Het heeft altijd wel moeite gekost om hem op gewicht te houden, maar de eerste jaren had hij verder geen gezondheidsproblemen. Ik reed met hem, mende met hem en ging met hem wandelen. Ik ging regelmatig lessen, nam deel aan oefenwedstrijden en hij liep ook regelmatig voor de wagen.
Maar 2 jaar geleden ging hij ineens heel sterk achteruit. Vermageren, suf zijn, hoesten en moeilijk ademhalen.
Bij een bloedonderzoek bleek dat de leverwaarden heel slecht waren. Na lang dokteren en enkele kliniekbezoeken hebben we hem er weer een beetje bovenop gekregen, maar ik heb het gevoel dat hij nooit meer de oude geworden is. Hij blijft vermageren, ziet er ook niet goed uit, ik kan gewoon zien aan hem dat er lichamelijk vanalles verkeerd zit. Ik heb sinds zijn laatste kliniekbezoek 2 jaar geleden misschien nog 10 keer met hem gereden, maar ik merk dat het niet lukt. Het voelt niet goed, hij lijkt het mentaal ook allemaal moeilijk te kunnen plaatsen, en dat doet me vermoeden dat het hem misschien toch ergens pijn doet of veel moeite kost.
Nu merk ik dat hij de laatste weken weer sterk achteruit gegaan is. Een aantal weken geleden leek het allemaal mee te vallen, en dacht ik er zelfs aan om weer te gaan trainen en wedstrijden te rijden, maar op vandaag ziet hij er zo slecht uit dat ik niet eens met hem op wedstrijd zou durven gaan.
Ik schaam me voor hoe hij erbij loopt, maar ondanks alle moeite die ik doe lijkt het alleen maar slechter te worden.
Ik begin me een beetje af te vragen of het nog wel zin heeft
