Geplaatst Belgisch trekpaard, 21 jaar oud.
Ze heeft al haar hele leven cpl, door behandelen met cydectin en wondverzorging bleef dit goed doenbaar. Nu en dan eens een open plek, maar nette dunne benen.
Sinds een paar jaar vermagert ze hard in de winter, hiervoor krijgt ze uiteraard een dekentje op, onbeperkt hooi en wordt ze bijgevoerd met een emmer geweekte bietenpulp, een schep luzernekorrel, portie vitaminebrokjes, een handje linamix, gekookt lijnzaad of lijnzaadolie.
Eenmaal ze terug in het gras staat komt ze weer netjes op gewicht. Op dit moment ziet er er schitterend uit, zelfs ietsjes aan de kloeke kant, blinkt in haar vel.
Uiteraard heeft ze ondertussen ook last van artrose, dit uit zich vooral in de achterbenen. Ze is niet op de foto geweest, maar begint haar achterbenen meer achter de massa te plaatsen, bespiering van de achterhand is een stuk minder en ook de pezen gaan slapper gaan aanvoelen. Ze reageert ook erg op drukpunten in de hals die in verbinding staan met de kogel.
Paard wordt jaarlijks door de tandarts gedaan, en jaarlijks behandeling door de osteopaat.
Hoefsmid is een ramp, door de cpl laat ze haar benen amper behandelen, cydectin en zalven is al een hachelijke onderneming, in de travaille kan ze niet meer daar ze haar achterbenen niet meer naar achter kan geven. Ze wordt nu bekapt uit de hand, maar dat is vooral wat rondzetten en niets meer, want ze is echt gevaarlijk. Benen scheren is dus ook geen optie meer.
Nu, afgelopen winter heeft ze winterrust gehad, ivm het erg vermageren, ik wilde haar niet te hard in het werk zetten omdat ze imo haar energie nodig had om dik te blijven. Ze heeft wel enkele keren onder het zadel buitenritje gedaan en een aantal keer voor de koets (niet zwaar beladen, zowel buitenritjes als koetsritjes waren een 5-6 km, vooral stap, nu en dan stukje draf. Voor de koets vindt ze het leuk om te lopen).
Een aantal weken later wilde ik haar onder het zadel weer oppakken met simpel basiswerk. De eerste minuten was ze extreem stijf, maar normaal is ze na een tiental minuutjes een stuk losser. Na bijna een halfuur was ze nog altijd enorm stijf en verbeterde het niet. Nadat ik afgezadeld had en nog even aan de longe was ze ook onregelmatig, rechtsachter. ze draaft als een kleine olifant, terwijl ze normaal relatief lichtvoetig was.
Sindsdien krijgt ze duivelsklauwtinctuur, om eventuele pijn te verlichten.
Lesgeefster laten kijken, zij geeft ook aan, rechtsachter niet regelmatig. Door de artrose zet ze haar benen achter de massa en de voorbenen teveel onder de massa, waardoor ze haar volledige voorkant overbelast, ze was erg gevoelig op de spieren in haar nek en schouders.
Haar advies, toch aan het werk zetten, voorkant losmaken, eenmaal die los is kan de achterhand meer geactiveerd worden waardoor ze meer gaat ondertreden.
Ik heb ze vandaag opgepakt onder het zadel, blokje om gestapt.
Mevrouw had er zin in, oortjes erop, en stapte ook supergoed (en regelmatig!) door. Stak er zelfs een draf-zonder-zweefmoment tussen en was ook goed actief. De paar stukjes draf dat ze zelf aanbood was echter onregelmatig (als ik zelf vroeg om te draven was het niet ter harte, ik moet ze echt gaan activeren en dan is ze ook gewoon onregelmatig, in de weide draaft ze nog maar zelden). De momenten dat ze in een slomere stap terug viel was ze ook onregelmatig, dus de goede stukken waren vooral op karakter/adrenaline volgens mij.
De cpl is ook een stuk erger,
linksvoor heeft ze een diepe kloof bij,
linksachter weer een aantal grote open plekken.
( het gelige goedje is geen pus, wel calendulazalf, doordat ik er zo moeilijk kan aankomen hangt dat spul overal rond)
Ze heeft een aantal bulten zeg maar, die op een grootte van een 2-euro stuk openbarsten, soort schaafwonden. rond die bulten zijn het ook diepere kloven.
rechtsachter had ze twee kloven, maar sinds dit jaar zit ze onder de kloven van de knie tot onderaan ...
voor het knippen:
Na het knippen
Dit kan volgens mij het lopen als een olifant verklaren, het bewegen van de huid is wss pijnlijk waardoor ze de voeten zo snel mogelijk wil afwisselen/terug neer wil zetten.
In de weide ziet ze er nog gewoon happy uit, maar ik zie ze zelden nog uit zichzelf draven, ze eet wel goed, blijft op gewicht en stapt relatief vlot door.
Werken in de piste doe ik haar echt geen plezier meer mee, maar zal wss een noodzaak zijn.
Stapritje buiten vond ze blijkbaar wel nog leuk, maar in welke mate is het stappen op het harde goed?Daarnaast zal met een losse teugel rondstappen ook niet veel helpen om het gewicht op de achterhand te gaan plaatsen als we er niet aan werken, maar dat werken vindt ze nu wel pijnlijk en niet fijn.
In welke mate kan ik haar helpen door die paar keer per week dat ik ze kan trainen om los te worden en gewicht op de achterhand te plaatsen, als ze zich de rest van de week overbelast door haar achterbenen te ontlasten.
ze heeft sowieso dagelijks ongemak van de artrose en cpl, dat is een vaststaand feit, echter is dit paard zo sterk van karakter, dat ik moeilijk kan inschatten in welke mate het ongemak nog opweegt tegen het lekker in de wei paard kunnen zijn?
Ik weet ergens dat dit topic misschien niet zoveel nut heeft, zowel cpl als artrose zijn beide progressief, maar eerder een idee of ik met training een voldoende verschil kan maken betreft haar algemene welzijn, of het een straatje zonder einde is en ik misschien moet kijken om voor volgende winter een keuze moet maken.
.)
vind ik dat je haar in de filmpjes wel hard aan het werk zet. Hard aan het werk is voor het ene paard een uur wissels springen en voor het andere paard is het draven aan de longe. Ze geeft aan dat ze het niet kan en toch vraag je door. Keer op keer. Daar heb je vast een reden voor. Maar ik vind het niet eerlijk tegenover het paard.