schoentje schreef:Als de hoefbevangenheid chronisch is, dan is het hoefbeen al gekanteld en dat gaat samen met erg veel pijn.
Als je paard met een speciaal hoefbeslag en al je goede zorg nog steeds pijn heeft, kun je hem toch echt het beste in laten slapen.
Dit klinkt misschien hard, maar als je paard constand pijn heeft, is het nog vaal harder...
Op zich ben ik het met je eens dat je een paard met veel pijn niet moet laten lijden. Als dit het geval is zou ik hem ook in laten slapen.
Maar... Mijn paard is chronisch hoefbevangen (gevolg van een zware koliekoperatie), zodanig dat het hoefbeen in ernstige mate gekanteld is, het kwam toendertijd (1 jaar geleden) zelfs door de zool heen. Er zijn foto's gemaakt en de DA had ons paard ook afgeschreven, in het gunstigste geval slechts geschikt voor een stapritje door het bos. Wij hebben hem veel goede zorg gegeven, aangepast beslag (is inmiddels niet meer nodig, heeft weer gewoon ijzer onder), Laminaze (bevordert de bloeddoorvoer en afvoer van natuurlijke gifstoffen in het lichaam), veel beweging (ook voor de bloeddoorvoer) en waarschijnlijk ook een grote portie geluk
. De DA is nog steeds stomverbaasd hoe het er nu uitziet. Hoef ziet er prima uit, zool is keihard, inmiddels zijn de kenmerkende 'ringen' er bijna uitgegroeid en je ziet er bijna niks meer aan, zeker als je het niet weet. En ik kan alles weer met mijn paard doen. Vorige week gecrosst in Ede, dit weekend Brabantse kampioenschappen gelopen in Oirschot. Hij is ook niet korter gaan lopen, waar we wel bang voor waren (had een 7 voor de middendraf zaterdag, en dat met 2 grote gaten op de diagonaal...
). Misschien hebben wij gewoon superveel geluk gehad, maar toch, ik zou het niet te gauw opgeven.