Geplaatst Ik heb nog niet zo'n leuk paardenverleden gehad.
Een jaar geklungeld met mijn eerste paard, Becky, alles geprobeerd om het toch maar te doen slagen en uiteindelijk besloten dat het niet ging tussen ons en haar verkocht. Ik heb onlangs haar nieuwe eigenaar nog gesproken, ze hebben erg veel plezier met elkaar en ondanks een hoger bod wilt hij haar gewoon niet wegdoen. Ze staat 24/7 buiten met een vriendje en doet praktisch alleen boswandelingetjes. Zij kon dus niet beter terecht zijn gekomen
Daarna heb ik Zahire gekocht, wat in het begin een zeer geslaagde combinatie leek.
Tot de problemen begonnen...
Van de ene op de andere dag is ze beginnen steigeren, en niet een beetje maar hóóg. Ze meende het.
Eerste wat mij te binnen schoot was misschien last van iets. Dus natuurlijk iedereen erbij gehaald. Zahire is onderzocht door 2 dierenartsen, we dachten eerst dat het misschien aan een maagzweer lag, daar medicatie voor gegeven. De medicatie heeft absoluut geholpen, maar niet aan het gedrag. Het heeft er wel voor gezorgd dat ze nu ein-de-lijk uit zichzelf redelijk op gewicht blijft i.p.v. dat ik haar veel moet bijvoeren, dus er zal inderdaad wel een maagzweer gezeten hebben. Blij dat die weg is.
Echter geen verbetering in het gedrag. Tegelijkertijd heb ik er een osteopaat bijgehaald. Ze zat zéér lichtjes vast, hij heeft haar even losgewerkt maar het vastzitten was zo miniem dat het gedrag daar volgens hem niet aan kon liggen.
Zowel DA's als osteopaat: ligt aan het karakter, harder doortrainen en zeer streng zijn.
Vooruit, daar dan op gewerkt onder begeleiding van een grondwerkinstructrice. Een maand enkel grondwerk gedaan, daarna blijven grondwerken maar af en toe het rijden erbij gepakt, 1/2x per week (tijdens het rijden heeft ze nooit iets misdaan), dit leek even verbetering te geven, maar al snel was het erger dan ooit tevoren met het verschil dat ze nu niet alleen boven je hoofd steigerde, maar ook nog in galop recht op je afkwam waardoor ik zelfs een keer de piste heb moeten uitlopen om mijn eigen vege lijf te redden.
Ik was ten einde raad... Het enige dat ik nog kon bedenken was de hengstigheid (stond al 2 maand hengstig). Ik heb toen een besluit genomen: ik zou ze op regumate zetten en kijken of dat hielp. Was ze niet meer hengstig en het gedrag bleef, dan zou ik haar verkopen als fokmerrie. Iemand die ik ken had zelfs misschien al interesse.
Tegelijkertijd heb ik mijn DA gezegd dat ik wilde dat ze een scan van de eierstokken nam, omdat ik gelezen had dat cystes op de eierstokken ook zulk gedrag konden uitlokken.
Regumate had ik direct, voor scannen een weekje moeten wachten. Eenmaal ze uit haar hengstigheid kwam, was het iets beter maar niet wat het ooit geweest was. Ik vreesde er dus voor dat dit gedrag allemaal door mij kwam, dat ik niet geschikt was als baasje voor Zahire... Mijn zelfvertrouwen was simpelweg niet bestaande meer. Eerst Becky die zo hard veranderd is, nu Zahire... Ik nam het besluit dat als ik Zahire moest wegdoen, dat ik ermee ging ophouden en dat er geen paard meer ging komen, want ik kon ze blijkbaar toch alleen maar allemaal naar de vaantjes doen.
Eindelijk, het moment van de scan. Zahire goed verdoofd, DA kende ze al, eerst opgevoeld. DA had ze met haar kont tegen de stalplaat gezet, zodat als ze iets zou doen, dat het toch al niet tegen haar zou zijn. En ja, Zahire was zo zwaar verdoofd dat haar hoofd tegen de grond kwam en ze nog amper wilde bewegen, maar eenmaal dat de DA erin ging met haar hand, was het prijs. Stampen en bokken. Gelukkig dat die wand ertussen zat...
Nog extra een praam erop en toen ging het beter. Ineens mijn DA aan mij: kan het zijn dat ze drachtig is? Eeeeuh, tenzij de vorige eigenaresse iets gedaan heeft waar ze mij niets van verteld heeft, normaal niet... Scanapparaat erbijgepakt, en ja, prijs. Een harde massa te zien die er niet hoorde te zijn...
Dag erna meteen afspraak gemaakt met de paardenkliniek in Merelbeke en daar konden we heel snel terecht. Waarvoor dank! Inderdaad zoals we al dachten een tumor op de eierstok. Het goede nieuws is dat het nog een relatief kleine van 9 centimeter is, die ze er gemakkelijk uit kunnen halen. Ze gaat onder plaatselijke verdoving staand geopereerd worden met een klein sneetje in de flank, wat ook de recoveringperiode een stuk kleiner maakt (4 weken eer ik terug mag beginnen rijden). Eindelijk eens wat goed nieuws dus!
Ze konden niet meteen opereren, dus paard een week mee terug naar huis.
De beschrijving van zo'n tumor die gedragswijzigingen kan veroorzaken: "Deze tumor zelf geeft nog eens extra hormonen aan de merrie af. Hierdoor krijgen ze een grote dosis hormonen in hun lijf, en kunnen ze van gedrag veranderen. De merrie kan zich van de ene op de andere dag gedragen als een hengst, er zijn er zelfs die volledig onhandelbaar worden"
Helemaal de beschrijving van Zahire's gedrag... Mijn instructrice die hielp met grondwerk heeft vaak gezegd: "het is alsof ik een hengst voor me heb staan".
Symptomen van deze tumor zouden vooral aan de hengstigheid kunnen opgemerkt worden. Ik had natuurlijk weer een tegengesteld geval namelijk dat mijn merrie hengstig werd en hengstig blééf. Zij was al twee maanden nonstop hengstig voor wij begonnen zijn met de Regumate (hier zijn we ook zodra we wisten dat het een tumor was meteen mee gestopt voor haar gezondheid). In de meeste gevallen wordt de merrie niet meer hengstig.
De merrie kan ook zeer plotseling van gedrag veranderen.
In slechtere gevallen, als de tumor al zeer groot geworden is, kan de merrie hierdoor regelmatig koliek aanmaken. Dit was gelukkig bij ons nog (lang) het geval niet...
Ik hoop dat dit mensen in de toekomst misschien kan helpen, deze uitleg.
Zahire gaat nu vandaag de kliniek binnen, we gaan haar binnen een uurtje opladen. Dinsdag wordt ze geopereerd, ze moet een weekje blijven en dan mogen we haar terug gaan ophalen. En dan de revalidatieperiode in.
Ik ben héél erg benieuwd hoe ze er gaat uitkomen en hoop dat ik spoedig mijn lieve engeltje van vroeger terugheb... Dat ze snel verlost is van al die rottige hormonen in haar lijf en dat ze zich snel weer op en top voelt...
