze methode. Ik kreeg te horen dat het mishandeling zou zijn van mijn paard en dat Lisette’s paard waarschijnlijk per toeval beter is geworden, omdat ze meerdere dingen tegelijk deed. Tot deze conclusie schijnen ze samen met Utrecht te zijn gekomen. Utrecht gaf ook aan dat prof. Knottenbelt zich eigenlijk alleen maar met sarcoiden bezig houdt.
Kortom, je paard ga je niet mishandelen én je wil met iemand werken die er werkelijk verstand van heeft. Maar eigenlijk vond ik dat ik mijn paard al heel lang aan het mishandelen was met de Dexamethason/Predinson. Je begon ‘s ochtends te ruiken naar de medicatie, je haren vielen uit en je had geen puf meer. Ik deed alles braaf, maar eigenlijk deed ik je alleen maar kwaad.
Ik heb gekozen om je zogenoemd ‘te mishandelen’, in plaats van je op te geven. Ik ben direct (na afbouw) van die rot medicatie afgestapt en ben helemaal Liverpools weg gaan bewandelen met de goede de hulp van Lisette.
Toen ik eindelijk van de medicatie af was werd je ziek. Je haren vielen uit, je hoeven werden week, je kreeg schimmel, je viel af…. Ik heb alles gedaan om je op te peppen toen. Alle vitamines/supplementen om je maar weer er bovenop te helpen! Elke ochtend was ik om 5 uur ‘s ochtends bij je om je sokken aan te doen en om 10 uur
‘s avonds uit te doen. Je werd behandeld, maar het duurde langer dan normaal. Professor Knottenbelt (de arts uit Liverpool) zei dat ik niet moest opgegeven omdat dit allemaal kwam omdat je immuunsysteem kapot was gemaakt door deze verschrikkelijke medicatie.
Je werd eigenlijk heel vriendelijk behandeld en het deed je geen pijn zag ik. Ik kan dus ook niet praten over een mishandeling, maar over een diervriendelijke methode. Elke ochtend die naald in je lichaam vond je namelijk een hel vond.
(De ingrediënten die ik tijdens de behandeling gebruikten waren: sudo crème, 47 graden water, hibiscrub, een scheermachine, spray en UV-werende sokken.)
En ja, je werd beter aan het been!!
https://myalbum.com/photo/tiTVkePbdGDt/360.jpg
Leucocytoclastic pastern vasculitis kwam toch meestal maar aan 1 been voor? Volgens de professor uit Liverpool komt ‘vasculitis’ vaker aan meerdere witte benen voor. Daarvoor had ik dus niet je andere 3 beentjes afgedekt.
https://myalbum.com/photo/mk9gNSjIJnbL/360.jpg
Ik heb gevochten tegen de vasculitis, ik heb 8 weken lang 5 uur ‘ochtends bij je stal gestaan… We zijn 9 maanden verder, maar je bent beter! Je bent kerngezond, je glimt, bent helemaal opgeleefd en zo vrolijk. Daarnaast zijn je benen weer mooi wit en vol behaard.
Als ik Lisette niet was tegengekomen, dan was dit mij niet gelukt.
In augustus hebben we onze eerste wedstrijd weer gereden in een klasse hoger en kregen we 3 winstpunten en een prijs
Extra toevoeging aan dit verhaal:
• Wapenveld was enigszins verbaasd, maar onwijs blij voor mij. Zij hebben toegegeven dat deze methode waarschijnlijk ook in Nederland over 5 jaar ‘het’ is. Ik ben verder super tevreden over deze kliniek en blijf hier wel graag klant. Ik ervaar ze als kundig.
• Utrecht heeft mij gebeld om te vragen wat er zo anders was aan de methode die ik heb gebruikt.
• De reden dat ik niet uitgebreid op de behandelmethode in ga, is dat ik niet weet of de arts wil dat het zo openbaar wordt verspreid. Mocht je zelf in deze situatie zijn beland, dan kan je contact opnemen. Het heeft niets met medicatie meer te maken. Ik snap dat mensen verder nieuwsgierig zijn, maar ik vraag hier respect voor te hebben.
• 95% van de gevallen die beter wordt volgens deze methode, krijgen de aandoening niet meer terug.
• Mijn mening: Leucocytoclastic pastern vasculitis zegt mij niets. Het is gewoon een chique naam voor vasculitis. Ik geloof zeker dat er wel paarden zijn die beter worden van alle medicatie, anders werd hier niet zo aan volgehouden.
• Ravèl is nooit kreupel geweest.
!
