Sinds ik 6 jaar oud ben ken ik mijn haflinger die destijds ook 6 jaar was al. Vanaf toen begon het typische penny sprookje. Van eerste rijles op hem, naar lievelings- manege paard naar eigen paard in 2010. Nu beide 19 jaar oud en nog steeds enorm blij met elkaar. In de 13 jaar dat ik heb kende en had heeft hij nog nooit wat gehad, eigenlijk te mooi om waard te zijn zou je denken.
En ja hoor, 2 weken geleden op 26 maart zondag, liet mijn bikkel ineens toch wat pijn zien. Vanuit rechts achter liep hij in draf slecht. Omdat hij nog nooit wat had gehad gingen bij mij de belletjes meteen rinkelen, het is echt een bikkel van een paard dus dan moet er wel wat zijn. Vanaf die dag heb ik hem meteen op rust gezet met dagelijks 10 minuten wandelen en 20 minuten koelen en even aanzien of het beter zou gaan. Helaas een paar dagen later geen vordering dus de dierenarts gebeld.
Deze kwam vrijdag 3 maart.
Na een buigproef te hebben gedaan kwam er uit dat het iets met de pees was. In stap was er niks te zien en op een kleine minimale verdikking bij de kogel na was er ook niks te zien. Alleen in draf zag je het onmiddellijk.
Dierenarts raadde aan het te behandelen als een peesonsteking en hem nu 7 dagen op ontstekingsremmers te zetten en boxrust met 10 min per dag en 20 min koelen per dag. *ik ben zelf erg tegen boxrust maar er as helaas geen mogelijkheid hem op op een afgeschermd stukje te zetten, helaas*
We zijn nu op 6 dagen verder en vanaf morgen stoppen we met de ontstekingsremmers maar dan nog wel een week boxrust.
Als hij volgende week geen verbetering ziet gaat hij op een echo om te zien waar we mee te maken hebben en dan verder aanzien. Ik bereid me op alles voor zodat het hopelijk alleen nog maar kan meevallen.
Toch moest ik dit even van me afschrijven, De intense stress die je ineens krijgt dat je vriendje die je alweer zolang hebt iets aan de pees heeft is toch best zwaar. Naast dat ik 20 uur per week werk en nog eens 40 uur per week bijna op school zit is het toch aardig zwaar tijd te vinden voor hem. En al met al maak ik die tijd met alle liefde en geniet ik er van hoe hij op fleurt als hij z'n box uit mag. En toch spookt zijn leeftijd ook in de achterkant van mijn hoofd, stel het is een scheurtje in de pees of erger, zal het dan wel goed helen etc.
Ookal zou ik hem zelf nooit 19 geven qua uiterlijk en gedrag etc, blijft het een belangerijke rol spelen in herstellingstijd etc.
Nu had ik de vraag, wie heeft er nog meer ervaring met een peesblessure en hoe behandelde jullie het naast het boxrust , koelen, ontstekingsremmers en stappen?
Wie duimt er met ons mee
Ook heb ik voor de geintresseerde nog filmpjes van de buigproeven en hoe hij loopt.
( Dewie hier ) 
. Helaas was mijn dierenarts de enigste die geen echo apparatuur had 
Maar volgende week haal ik er dan een andere dierenarts bij die wel die apparatuur heeft en misschien toch weer dingen ziet die hij niet zag. Een beetje een second opinion.