Toen ik in Amerika was, bij een bevriende fokker van mini paardjes, zag ik bij haar in de kudde ook een volkomen blinde merrie die gewoon in de kudde leefde, en zelf eigenlijk bijna elk jaar een veulen kreeg!
Dat ging hartstikke goed, wanneer ze een veulen kreeg lieten ze haar altijd even een paar dagen op stal, met haar veulen, het veulen kreeg een belletje om, en op die manier kon de merrie altijd horen waar haar kleine was....
Het was echt heel mooi om te zien hoe dat dier zich wist te handhaven.
Natuurlijk waren de paddocks en weilanden bekend terrein voor haar, en ze wist ook feilloos de weg richting hooiruif, maar wij vonden het toen echt uniek dat zo'n blind paardje, op die manier een prachtig leven kon hebben!
Kijk op mijn website om meer te weten te komen over mijn paarden!