Geplaatst Ik weet nog even niet wat ik wil met dit topic. Het zoveelste 'negatieve' topic over haar, het zoveelste topic waardoor iedereen denkt; wat moet je nog met die knol, het zoveelste topic waarin in goedbedoelde adviezen en kritiek ga krijgen. Het zoveelste topic waarin in mijn hart kan luchten en voor mezelf weer even op orde krijg wat er gaande is.
Ik wil dus graag beginnen met; ik ben ontzettend gek op mijn paard en weg gaat ze absoluut niet. Ik vind sowieso dat als je een dier koopt dat ze tot de dood bij je horen te blijven, dat gaat dus ook absoluut gebeuren en ik hoop van harte dat dat nog 40 jaar duurt (lekker onrealistisch maar dromen kan altijd). Daarnaast hebben we gigantisch veel leuke, mooie en trotse momenten met elkaar meegemaakt waar ik niet over plaats op Bokt. Ik begin zelfs een beetje te denken dat iets over haar plaatsen op Bokt altijd consequenties heeft. Ik heb gek genoeg na bijna een jaar onlangs weer een update geplaatst over haar, hoe ontzettend goed het gaat, en binnen twee weken was het weer mis. Daar gaan we dan:
Bij mijn 8 jarige merrie is vorige week donderdag een hoornzuil geconstateerd, ik had er nog nooit van gehoord maar van mensen die het wel kennen krijg ik standaard een: oooeeffff
.... Laat ik meteen maar beginnen bij het goede nieuws; de hoornzuil is zo minimaal en we zijn er zo vroeg bij dat de hoornzuil hoogstwaarschijnlijk zonder uitsneden kan genezen (met speciaal beslag). Dat is dus goed nieuws! Het plan: aanstaande vrijdag krijgt ze speciaal beslag, ik heb besloten om niet zomaar een smid te laten komen maar eentje met de nodige ervaring. Dan krijgt ze ijzers met een siliconen laagje er tussen. Ze moet 2/3 weken op rust en daarna op het harde kijken hoe ze draaft. Als ze goed draaft dan mag het rijden weer rustig opgepakt worden. Super fijn! Ze mag nu gewoon stappen aan de hand, in de molen, onder het zadel en ik sta hele avonden met haar in de wei. Dit zie ik als een geluk bij een ongeluk, een hoornzuil is echt niet tof maar zolang het niet uitgesneden hoeft te worden ben ik echt heel blij
! Dan het ongeluk bij geluk.. Ebabelou is bekend met koliek.. Inmiddels is het bijna 2 jaar geleden dat zij voor het laatst koliek heeft gehad. De perfecte mix van het juiste voer, weidegang, stalling en beweging hebben ervoor gezorgd dat de koliek na vele malen nooit meer terug is gekomen. Ze krijgt geen speciaal voer, gewoon de juiste hoeveelheden en tijdstippen. Daarnaast trainen we standaard 6 dagen in de week. Niet zozeer voor de koliek maar vanwege haar karakter. Natuurlijk ga ik wel eens een weekend je weg en wordt ze wel eens 2 of 3 dagen niet gereden, nooit meer koliek klachten gehad.
Je voelt hem al aankomen, sinds vorige week zondag heb ik haar niet meer onder het zadel gehad vanwege vage kreupelheid, die donderdag daarop ben ik naar de kliniek geweest. Het is vandaag precies 1,5e week geleden dat we echt getraind hebben. Afgelopen zondag en maandag een half uurtje in stap 'getraind' en gisterenavond was het raak. Ze was niet lekker. Eigenlijk wist ik het toen al. Het was natuurlijk erg warm dus ik heb haar lekker gedoucht en in de molen gezet. Daarna oogde ze een stuk fitter. Vanmorgen leek het ook even goed maar al snel kwam bericht dat het niet goed was. Lang verhaal kort: DA is geweest, ze is opgevoeld, koliek geconstateerd, gesondeerd en nu is het afwachten.
Even een korte samenvatting van 2015. Het jaar waarin wij (dacht ik) alle pech wel gehad hadden.
We waren verhuist, ze was lastig met rijden, ze kreeg een eerste keer koliek, ze was wat onzuiver.
