gootje12 schreef:Als het mijn paard was liet ik haar afmaken. Je verlengd alleen het lijden en doet het eigenlijk alleen omdat je zelf geen verdriet erover wilt. Ik weet dat dit hard klinkt.
Maar je bent verantwoordelijk voor je paard in leven EN dood. Zie het als een huwelijk.
Wees blij dat je haar uit haar lijden kan en mag verlossen .
Als het een mens was ,bleven ze maar opnieuw dingen uit proberen.
Denk hier eens goed over na.Houden van , is ook op een bepaalt moment loslaten.
verstandelijk weet ik dat je gelijk hebt maar mijn gevoel wil er nog niet aan.
Mijn doel was zorgen dat het haar aan niets ontbrak en zorgen dat ze gelukkig was......
Ik dacht het te kunnen halen, ze is pas 13 jaar, dan reken je hier nog niet op toch?
Ik dacht steeds, we hebben pech maar op een keer is dat over..........een blessure kost tijd maar dan is het over.......ik weet nu ook dat het niet op zal houden maar mijn god......wat is dit moeilijk.
Wat moet dat moet en uiteraard zal ik haar altijd op de eerste plaats zetten.......
maar ik moet er dan wel absoluut zeker van zijn dat ze echt niet meer zonder pijn zal zijn.( voor langere tijd als ze tot nu heeft gehad)