haar kogel / koot en dan vooral bij het tijdens het lopen doorbuigen dat de kogel zeg maar richting de grond gaat.
Ze had in de wei en in de bak (los) behoorlijk rare spongen en draaien gemaakt dus ik ga ervanuit dat het een verstuiking of verdraaiing is geweest. Ze loopt nu sinds een week weer ''goed'' . Geen tekenen van pijn meer maar wel net een tikje stijfjes.
We hebben nu 2 x een rondje op ons gemakje gestapt en ook een stevig zweverig showstapje (mannen in een wei waar we langs komen
) is geen probleem. Ze gaat graag en vlot mee dus dat zit prima.
Nu vind ik het dus tijd om dat beentje weer een beetje soepeltjes en sterk te krijgen en die pony wil er ook graag op uit.
Na zo'n blessure , dat het doorbuigen naar de grond van de kogel-koot dus pijn deed , zou gewoon rustig maar actief stappen op de harde ondergrond goed zijn om de soepelheid en veerkracht terug te krijgen ?
Of is zachte ondergrond beter ?
Mij lijkt op de weg , daar is de buiging tenminste constant en geen kuilen of wegzakken enzo waardoor ze te ver door moet buigen in dat voetje.
Hoe zouden jullie het weer langzaam opbouwen na deze blessure ?
Ik heb nog nooit een kreupel paard gehad (ook nog nooit zo'n sukkel als Rena die dat zelf voor elkaar krijgt
) , dus weet eigenlijk niet zo goed wat nu het beste in het begin 
