Geplaatst Zora is mijn gelderse merrie die net aan het herstellen is van een peesblessure aan haar voorbeen. Sinds half november ben ik hier mee bezig met stappen en koelen en dergelijke.
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van een stalgenoot. Ik dacht die belt wel vaker, dus ik neem vrolijk de telefoon op. Aan de andere kant hoor ik; Suus, ik heb slecht nieuws, Zora staat vast in de tralies en het is niet goed.
Heel mijn wereld op zijn kop, me vriend heeft me naar stal gereden. Daar aangekomen stonden er veel mensen bij mijn paard, dus ik zag het niet meteen. Toen ik de stal in kwam zag ik mijn paard volledig in shock. Ze had een tralie uit het achterhok vandaan geschopt en hing met haar achterbeen over de onderdeur. Of de tralie er helemaal af was wisten we niet, maar eerst moest de DA komen om Zora te sederen zodat we haar van het hek af konden halen. De DA was er heel snel want die was op de stal naast ons om foto's te maken. Met vereende krachten Zora toch losgekregen, de DA was meteen bang voor een breuk en er was een erg diepe vleeswond. Hij had zijn spullen op de andere stal laten staan en op aandringen van stalgenoten (ik kon op dat moment niets meer uitbrengen) heeft hij de spullen direct gehaald en meteen foto's gemaakt. Zover te zien geen overduidelijke breuken, dus paard inladen en naar Utrecht rijden.
Voor we naar Utrecht gingen
http://i1123.photobucket.com/albums/l55 ... jr06hh.jpg
Op Utrecht aangekomen werden we meteen opgevangen door de co-assistenten en de dokter. Ze hebben de voorgeschiedenis opgenomen en de wond enigszins schoongemaakt om het beter te kunnen zien. Toen de dokter zijn wijsvinger in de wond stopte om te voelen dacht ik OMG dit gaat nooit meer goed komen. Omdat de foto's niet waren doorgestuurd en slecht zichtbaar waren, meteen een tweede set gemaakt vanuit alle hoeken om alles uit te sluiten.
De foto's waren OK, maar er was een lucht/vocht verstoring waardoor ze zich zorgen maakte dat het gewricht open zou zijn en dan zou het nog steeds afgelopen zijn. Meteen moest Zora geopereerd worden om te kijken hoe diep de schade zat en of het gewricht niet aangetast was. We konden meekijken bij de operatie van bovenaf en via een camera. Reuze interessant, maar toch ook dubbel gevoel om je paard zo op een tafel te zien liggen.
Na de operatie kwam de dokter bij ons om de bevindingen te delen. Het bot, gewricht en botvlies was nog heel, er zat een hele diepe vleeswond en de strekpees zit een scheurtje in. Maar het gevaar is nog niet geweken, er mag geen infectie bij komen want dit kan doorslaan in het gewricht en dan is het ook over. Ze moet dus nog zeker 2 weken blijven en dan mag ze thuis verder herstellen met verbandwissels e.d.
Niet voor mensen met een zwakke maag, dit is de wond
http://i1123.photobucket.com/albums/l55 ... 0s1d2p.jpg
http://i1123.photobucket.com/albums/l55 ... wvpagg.jpg
En de operatie
http://i1123.photobucket.com/albums/l55 ... 26fstg.jpg
dag 2 zaterdag
Zaterdag ben ik meteen naar haar toe geweest. Toen ik aankwam sprongen de tranen in mijn ogen. Mijn mooie sterke merrie stond heel erg koud, als een zielig hoopje paard, buik opgetrokken en geen eetlust. Toch even een dekentje gebracht en gepoetst. Mijn aanwezigheid doet haar goed.
dag 3 zondag
Een telefoontje van de kliniek, Zora gaat niet lekker. Ze heeft hoge koorts en een lichte verstopping. Ze is zo in shock geweest en heeft zo veel vocht verloren tijdens de operatie dat daardoor de darmen ook een opdonder hebben gehad. Toen ik aankwam stond ze verdoofd en versufd van de pijnstillers voor zich uit te staren. Omdat een vriendin in de buurt woont ben ik daar koffie gaan drinken om mijn zinnen te verzetten en toen ik terug kwam voelde ze zich al veel beter.
dag 4 maandag
Vandaag voelde Zora zich een stuk beter. Ze was weer een puinhoop aan het maken van haar stal en het eten ging er ook een stuk beter in vandaag. Vanmiddag is het verband verwisseld de dokter heeft gebeld, de wond ziet er op zich goed uit, er komt veel vocht dus het lichaam is de troep eruit aan het werken. Wel is het stuk huid boven de wond aan het afsterven. Het voelt perkamentachtig aan dus het moet waarschijnlijk uiteindelijk weg gehaald worden. Maar voor nu is het nog goed genoeg om bescherming te bieden tegen bacteriën.
Ik wil in dit topic een beetje het verhaal bijhouden van mijn belevenissen met Zora en de genezing van de wond.
. Als toetje kreeg ze nog een appeltje, maar die moest nog even gepakt worden, ik had mijn tas iets verder weg gezet dan ik had gedacht en Zora kwam bijna achter me aan de stal uit om de appel te halen 
maar jullie gaan er zeker samen uitkomen! ik blijf jullie volgen, heel veel sterkte! 
en geroken 
