Geplaatst Allereerst wil ik zeggen dat ik dit topic aanmaak ter info, ik vind het zelf erg interessant en wil dit dan ook graag met jullie delen.
Daarnaast wil ik voorop stellen dat Sara nooit iets heeft laten merken qua pijn of onregelmatig lopen. Wat dat betreft is het een bikkel en ik had gewenst dat ze veel eerder aan de bel had getrokken.
De foto's en filmpjes die ik laat zien kunnen als schokkend worden ervaren. De kwaliteit is soms niet zo denderend omdat ik het met mijn mobiel heb gemaakt.
Sara staat al een tijd onder behandeling van een dierenarts vanwege een peesblessure, omdat ze wat stijf is in haar rug maakt de DA dit ook los als we bij de kliniek zijn voor een scan.Op dinsdag 27 mei was de DA weer geweest bij ons op stal vanwege een scan en een rug behandeling, nadat hij het erf af was stond Saar op 3 benen, ik dacht dat er misschien een zenuw knel zat of iets niet goed in de rug. Ik kreeg het advies om te blijven stappen. Ze liep er zo bij:
De DA is naderhand teruggekomen en nadat hij de rug opnieuw had behandeld was er niks meer te zien en zowel in stap als draf op het harde en zachte liep ze oke. Het weekend heb ik ook lekker gereden want de pees zag er goed uit en we mochten weer gaan draven. Tot die donderdag, ik kwam op stal aan en de medewerkster vertelde dat ze flink aan het rennen waren in de wei en Sara stond weer op 3 benen. Met veel moeite hebben we haar op stal gekregen en ze stond ze er zo bij:
Toen de dierenarts gebeld dat het weer goed ging en die is teruggekomen met pijstillers en we moesten de volgende dag naar de kliniek komen voor röntgenfoto's van de rug. Op vrijdag 6 juni zijn we naar de kliniek gegaan, het schoppen met het been deed ze nog steeds, omdat ze zo schopte konden er geen foto's van het been zelf worden gemaakt. Uit de foto's van de rug bleek dat de wervels in de rug waar het zadel ligt tegen elkaar aan liggen, dus conclusie: Kissing Spines.
Omdat het de DA toch niet vertrouwde adviseerde hij om Sara naar de revalidatiekliniek te brengen ter observatie. Daar werd ze in de gaten gehouden en was alle apparatuur aanwezig mocht er iets gedaan moeten worden. Zo gezegd zo gedaan en ik huilend en wel mijn lieve vriendin achtergelaten. Niet wetende of het ooit nog goed zou komen, ze had duidelijk erg veel pijn en ik wilde haar niet lang laten lijden.
De zaterdag ben ik meteen naar haar toegegaan en ik trof daar een bezweet en beroerd hoopje paard aan wat alleen maar in een hoekje stond.
Het brak echt mijn hart om haar zo te zien.
De dinsdag daarna ben ik weer naar haar toe gegaan en met de medicatie was het schoppen al een stuk minder geworden. Ze was zodanig verbeterd dat er een rontgenfoto van de voet gemaakt kon worden om uit te sluiten dat daar niks gebroken was aangezien ze flink door het weiland had lopen crossen, ik zag de sporen in het gras staan.
Toen de foto werd gemaakt was er te zien dat er in het hoefbeen 2 holtes zaten, dit was volgens de DA zeer abnormaal en de radioloog is eraan te pas gekomen. Omdat er ook zwarte vlekken in de hoef zaten dacht de te zien dat er ook lucht in zat. S'middags is de smid gekomen om de hoef open te maken om te zien wat er aan de hand was, hier was ik zelf niet bij. Die avond werd ik gebeld met de schokkende mededeling dat hoef vol zat met pus wat er zo lang in heeft gezeten dat het zwart was en een deel van de lederhuid in de hoef zodanig was aangetast dat dit aan het afsterven was.
Het was lastig te zeggen of dit ooit nog goed ging komen aangezien de artsen dit wel eens hadden meegemaakt maar nog nooit zo ernstig. Het was afwachten wat er nog gered kon worden en of de hoef nog wel kon helen.n Ik was al enigszins opgelucht dat er wat was gevonden en hoopte dat dit verklaarde waarom ze niet kon lopen.
Het heeft 5/6 dagen geduurd voordat alle troep uit de hoef was en de DA heeft de hele zool eraf moeten snijden om ook al het dode weefsel weg te halen. Hier een foto van de hoef, ik zet het in linkjes aangezien het best heftig is:
http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto ... y=HGXLVXYL
Ik zag wel aan Saar dat ze zich beter ging voelen en ze stond er ook weer wat rustiger bij.
Vanaf toen gaat het eigenlijk alleen maar beter, de hoef begint nu eindelijk een beetje te helen maar het gaat nog lang duren voordat ze weer naar huis kan, ik hoop dat ik haar begin augustus op kan halen. Sara is alleen erg afgevallen maar dat is ook niet vreemd, ze heeft een flink jasje uitgedaan. Het is ook nog even de vraag of de hoefwand niet los gaat laten.
Nog een foto van de hoef tijdens de behandeling:
http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto ... y=A3XAAPLM
Dit is een foto van de hoef hoe deze er nu uitziet:
http://www.mijnalbum.nl/Foto-UGEE6N6S.jpg
Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt en ben heel blij met de dierenarts, hoefsmid en de stalmedewerkers. In het begin wilde ik haar Saar elke dag ophalen om zelf voor haar te zorgen maar ze is gelukkig in goede handen.
Bedankt voor het lezen!
Arm paard!! 
succes en sterkte er mee in ieder geval! 
) Met een weekje zou de hele hoef wel weer dicht moeten zijn. Maar het blijft nog even spannend. 
