Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
pleiada schreef:Ik ben in sommige posts ook onaardig geweest en heb er niet bij stilgestaan dat je nog geen 18 bent..Ik denk dat het in jou geval erg moeilijk is..Toen ik zo'n beetje van die leeftijd was had ik problemen met mijn eerste paard die bleek later ergens last van had..Als je ouders hebt die in feite niets met paarden hebben dan wordt het allemaal erg lastig..
cam schreef:OK maar nu is ze dus 16/17 jaar en kan dan echt een baantje zoeken en zelf de pijnstillers betalen.
Het blijft mij toch een beetje steken dat TS niet in gaat op de optie van het verstrekken van buut voor 1 of 2 weken om te kijken of het paard dan op knapt.
Terwijl ze op alle andere dingen wel reageert en haar reden heeft om niets te doen met de tips die worden gegeven
pmarena schreef:Ik vind ook dat TS erg laks lijkt te zijn geweest tot nu toe, maar kan me ook wel weer voorstellen dat je, nu je eenmaal op dit punt zit, graag toch nog even een paar weken de tijd wilt nemen om het dier wat beter in conditie te krijgen qua voedingsgesteldheid.
Als alles wat voller wordt (als het inderdaad grotendeels een kwestie is van tekorten in het voer de afgelopen tijd) dan heb je best kans dat de hals, schouder, schoft en ribben wat voller worden waardoor het er toch net weer wat beter uit gaat zien
Ik zou persoonlijk wel veel liever nu direct iemand erbij halen om een goed behandelplan mee op te stellen...dit had eigenlijk al jaren eerder moeten gebeuren
mistiquem schreef:Maar bij "normale" paarden die te mager kun je ook beter niet rijden en past je zadel ook niet meer als die op het moment is aangemeten dat ie er wel goed uit zag.
Vind daarom ook dat dikker worden, beter in het vel zitten zoals elk paard, geen kwaad kan eer er verder gekeken wordt.
Nammie schreef:Mijn mening...in laten slapen is een enorm zware/pijnlijke/moeilijke beslissing , zelfs als je er 100 % achter staat.
Persoonlijk vind ik , IK , dat je die eigen mening pas mag delen als iemand daarom vraagt.
Het getuigt van verminderd inlevings vermogen en empathie als je die mening ongevraagd toch ventileert.
Het is een proces welke elke eigenaar zelf door moet , en uiteindelijk zal er een moment zijn dat een eigenaar graag een mening wil horen en daar om zal vragen , als de eigenaar die mening nodig heeft om een beter beeld te kunnen schetsen waardoor de eigenaar een betere beslissing kan nemen.
Tot die tijd zou ik geen ongevraagd , zeer pijnlijk , advies geven , maar de eigenaar steunen in haar beleving die de eigenaar gebaseerd heeft op de mening van dierenartsen en eigen waarneming.