
Mijn shet x ijslander merrie is op het moment erg dik, vooral omdat ze nu op het gras staan. De manenkam is ook zo dik dat je deze bijna met 2 handen vast moet pakken. Zelfs bij mijn haflinger is de manenkam dunner. Laatste tijd dus ook extra veel beweging gegeven. We zijn op het moment bezig met inrijden, ik wandel met haar, longeer, soms langeteugelen, en doe zo af en toe vrijheidsdressuur en grondwerk. Nu begint ze dus op het harde erg moeilijk en langzaam te lopen, alsof ze op eieren loopt. Dit is vooral op het harde, op een zachtere ondergrond lijkt dit iets minder te zijn. Ik ben dus écht bang dat ze hoefbevangen raakt, en geef haar daarom nu zo veel mogelijk beweging. Op het moment ongeveer 3 kwartier per dag. Met het gras geef ik haar een graaskorf om, en ze staat 's nachts met mn haflinger op het zand met 2 plakken natgemaakt hooi. Dit heb ik natgemaakt omdat ze dit minder lekker vinden eten, waardoor ze het minder snel "opschrokken". Ook krijgt ze van mij geen suiker of eiwitten meer (niet dat je dit altijd kunt voorkomen i.v.m. gras e.d.), dus geen voer, bix of een snoepje. Heb nu wel iets gevonden waar dit beide niet in zit, dus als ze gewerkt heeft krijgt ze een klein snoepje zonder deze ingrediënten er in. Op het moment ook een app gedownload om te kijken hoe gevaarlijk het gras kan zijn op het moment als het gaat om suikers en eiwitten.
Even een snelle verslag van vandaag.
Eerst 20 minuten gelongeerd. Conditie moet behoorlijk op gang komen, voornamelijk gedraafd. Daarna naar buiten gegaan om op de heenweg te wandelen, en de terugweg er op, over het fietspad terug naar de stal. Normaalgesproken loopt ze zowat voor me uit, vandaag moest ik haar "meesleuren" waar ik ook behoorlijk van geschrokken ben. Terugweg over het fietspad er op, waar wel wat meer tempo in zat (altijd als we richting stal gaan). Erg blij dat ik nu zonder problemen op haar kan zitten op de terugweg (heenweg nog niet) aangezien we ook bezig zijn met het inrijden. (Xara is 1.19 en ik 41 kilo, dus niet te zwaar voor deze grote shet)
Heeft iemand ervaring met hoefbevangen paarden? De paarden die ik ken, die dit gehad hebben zijn er allemaal aan overleden, vandaar dat ik hier ook echt héél erg van geschrokken ben.... Ik ben nog niet te laat. Wat is het beste, om haar juist op het harde te laten lopen of juist in de berm (als het gaat om wandelingen)? Iemand nog dingen waar ik op moet letten, of tips hoe ik kan voorkomen dat dit erger wordt?
Alvast bedankt voor de reacties!
Robin