Een peesblessure werd geconstateerd. Behandeld met stamceltherapie. Uiteraard ging dat gepaard met box rust en heel heel heel vaak koliek (ongeveer elke 2 weken voor ruim een half jaar lang). Na lang dokteren en alles uitsluiten is de oorzaak van koliek gevonden. Ondanks graasmasker in stal at ze toch vlas. Alles eruit en op rubberen matten. Vanaf dat moment gaat het goed. Langzaam pakte ik haar op na haar peesblessure, maar dat liep niet goed af. Ze werd gigantisch vervelend. In december ben ik naar de kliniek geweest voor een controle, overlegd met de dierenarts en hij zei dat ik galop weer op mocht pakken omdat ze zo vervelend was. Twee dagen later lag ik na een val van haar in het ziekenhuis, 10 dagen later ben ik geopereerd aan mijn knie.
Gelukkig hebben we voor het eind van 2015 afscheid kunnen nemen van koliek. Altijd hou ik haar in de gaten maar ze heeft nooit meer ergens last van gehad. Inmiddels staat ze al ruim een jaar weer op zaagsel en ze blijft er af. Maar toen de dierenarts afgelopen donderdag zei dat ik niet meer mocht rijden, werd ik al een beetje zenuwachtig en helaas is die angst niet onrealistisch gebleken.
Dus wat nu? Wat ga ik nu doen?
In 2014 zijn mijn vriend en ik voor het laatst op vakantie geweest en mijn merrie is daar de hoofdreden van geweest. Ik kon niet weg met alle kolieken, het jaar daarop moest ik revalideren en dit jaar hebben we eindelijk weer geboekt. Ik ben al maanden wat nerveus om 3,5e week weg te gaan (we vertekken a.s. dinsdag). Want het gaat goed met haar, maar daarvoor wordt alles wel heel autistisch elke dag 'hetzelfde' gedaan. Ze zou gereden worden door mijn instructeur maar 11 dagen voordat ik terug kom, gaat hij ook op vakantie. Wat betreft de hoornzuil is de vakantie niet erg, wat extra rust voor haar hoef kan absoluut geen kwaad. Maar ik ben zo bang dat haar lijf weer op slot slaat, dat ze weer 'onhandelbaar' wordt na bijna 6 weken (in totaal met nu al meegerekend) rust en dat ze weer koliek krijgt. Mijn vakantie wil ik niet afzeggen, dat kan ik niet maken tegenover mijn vriend en daarnaast kan ik koliek ook niet voorkomen door 24/7 naar haar te staren...
Mijn eigen DA was vandaag op het KNHS dus de andere DA is op bezoek geweest. Morgen bel ik mijn eigen DA om advies aan hem te vragen, want dit is geen optie. Ze komt momenteel al minimaal 4/5 keer uit stal en toch krijgt ze koliek. Dus nu is het kiezen tussen twee kwaden? Is dat überhaupt een optie met een hoornzuil (ik weet er nog zo weinig van af)? Koliek is voor mij sowieso geen optie, dat is 1 ding dat voorop staat. Als we langer moeten revalideren en alleen maar een 'sukkeldrafje' mogen doen dan prima. Maar ik weet het nu echt niet meer. Waar doe ik goed aan, waar doe ik geen goed aan?
Behalve het bewegingspatroon is er niks veranderd voor Ebabelou sinds afgelopen donderdag, ze krijgt alleen een handje brok nu per keer i.p.v. een halve schep. Ik ga dus absoluut niet weer klooien met voer, bedekking, e.d. omdat de koliek 100% voortgekomen is uit de verplichte rust..
Heeft iemand hier ervaring met een hoornzuil die niet uitgesneden is? Vanavond komt er een andere goede smid op stal, ik ga hem ook even de oren van zijn hoofd vragen. Morgen bel ik mijn dierenarts en vrijdag ga ik naar mijn orthopedische smid. Mijn hersenen draaien overuren want ik weet het echt niet meer.
Sorry voor het lange en vooral warrige verhaal. Ik heb geprobeerd alleen te vertellen wat er daadwerkelijk toe doet, zodat jullie een beeld krijgen van de situatie. Alle ervaringen hoor ik vraag, vooral met een hoornzuil want kan ik zo weinig over vinden.
. Maar meer dan dat ik nu doe, kan ik echt niet doen. Dus ik hoop maar dat hij het redt. 