Geplaatst Nog steeds hoop ik wakker te worden en te mogen beseffen dat dit allemaal een hele nare droom was. Maar helaas, tot nu toe is dat nog niet gebeurd. Dus probeer ik het hier een beetje van me af te schrijven en jullie mee te laten gaan in dit proces. Aan de ene zijde omdat ik benieuwd ben naar eventuele ervaringen van andere Bokkers en aan de andere zijde omdat ik het zelf altijd heel interessant vind om de medische topics te bekijken en deze nog best wel eens heel leerzaam kunnen zijn.
Gisteren was een dag ik nooit meer zal vergeten, door hele verdrietige persoonlijke omstandigheden besloot ik mijn werk af te bellen, ik zou lekker in bed blijven liggen en in de middag naar mijn grote vriend om even buiten uit te kunnen waaien.
Rond een uur of 11 was ik wel klaar met in bed blijven en ben ik op de fiets gesprongen, toen ik aankwam zag ik direct dat er iets mis was met hem. Hij leek een grote bult te hebben en een ander paard liep onrustig om hem heen. Ik snelde naar hem toe en het werd me steeds duidelijker dat er echt iets heel goed mis was. Hij stond te pompen, te zweten en bolde zijn rug, aan zijn buik hing een dikke bult met grote oppervlakkige wond en overal zaten kleine wondjes. Benen, hoofd en schouder.
Ik heb hem zo snel mogelijk uit de wei gehaald, al wilde hij niet graag lopen. Toen hij uit de weide was heb ik direct de arts gebeld, het zou even gaan duren in verband met een ander spoedgeval dus direct een andere arts gebeld en die kon er met drie kwartier zijn. Ondertussen Zanremo naar binnen gehaald en mijn moeder was ook gekomen om mij te helpen.
Eerst leek het iets beter te gaan, hij wilde eigenlijk eten en leek rustig. Ineens stopte hij daarmee en het zweet brak hem aan alle kanten uit, hij begon te slaan naar de buik en onophoudelijk te trillen. Hij kreeg moeite om op de been te blijven en leunde zittend tegen een paar hooibalen aan.
Ondertussen had ik in paniek de arts weer gebeld en gelukkig was zij al onderweg. Zanremo toch weer overeind gekregen na een aantal pogingen en we hielden hem daarna aardig op de been.
De arts kon niet zeggen wat het was. Misschien alleen ontstekingsvocht, misschien bloed maar het kon ook een lies- of buikwandbreuk zijn waarbij een deel van de organen naar buiten kwamen.
We hadden de keus om hem naar de kliniek van de arts te brengen waar ze alleen een echo kunnen maken of direct naar Emmeloord zodat ze bij foute boel direct konden ingrijpen.
Naar Emmeloord vond ik doodeng om te doen aangezien hij zich een paar keer had willen laten vallen, maar ik zag geen andere optie. Dus Emmeloord gebeld en met een flinke dosis pijnstilling naar de kliniek gereden.
Gelukkig was hij ontzettend rustig op de trailer en deed de pijnstiller zijn werk goed.
Daar aangekomen schrokken ze volgens mij ook wel van wat ze zagen, het komt ze (gelukkig) niet dagelijks voor. Je zag inmiddels ook dat de bult verschoven was naar beneden en een andere vorm had. Zanremo kreeg een verdoving en de bult werd op de echo gezet. Daarbij konden ze zien dat de darm inderdaad buiten de buikwand zat, eigenlijk tussen de wand en de huid in waarbij we heel veel geluk hebben gehad dat de wond daar oppervlakkig was. Anders hadden zijn darmen echt naar buiten gehangen.
Gelukkig zag de darm er zelf wel goed uit en was deze niet afgekneld. De reden dat de bult ook andere vormen aannam was omdat de darm zijn werk nog goed deed.
Toen kwam die vraag die ik nooit verwacht had al zo snel te moeten beantwoorden maar ik heb geen moment getwijfeld. Gaan we opereren of gaan we hem laten gaan? Natuurlijk kan ik mijn grote vriend nog niet laten gaan en aangezien er ook een goede kans was op herstel hebben ze direct de operatiekamer klaar gemaakt.
