
Ok, ik begin bij het begin.
Ik heb Navy nu ruim 3,5 jaar (maart 2000). Domme fout gemaakt bij de aankoop: niet laten keuren. Goed, eigen risico dus. Nooit problemen met de gezondheid gehad, tot zij rond november steeds vaker kreupelheidjes vertoonde. De ene dag liep ze super, de volgende 2 dagen stond ze op stal om vervolgens daarna weer 100% te lopen.. "Waarschijnlijk kou op de peesjes" werd mij verteld. Ik als 13 jarige nam dat dan ook maar aan. Tot het eind januari helemaal mis was: Navy herstelde niet binnen 2 dagen. Zelfs niet binnen een week.. Na 3 weken maakte ik me echt grote zorgen, maar wegens de MKZ destijds was een VA passè. Na 4 maanden, 7 mei 2001, liep ze nog niet veel beter, maar konden de foto´s eindelijk gemaakt worden..
Er werd begonnen met een simpele buigproef. Nu weet ik niet wat een gezonde hersteltijd is hierbij, maar na een pas of 5 liep ze weer als voor de proef. Direct foto´s gemaakt, en na eventjes wachten hadden we de uitslag.
De diagnose: Navy scheen hoefkatrolontsteking fase 4 aan beide voorbenen te hebben met daarnaast nog enkele (niet-hinderende) botschiefels. Ik heb de foto´s wel gezien, maar ik als leek zag uiteraard niet het verschil tussen deze foto´s en die van een gezond paard.
Ik heb deze diagnose uiteraard maar geloofd, zeker in Navy´s geval leek dit niet onwaarschijnlijk: ze is een Draver met waarschijnlijk koerservaring, ook al is niks van haar verleden bekend.
Overigens: het advies van de VA was "afmaken" of eventueel, als ik écht wou.., speciaal beslag proberen. Nu ken ik mijn paardje behoorlijk goed, en die wou echt nog niet dood. Dus ik probeerde het laatste.
2 weken laten stond Navy op eggbars, de allersimpelste, dus met echt alleen een tussenstukje zodat een ovaal, dicht ijzer ontstaat. Vanaf dat moment tot op heden heeft ze nooit meer een pas verkeerd gezet.
3 Maanden ná de eggbars, augustus 2001, reden wij onze eerste Endurancewedstrijd. Uiteraard zeer vroeg, maar ik voelde dat Navy dit aan kon. In de tussentijd (na de diagnose), zijn we van stal veranderd, zodat Navy weidegang zou hebben.
Die wedstrijd zijn we afgekeurd; echter niet op kreupelheid maar op een te hoge hartslag. Het seizoen daarna startte we weer: en hoe.. We hebben velen malen in de prijzen gereden, zonder ooit maar ook afgekeurd te worden. Zelfs na een trektocht van 80 km per dag liep ze nog niet kreupel!
Dit seizoen (2003), zijn we voor het eerst klasse 2 gestart. De eerste wedstrijd meteen een omweg, waardoor we een lengte van zo´n 70 km hadden afgelegd! En nee.. nog steeds niet kreupel. De wedstrijd daarop zijn we zelfs 2e! geworden. (ik moet wel zeggen dat ik afgelopen wedstrijd wél ben afgekeurd op kreupelheid: dit echter doordat Navy in de eindsprint over een paaltje struikelde, dit heeft dus niks te maken gehad met de hoefkatrolontsteking).
En ja.. Dan ga je twijfelen.. Ik ken verhalen van mensen die hun paard met hoefkatrolonteking fase 2! hebben moeten laten afmaken, omdat deze, zelfs ná een zenuwsnede en siliconen en zooltjes onder de hoeven nog niet beter liepen. Verhalen van paarden die elke 2 weken rust nodig hebben omdat het anders weer naar boven komt..
Hoe kan het dan zo zijn dat Navy zelfs na 70 km nog goed loopt? We hebben inmiddels zoveel kilometers afgelegd dat het haast onmogelijk lijkt dat de hoefkatrollen niet opspelen..
Daarom mijn vragen: is er een verkeerde diagnose gesteld (Denman hier op Bokt heeft foto´s laten maken van zijn verzorgpaard bij exact! dezelfde VA en hier was de diagnoise dus écht verkeerd bij!)?
Is Navy een uitzondering? Een apart geval?
Is genezing dan tóch mogelijk? Of ligt haar pijngrens gewoon hoger (wat mij onwaarschijnlijk lijkt)?
Misschien is er iemand met wat tips bij het zoeken naar een antwoord.. Ervaringen of verhalen.. Ik kan alles gebruiken!
Ontzettend bedankt alvast!