Tja, daar gaat je grote vriend dan...
Gelukkig waren de artsen ontzettend aardig en hebben ze alles goed uitgelegd en zijn ze ook heel eerlijk. Hij is daar echt in goede handen.
Om half 6 heb ik hem meegegeven aan de artsen en ben ik samen met mijn zus weer naar huis gereden, de kliniek zou bellen als er iets zou veranderen of als hij op zijn benen zou staan. De uren die volgden leken wel dagen. Om half 11 heb ik toch zelf maar gebeld, ik kon niet meer wachten. Op dat moment lag hij al een uurtje in de recovery maar stond nog niet. De operatie was wel goed gegaan maar het was toch wel een hele grote breuk. De darmen waren gelukkig nog wel helemaal in takt.
Kwart voor 12 kwam dan het verlossende telefoontje, hij stond! Het ontwaken was niet helemaal top gegaan, maar ook niet dramatisch. Hij was een paar keer gevallen maar had zo te zien in ieder geval niet iets gebroken.
Vanochtend direct even gebeld, hij deed het oké, de artsen waren niet ontevreden. Op dat moment zat ik al in de auto en om kwart over negen was ik daar.
Zijn buik wordt ondersteund met een soort bandage en deze waren ze net aan het omwisselen, zo kon ik even een hele snelle blik op de wond werpen maar kon het niet heel goed zien want er zat nog wat overheen. Helaas zit die bandage net voor zijn koker en als hij tijdens het plassen niet helemaal uit schacht dan wordt deze natuurlijk helemaal vies. Dus is een beetje uitproberen wat het beste werkt.
Hij heeft in totaal zo'n 4 uur op tafel gelegen waarvan ruim 3 uur opereren. Ze moesten ongeveer 6 lagen spieren weer aan elkaar hechten, er zijn 15 pakjes hechtdraad doorheen gegaan wat neerkomt op ongeveer 3,5 meter.
Het gat van binnen was ongeveer 20 centimeter!
Het blijft heel spannend of de buikwand dit allemaal gaat houden en hoe zijn spieren gaan herstellen, het belangrijkste is dat hij straks weer een paard waardig bestaan kan hebben en weer samen met vriendjes kan spelen. Voorlopig zal dat er even niet inzitten maar we hebben hoop en geduld.
Hij was wel opgewekt toen hij me zag en ik heb hem ook een paar plukjes hooi mogen geven, daar had hij erg veel trek in en kreeg ook al wat praatjes toen hij doorhad dat de bak om het hoekje stond en hij wel wat meer zou lusten. Je kon wel zien dat hij nog veel pijn had, was wat aan het trillen en voelde klam aan.
Hij krijgt twee keer per dag antibiotica, pijnstillers en ontstekingsremmers via een chatetertje in de hals. Helaas bij het ontwaken ook veel schuim uit de neus dus voor het geval dat er vocht in de longen zitten ook ventypulmin(? hoe schrijf je dat) gekregen.
Hieronder wat foto's van gisteren en vandaag: *Kan misschien schokkend zijn*
Foto's zijn met mobiel gemaakt dus niet zo'n beste kwaliteit.
Zo trof ik hem aan:
In de kliniek, lekker suf:
Je kan hier goed zien dat de bult naar beneden was gezakt, hier mochten we even in stal wachten tot ze klaar waren voor de operatie:
Vandaag:
Wat er precies is gebeurd weet ik niet, er was namelijk niemand bij. Waarschijnlijk zijn de paarden ergens van geschrokken en heeft hij klem gezeten tussen paard en hooibak. Deze is van hout en daar is hij dan blijkbaar bovenop gesprongen en doorheen gezakt. We zullen het nooit precies weten, belangrijkste is dat hij er weer goed bovenop komt.
Ik ben al lang blij dat ik er zo vroeg bij was, het was waarschijnlijk net gebeurd en anders was er pas rond 7 uur 's avonds iemand bij de paarden geweest.
Ik hoop dat ik het allemaal een beetje duidelijk op heb kunnen schrijven, ik zal updates plaatsen!
*Edit: Ik vergeet erbij te vermelden dat er nu ook nog een drain in de wond zit, die kan er misschien met een paar dagen uit.
